شاید نام بیماری آرتریت روماتوئید را شنیده باشید یا دست کم در اطرافیان خود با افرادی روبه‌رو شده‌اید که از این بیماری در رنج و عذاب‌اند. اگر تمایل دارید درباره این بیماری اطلاعاتتان را افزایش دهید، مطلب زیر را بخوانید.
به التهاب مفصل، آرتریت گفته می‌شود. شایع‌ترین نوع آرتریت‌ها را آرتریت روماتوئید می‌گویند. در 80 درصد موارد، آرتریت روماتوئید در سنین بین 25 تا 50 سالگی دیده می‌شود و در زنان سه برابر مردان شایع‌تر است. در بیماری آرتریت روماتوئید به علت پاسخ غیرطبیعی دستگاه ایمنی، قسمت‌هایی از مفصل تخریب می‌شود. آرتریت روماتوئید می‌تواند همچنین به عنوان یک بیماری ژنتیکی و ارثی مطرح باشد. به طور معمول، بیماری مسیر پیش‌رونده کندی دارد اما در بعضی مواقع ممکن است به سرعت پیشرفت کند و موجب ناتوانی فرد بیمار شود. آرتریت روماتوئید اغلب، افراد بالای 40 سال را مبتلا می‌کند اما نوع خاصی از آرتریت در بچه‌ها دیده می‌شود. سفتی صبحگاهی (هنگام برخاستن از خواب بیمار احساس سفتی در مفاصل می‌کند اما پس از چند دقیقه کم‌کم بهتر می‌شود)، تورم مفاصل و درد مفصلی از علایم شایع آتریت روماتوئید است. مفاصلی که بیشتر مبتلا می‌شوند عبارت‌اند از مفصل زانو، مچ و مفاصل کوچک انگشت‌ها.
ابتلای طولانی‌مدت به این بیماری موجب تغییر شکل مفصل‌ها و اختلال در کارکرد آنها می‌شود. برای تشخیص بیماری آرتریت روماتوئید باید آزمایش خون در رادیوگرافی از مفاصل انجام شود. درمان این بیماری طولانی‌مدت است و از داروهای متعددی برای سرکوب پاسخ دستگاه ایمنی و درمان التهاب استفاده می‌شود. این داروها اغلب شامل آسپرین، دیکلوفناک، ایندومتاسین، پیروکسیکام، بروفن و ناپروکسن هستند. همچنین در بعضی مواقع از داروهای کورتون‌دار مانند پردنیزولون استفاده می‌شود که با توجه به عوارض جانبی این داروها در مصرف آنها باید احتیاط را بگیریم. به‌طور کلی سیر بیماری آرتریت روماتوئید الگوی خاصی دارد و گاهی اوقات بیمار احساس می‌کند که حالش بهتر و گاهی حالش بدتر است. فیزیوتراپی، کشش عضلات، کاهش فشار روی مفاصل و نیز کاهش وزن در درمان آرتریت روماتوئید نقش بسیار مهمی دارند. گاهی اوقات مفصل به قدری تخریب می‌شود که به جراحی و تعویض مفصل طبیعی با یک مفصل مصنوعی نیاز دارد.
منبع:www.salamat.com
/ع
