بسیاری از ایات قرآن، بیانگر این حقیقت اند که پیامبر اسلام (ص) بر سایر انبیا برتری دارد و آنچه را که انبیا از خداوند تقاضا می کردند، خداوند آنها را بدون تقاضا به پیامبر اکرم (ص) عطا فرموده بود.
1. حضرت آدم(ع) طلب مغفرت کرد:«وَ اِن لَم تَغفِر لَنَا».(سوره اعراف، ایه 23)
به پیامبر اکرم (ص) مژده ی مغفرت داده شده است:«لیغفِرلَکَ اللّه». (سوره فتح، ایه 2)
2.حضرت نوح (ع) نابودی دشمنان را تقاضا کرد:«رَبِّ لاتَذَر عَلی الارضِ من الکافرین دیاراً».
( سوره نوح، ایه 26)
به پیامبر اکرم (ص) مژده مصونیت از شرّ دشمنان داد:«إنّا کَفینَاکَ المُستَهزِئِینَ».(سوره حجر،ایه 95)
3. حضرت ابراهیم(ع) از خداوند تقاضا کرد تا در روز قیامت خوار و ذلیل و رسوا نشود:«وَ لا تُخزِنی یومَ یبعَثونَ».(سوره شعراء، ایه87)به پیامبر اکرم (ص) وعده عدم خزی داده شده است:«یوم لایخزی اللّهُ النَّبِی».(سوره تحریم، ایه 8)
4. حضرت شعیب(ع) از خدا طلب فتح کرد:«رَبَّنا افَتح بَینَنَا».(سوره اعراف، ایه 89) به پیامبر اکرم (ص) مژدی نصرت داده شد:«وَ ینصُرَکَ اللّهُ».(سوره فتح، ایه 3 )
5. حضرت موسی (ع) گفت: پروردگارا! به من شرح صدر عنایت کن:«رَبِّ اشرَح لی صَدری».(سوره طه، ایه 25) به پیامبر اکرم(ص) عنایت شده بود:«أَلَم نَشرَح لَکَ صَدرَکَ».(سوره شرح، ایه 1)
6. حضرت موسی (ع) از خدا آسانی امور درخواست کرد:«وَ یسِّر لی أمرِی».(سوره طه، ایه 26) به پیامبر اکرم(ص) مژده آسان شدن کارها داده شد:«وَ نُیسِّرُکَ للیسری».(سوره اعلی، ایه 8)
7.حضرت ابراهیم (ع) در میان شعله های آتش، تنها خدا را به یاد آورد و گفت: خدا مرا بس است:«حَسبی اللهُ».(سوره توبه، ایه 129) خداوند به حبیبش فرمود: خدا تو را کفایت می کند:«یا ایها النَّبی حَسبُکَ».(سوره انفال،ایه 64)
8. حضرت ابراهیم (ع):«إنِّی ذَاهِب إلی رَبِّی؛من به سوی پروردگارم رهسپارم».(سوره صافات، آیه99).خداوند محمد (ص) را به سوی خودش برد:«سُبحانَ الَّذی أسرَی بِعَبدِهِ لَیلاً مِنَ المَسجِدِ الحَرَامِ».(سوره اسراء، ایه 1)
9. حضرت ابراهیم (ع) از خداوند درخواست کرد تا نام نیکو برایش قرار دهد:«وَاجعَل لِی لِسَانَ صِدقٍ».(سوره شعراء، ایه 84) خداوند به حبیبش فرمود: و همانا ما یاد تو و نام تو را به اوج رساندیم:«وَ رَفَعنا لَک ذِکرِکَ» .(سوره شرح، ایه 4)
10. حضرت ابراهیم (ع) به خداوند سوگند خورد:«وَ تَاللهِ لأکِیدَنَّ أصنَامَکُم».(سوره انبیاء، آیه 57) خداوند به جان پیامبرش ـ محمّد (ص) ـ قسم می خورد:«لَعمرُکَ …» .(سوره حجر، ایه 72)
11. حضرت ابراهیم (ع) با واسطه به مقام قُرب خداوند رسید:«وَ کَذلِکَ نُری إبراهیمَ مَلکُوتَ السَّماوَاتِ وَ الارضِ …».(سوره انعام،ایه 75). حبیب خدا (ص) بدون واسطه به قدری به خدا نزدیک می شود که در عقل ناید:«ثُمَّ دَنَا فَتَدلَّی.فَکَآن قاب قَوسَینِ أَو أَدنَی» .(سوره نجم،ایات 8 ـ 9)
12. حضرت ابراهیم از خداوند درخواست کرد:خدایا! خودت من و فرزندانم را از عبادت بت ها دور کن:«وَ اجنُبنی وَ بَنِی أَن نَّعبُدَ الأصنَامَ».(سوره ابراهیم،ایه 35) خداوند درباره اهل بیت پیامبرش محمّد (ص) می فرماید: همانا خداوند می خواهد که رجس و ناپاکی را از شما اهل بیت دور کند و شما را پاک و طاهر گرداند:«إنَّما یریدُ اللهُ لِیذهِبَ عَنَکُمُ الرِّجسَ أهل البَیتِ و یطَهِّرَکُم تَطهِیراً».(سوره احزاب،ایه 33) و این فضیلت، انحصاری است و جز به خاندان پیامبر(ص)به هیچ کس دیگر داده نشده است،زیرا با«إنّما» حصر شده است.
چه مقامی بالاتر از این که خداوند درباره پیامبرش می فرماید: باشد که پروردگارت تو را به مقام شایسته مبعوث نماید:«عَسَی أن یبعَثَکَ رَبَّکَ مَقَاماً مَّحمُوداً» .(سوره اسراء، ایه 79)
مرحوم علامه طباطبایی می گوید: خداوند مقام پیامبرش را«محمود» توصیف کرد، بدون این که هیچ قیدی داشته باشد و این مقامی است که همه، او را ستایش می کنند و آن کس که همه او را می ستایند بی گمان مورد پذیرش همه است و همه از او استفاده می برند و بهره می جویند. از این روی«مقام محمود» را تفسیر کرده اند به مقامی که تمام خلایق او را بر آن ثنا می گویند و آن مقام شفاعت کبری در روز قیامت است.(المیزان، ج 13،ص 175)
و کیست جز پیامبر اکرم (ص) که خداوند و فرشتگان بر او سلام و درود می فرستند، آن گاه خداوند به مؤمنان دستور می دهد که شما هم باید بر او درود بفرستید:«إنَّ اللهَ وَ مَلائِکَتَهُ یصَلُّونَ عَلَی النَّبِی یا ایهَا الَّذِینَ أمَنُوا صَلَّوا عَلیهِ و سَلِّمُوا تَسلِیماً».(سوره احزاب، ایه 56)
