دوئل به معنای جنگ تن به تن برای تلافی اهانت و اعاده شرف و حیثیت است. در غرب پیش از قرن بیستم، رسمی رواج داشته است به نام "دوئل" که به هنگام اوج گیری اختلاف ها و به بن بست رسیدن تنش ها اجرا می شده است. دو نفر با اتفاق نظر بر سر یک قانون مبارزه، از یکدیگر فاصله می گرفتند و به سوی یکدیگر شلیک می کردند. در نتیجه ممکن بود یکی از دو طرف یا هر دو، زخمی یا کشته شوند؛ اختلاف دوئلرها می توانست بر سر ناموس، ایدئولوژی و یا سیاست باشد؛ اما وقتی این اختلاف به دوئل می انجامید که دیگر بحث و مذاکره سرانجامی نمی یافت.
ملت ایران و امام شهیدان که از سال 42 علم مبارزه با آمریکا را بر افراشت تاکنون به ادب و آداب دوئل پایبند بوده اند اما طرف آمریکایی با آنکه از مرز آداب دوئل خارج شده همواره بازنده ادوار مختلف این مبارزه طی پنج دهه گذشته بوده است.
ما به تلافی اهانت به غرور ملی و اعاده حیثیت و شرف خود قیام کردیم. فریادهای امام خمینی (ره) در نطق تاریخی کاپیتولاسیون اوج این قیام و خیزش ملی را نشان می دهد. ما برای حفظ ناموس خود و دفاع از اسلام و باورهای دینی قیام کردیم. طرف مقابل فقط به منافع خود می اندیشید و به هیچ گفتگویی که طرف مقابل را به رسمیت بشناسد قائل نبود. سرانجام جوانان غیور ملت ایران لانه جاسوسی آمریکا درتهران را بستند و آنها با قطع گفتگو و قطع رابطه جنگ تحمیلی را راه انداختند. تروریست ها را در داخل تجهیز و محاصره اقتصادی را تمهید کردند. 33 سال است ملت ما رو در رو و چهره به چهره آمریکا ایستاده است و آماده و فرز و دست به ماشه هر ضربه ای که دریافت کرده پاسخ آن را بهنگام داده است.
عده ای در درون مردم و حاکمیت اصرار داشتند که در این دوئل نابرابر، دولت و ملت فقط نقش یک "سیبل ثابت" را بازی کنند تا طرف هر طور خواست و از هر زاویه شلیک کرد تیر دشمن به هدف بخورد اما علی رغم این شرارت بی شرمانه، دولت و ملت ایران در سه دهه گذشته ایستاد و نگذاشت نتیجه دوئل به نفع دشمن تمام شود.
دشمن گاهی با ترفند حاکمیت دوگانه به مصاف ما آمد اما جز اقتدار ملی و پایگاه مستحکم و قوی ولایت فقیه به عنوان اصلی ترین رکن حاکمیت چیزی ندید.
دشمن گاهی با ترفند تفرقه قومی و مذهبی، تفرقه بین نخبگان، تفرقه بین قوا و تفرقه بین مردم و بازی تعارض بین سنت و مدرنیته به میدان آمد اما با مشت محکم اقوام و مذاهب و نخبگان و مردم و روشنفکران اصیل روبه رو شد. دشمن گاهی با جنگ سخت و تروریسم به میدان آمد اما با تغییر جغرافیای سیاسی و نظامی منطقه روبه رو شد و مجبور شد خودش با دست خودش متجاوزین به خاک عزیز ایران اسلامی را به جهنم بفرستد. دشمن گاهی با جنگ نرم و تغییرات نرم به مقابله با ملت آمد اما دیری نپایید تمام شرکای منطقه ای خود را با همین جنگ نرم از دست داد. دشمن گاهی با فشار اقتصادی و ایجاد بحران اقتصادی و تحریم به سراغ ما آمد عینا همین فشار به صورت بحران و رکود در اقتصاد خودش نمود پیدا کرد و اسیر جنبش ضد سرمایه داری وال استریت شد. هر فشار به ملت ایران عینا و حتی به طور مضاعف به خود آنها برگشت. این یک تجربه تاریخی بزرگ است که طی سه دهه گذشته بارها آزموده شده است و هر بار به لطف خدا با پیروزی نهایی ملت ایران همراه بوده است.
از مسائل مضحک و عجیب این دوئل این است که آمریکایی ها و غرب در وسط معرکه دوئل هم در مرحله دست به ماشه بودن و هم در مرحله شلیک که قصد جان ما را کرده اند، تقاضا می کنند "بیایید سر میز مذاکره بنشینیم" و چه ساده لوحند کسانی که به این تقاضا گوش می کنند و چه جاهل هستند کسانی که پاسخ مثبت می دهند.
ملت ایران به رهبری شجاعانه امام خمینی (ره) در اوایل دهه چهل کار بزرگ خود را شروع کرد و در کمتر از دو دهه به بزرگترین قدرت های مسلط جهانی پیروز شد و در نگاه ناباورانه مردم جهان یک حکومت جدید با فلسفه سیاسی جدید در 22 بهمن سال 57 تاسیس کرد. نهالی که در ایران اسلامی توسط ملت تحت عنوان حاکمیت اسلام و قرآن غرس شد امروز قد کشیده و انوار نورانی آن جهان را روشن کرده و مایه اصلی امید ملت های جهان شده است. دنیا در این پنج دهه تغییرات زیادی کرده است. یک قدرت مسلط جهانی به طور کلی از صفحه روزگار حذف شد، قدرت دیگر نیز امروز در سراشیبی سقوط و فروپاشی است. قدرت دیگر مسلط جهان تولید گفتمان ندارد. قدرت سیاسی و نظامی او در حال فرو کاهش است اما در عوض اسلام و انقلاب اسلامی در حال نضج و در نهایت سربلندی است. امروز سحره فرعون زمان هرچه از دستش برآمده بر زمین ریخته اند، فکر می کنند شعبده بازی آنها در شبکه های ماهواره ای و سایت های خبری و ارتش رسانه ای می تواند کار را پیش ببرد اما عصای موسای ما همه آنها را بلعیده و آنها راهی جز تسلیم ندارند.
عصای صبر و بصیرت در دست موسای ما و ملت ما طی سه دهه گذشته بر همه توطئه ها غلبه داشته است. اگر خدا با موسای ملت ما نبود نابودی ما به دست فرعونیان زمان قطعی بود.
اگر ما با خدا باشیم خدا با ماست و تنهایمان نمی گذارد.
دوئل ما با غرب ادامه دارد و در دهه چهارم انقلاب وارد فاز جدیدی شده است. شرط تداوم توفیق در این مبارزه این است که هر کس در سرجای خود محکم بایستد و در هنگام عمل "یک صدا" و "یک حرکت" از دولت و ملت ما صادر شود.
هر ایرانی با شرفی که مواضع خانواده شهید مظلوم مصطفی احمدی روشن را پس از ترور می بیند و می خواند بی اختیار حاضر است بر دستان پدر او و گوشه چادر مادر و همسرش که نماد عفت و پاکدامنی و شرف آنهاست بوسه زند. دانشگاه شریف اگر تنها همین دانشمند مسلمان و با شرف را تربیت کرده باشد باید به خود ببالد که در خط ملت حرکت کرده است. دانشگاه ها و حوزه های ما پر از علما ودانشمندان بی ادعا، گمنام و پرکاری است که هر روز به مجد و عظمت ایران می افزایند.
مزارع و کارخانجات ما مملو از انسان هایی است که به پیشرفت کشور می اندیشند و دامن آنها از آلودگی هایی که دشمن از طریق جنگ نرم در جامعه ما تولید می کند پاک است.
بازار اسلامی مملو از انسان های متدینی است که فقط به سود خود نمی اندیشند بلکه استقلال اقتصادی و ملی را آرمان خود می دانند و دامن آنها از بازی های دلال مآبانه پاک است. رهبری هوشمند انقلاب چه در زمان امام (ره) وچه در زمان مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای مستظهر به پشتیبانی چنین ملتی است و لذا در جنگ نابرابر با آمریکای جهانخوار هیچ گاه کم نیاورده است.
انتخابات نهمین دوره قانونگذاری در راه است. ملت ایران با علم به توطئه های دشمن در این انتخابات پس از شرارت های اهل فتنه در سال 88 حساب ویژه ای برای حضور در انتخابات باز کرده است.
انتخابات آینده تنها رای به یک یا چند نامزد برای ورود به خانه ملت نیست. انتخابات آینده تنها رای برای رسیدن به مطالبات قانونی نیست. انتخابات آینده میدانی برای تثبیت انقلاب و دفاع از حیثیت ملی و پاسخ اهانت های آمریکا به مبانی مردم سالاری دینی است.
حضور در انتخابات آینده یعنی عبور از توطئه های نرم و سخت دشمن. حضور در انتخابات آینده یعنی شکست مدل های انقلابات مخملی از نوع مدل روسی، مدل ترکیه ای و مدل وال استریتی است.
حضور در انتخابات آینده یعنی پاسخی قاطع به تحریم های نفتی و تهدیدات تو خالی نظامی.
حضور در انتخابات آینده یعنی بر هم زدن تمرکز دشمن روی فروکاهش مشارکت سیاسی به منظور علامت سئوال گذاشتن بر روی مشروعیت سیاسی نظام.
حضور در انتخابات یعنی تجلیل از دانشمندان شهید هسته ای بویژه شهید مصطفی احمدی روشن که جان خود را در راه استقلال علمی کشور فدا کردند.
