همچنان که در تعریف تواضع اشاره شد، تواضعی که همراه با ذلت و پستی باشد، نه تنها ممدوح نیست، بلکه مذموم است. همین طور تواضع در مقابل ثروتمندان به خاطر ثروت آنها، از بدترین حالات انسان شمرده می شود.
علی علیه السلام فرمود: «مَنْ أَتَی غَنِیّاً فَتَوَاضَعَ لَهُ لِغِنَاهُ ذَهَبَ ثُلُثَا دِینِهِ؛ کسی که در نزد ثروتمندی برود و در برابر او به خاطر ثروتش تواضع کند، دو سوم دین خویش را از دست داده است.»
و همچنین تواضع در مقابل کافران ممنوع است؛ چنان که قرآن کریم می فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَی الْمُوءْمِنینَ أَعِزَّةٍ عَلَی الْکافِرینَ»؛ «ای کسانی که ایمان آورده اید! هر کس از شما از آیین خود باز گردد، [به خدا زیانی نمی رساند و[ خداوند به زودی جمعیتی را می آورد که آنها را دوست دارد و آنان [نیز] او را دوست دارند. در برابر مؤمنان متواضع و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند.»
معیار کلی برای تواضع مثبت و قابل تأیید این است که تواضع برای خدا باشد، مانند: تواضع در مقابل مؤمن به خاطر ایمانش، تواضع در مقابل فقیر و عالم و... به خاطر رضای خداوند؛ چنان که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «خداوند به پنج دسته از فرشتگان مباهات می کند:... [از جمله:] وَ الَّذِینَ یَتَواضَعُونَ لِلَّهِ تَعَالَی؛ و کسانی که به خاطر خدا تواضع می کنند.»
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله همچنین فرمود: «إِنَّ أَفْضَلَ النَّاسِ عَبْداً مَنْ تَوَاضَعَ عَنْ رِفْعَةٍ؛ به راستی برترین مردم از نظر بندگی کسی است که از موقعیت بالا فروتنی کند.»
