امروزه رسانه ها را به عنوان دومین عامل فرهنگ پذیری افراد (پس از خانواده) می شناسند. اگر به رسانه ها و وسایل ارتباط جمعی به عنوان یک سیستم (نظام واحد) بنگریم، باید قبل از هر چیز، همسو و هم جهت بودن تمام اجزای آن (یعنی رادیو، تلویزیون، مطبوعات و سایر رسانه های گروهی و مَجازی و...)، به صورت هماهنگ، در مسیر رسیدن به یک هدف نهایی (در این جا: ارتقای فرهنگ بهره وری) تلاش کنند.
رسانه ها، چنانچه در برنامه هایی که ارائه می دهند، خط مشی ای را به کار گیرند که فرهنگ بهره وری را اشاعه دهد، مسلّماً تأثیرات آن را در جامعه شاهد خواهیم بود؛ چه بسا که اگر برای یک کودک، ساعت ها درباره فواید بهره وری صحبت کنیم، نتیجه دلخواه خود را نگیریم؛ امّا ممکن است همین کودک، با دیدن یک برنامه تلویزیونی، به فواید بهره وری پی ببرد و آن را سرمشق خود قرار دهد.
شاید به عنوان بهترین مثال در مورد برنامه های آموزش افزایش بهره وری از طریق رسانه ها، بتوان به انیمیشن ها و میان برنامه های آموزشی ای که در سال های اخیر از تلویزیون ایران پخش می شود، اشاره نمود؛ به طوری که می توان تأثیر بسیار مثبت و مؤثّر آنها را در اصلاح فرهنگ استفاده از آب، برق، گاز، انرژی و رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی و حتّی رعایت استانداردهای لازم در ساختمان سازی به منظور صرفه جویی و بهره وری در استفاده از انرژی، در بین اقشار و گروه های مختلف سنّی جامعه، به مشاهده نمود.