چشم انداز ارتباطات فرهنگی، ش 5
ابتدا نویسنده، تصویری از نزاع های فکری جاری در جوامع اسلامی ارائه می دهد، که بر اساس آن در نیم قرن اخیر، و با استقلال یافتن کشورهای مسلمان، تجددگرایان، غربی سازی و نوگرایی را تنها داروی امراض جوامع اسلامی و ابزار اولیه ادامه حیات این کشورها دانسته اند . اکنون با کم رنگ شدن نوگرایی، پست مدرنیسم این جایگاه را از آن خود کرده است و سنت گرایانی که با مدرنیته مخالف بودند، با شدت علیه پست مدرنیسم واکنش نشان می دهند .
مشکلات ایجاد شده در پی اجرای سیاست های توسعه ای نوگرایان و سپس محاصره فکری مسلمانان توسط پست مدرنیسم، باعث ظهور نوعی سنت گرایی نظامی جدید در جهان اسلام، بر اساس خدامحوری اسلامی و کلی نگر، به یک نظم جهانی تئوکراتیک و توتالیتر شده است .
نویسنده با معرفی اجمالی پست مدرنیسم، راه را برای ارائه نظریه خویش به نام فرامدرنیسم باز می کند . به نظر نویسنده، فرامدرنیسم برخلاف پست مدرنیسم که ادامه سیر طبیعی مدرنیته است، از مدرنیته عبور می کند و جوامع اسلامی را به جایی می رساند که ضمن تحول و پیشرفت، به ارزش ها و شیوه زندگی فرهنگ های سنتی خود پای بند باشند . به گفته وی این فرآیند بر اساس تئوری تصادف (فلسفه صدفی) بهتر قابل توضیح است .
بنابر تبیینی که نویسنده ارائه داده است، جهان اسلام در موقعیتی قرار دارد که با استفاده از برخی مفاهیم اساسی دینی، می تواند به نظامی والاتر برسد . مفاهیمی همچون توحید، خلافت، اجتهاد، اجماع، شورا و استصلاح این امکان را ایجاد می کنند . در فراز بعدی، ارتباط این مفاهیم با هم و نیز چگونگی استفاده از آنها در فرآیند گذار به فرا مدرنیسم تبیین شده است . در پایان، پیشنهاد می دهد که به جای تکیه بر دولت ها، نخبگان، اندیشمندان و نویسندگان به صحنه آورده شوند تا با کنار گذاشتن تجزیه و تحلیل های اروپایی از اسلام و نظریه هایی همچون برخورد تمدن ها و پایان تاریخ که یک بعدی هستند، به هدف هم زیستی جهانی به جای جهانی سازی برسیم .