تا وقتی که خانه ما از کالاهای خارجی پر باشد، نه صنعت ما پیشرفت خواهد کرد و نه توسعه شکل خواهد گرفت و نه لشکر هر روز فربه تر بیکاران لاغرتر خواهد شد. مطمئن باشید و باشیم و باشند حضراتی که در ساخت و اتخاذ تصمیم نقش دارند. همه مطمئن باشیم تا در بر پاشنه واردات بی رویه و قاچاق و غیرقاچاق کالای خارجی می چرخد، ما دلارهای نفتی را مثل خود نفت به حلقوم خارجی ها می ریزیم، چراغ صنعت و امید به فردای بهتر در خانه خودمان روشن نخواهد شد. باز هم مطمئن باشیم. تا وقتی گاندی وار، پارچه دست بافت هموطن خود را جایگزین پارچه های خارجی بافته نکنیم، بافت سرنوشت ما از همین جنس خواهد بود که هست. از تار بیکاری، از پود عقب ماندگی و چه نقشی رقم می خورد از این هنر! راستی قدیمی ها می گفتند، «هنر نزد ایرانیان است و بس.» امروز اما فقط کالاهای خارجی را هنرمندانه در خانه می چینیم و از آن هنر فقط همین برایمان مانده است. نگوییم که کالای وطنی، کیفیت ندارد که کیفیت را هم من و شما در مقام تولیدکننده باید بهبود ببخشیم و در مقام مصرف کننده تولیدکنندگان را وادار به خوب تولید کردن کنیم.
باید کالای ایرانی از چنان کیفیتی برخوردار شود که پرچم کشور باشد هم در داخل، هم در خارج و این از خود ما بر می آید و بس و برای این هم باید یک نهضت شکل بگیرد همه جانبه، تا با در نظر گرفتن همه جوانب مصرف کالای ایرانی را برای ایرانی، یک هدف و یک امکان تبدیل کند امکانی شایسته برای بهتر زندگی کردن و هدفی بزرگ چون سر بلندی ایرانی و سر افرازی ایران، و باز می گویم این عزم ملی می طلبد والا تا پدر خانواده در تولید کم می گذارد و کالای کیفی تولید نمی کند و تا مادر خانواده، دستمزد شوهرش را در راه خرید کالای خارجی مصرف می کند، پسر و دختر خانواده باید به جمع بیکاران بپیوندند، چرا که کار پدر و مادر، دو لبه یک قیچی هستند که تولید وکار داخلی را قطع می کنند و یک لیوان آب هم رویش می نوشند، به سلامتی کارگران چینی و رومی و کره ای و مالزیایی و هزار جای دیگر. با قطع تولید هم امید به توسعه قطع می شود و هم امید به زندگی، آن وقت شاهد یک جامعه خموده با مردمان بی نشاط خواهیم بود که «مرگ را قسطی زندگی می کنند»!
رهبر فرزانه انقلاب در دیدار اعضای شورای انقلاب فرهنگی، بلند نظرانه و ژرف اندیشانه شاخصه های جامعه توسعه یافته را بیان کردند و راه رسیدن به آن را هم نشان دادند و از آن جمله بود، نشاط، تلاش، کار، مصرف کالای داخلی و... که زوایای معماری اجتماعی و فرهنگی جامعه بودند که اگر تحقق پیدا کند، عمران و آبادانی هم در جامعه رونق خواهد گرفت و کارها به سامان خواهد آمد، اگر این مهندسی عملیاتی شود، آن وقت لشکر بیکاران، ارتش تلاشگران و سپاه سازندگان خواهند شد و چنان تولید خواهند کرد که مردم به انتخاب کالای ایرانی برگزینند نه به اجبار.
اگر چه بسیاری از ما کلام روشن رهبر انقلاب را شنیده ایم اما دریغم می آید این فرازها را دوباره باهم نخوانیم که می فرمایند: «آرمان اصلی ملت ایران رسیدن به جامعه ای رشید، موحد، پرنشاط، پرامید، عدالت طلب، دارای اعتماد به نفس، پرکار، پیشرو، پیشرفته، دارای توکل و برخوردار از روح ایثار و گذشت است» ایشان به ساماندهی فرهنگ عمومی نیز اشاره می کنند و بر افزایش نشاط کار و ابتکار، ارتقای اعتماد به نفس فردی و ملی، افزایش امید، مصرف صحیح و تقویت گرایش به کالاهای ساخت داخلی، تاکید می فرمایند و به حق این مولفه ها می تواند جامعه را به روزهای خوش برساند و ما نیز امیدواریم، با مصرف کالای ایرانی، نشاط تولید و روحیه سازندگی را در جامعه افزایش دهیم و با تولید محصول برتر، همه را به خرید محصول خود ترغیب کنیم. راستی، سال قبل بود به گمانم که وقتی از ضرورت مصرف کالای ایرانی نوشتم، کسانی گفتند فلانی از وسایل ایرانی مصرف می کند یا نه که باید بگویم تا حد بسیاری آری و تلاشم هم این است که هم خودم کالای ساخت وطن را مصرف کنم و هم هر جا صدایم می رسد بگویم که مصرف کالای ایرانی با کیفیت ٧٠ درصد از کالای خارجی با کیفیت ١٠٠درصد ارجحیت دارد، چه با مصرف کالای داخل می توانیم تولیدکنندگان را به بهبود کیفیت وادار کنیم و پولی که می پردازیم «قصه دست و دامن» خود ماست نه اینکه پول من خانه بیگانه را آباد کند، آن هم به قیمت ویرانی خانه خود ما. پس نسبت به مصرف کالای ایرانی و نیز تولید کالای کیفی، تامل،تجدیدنظر و اقدام کنیم.
