عادت به اینترنت، عادتی رفتاری است و مثل عادت به ماده ی مخدر نیست که هدف از درمان، ترک و پرهیز از آن ماده باشد. اینترنت یا کامپیوتر هم به خودی خود مضر نیست و نماد فناوری و لازمه ی زندگی و کار آدم های امروزی است. پس حذف آن از زندگی غیرعاقلانه و غیرعملی است و هدف از درمان، تسلط بر استفاده از آن و مهار عوارض وابستگی به آن است.
و اما برخی از اعتیادهای اینترنتی، شدید و عمیق اند مثل اعتیاد به روابط و یا پورنوگرافی. توصیه شده که مبتلایان حداقل یک فاصله ی زمانی را به طور موقت (اگر الزام کاری یا دلایل دیگر نباشد) برای کنده شدن از عادت و عوارض مخرب مستقیم آن از اینترنت و کامپیوتر به دور باشند، دستِ کم به مدت یک ماه. این فاصله واقعاً مفید است. این که در این فاصله تأمل کنیم و بینیم که چگونه و به چه دلیل افکار و احساسات ما به سمت این اعتیاد رفتاری کشیده شده است. اگر عادات ما شدت و عمق کمتری دارد و مثلاً از نوع چک کردن ایمیل و یا وب گردی است و یا به هر دلیلی (شغلی، تحصیلی و...) امکان دوری ازکامپیوتر و اینترنت را نداریم می توانیم از این زمان صرف نظر کنیم و از همان اول، هدف را در برنامه مان کاهش مصرف قرار دهیم.
منبع مقاله :
حمیدیان، فرود، (1387)، اعتیاد به اینترنت و موبایل(بررسی عوارض وابستگی به اینترنت، موبایل و بازی های کامپیوتری)، تهران: نشر قطره، چاپ دوم
