افراد موفق معمولاً شیوه هایی را برمی گزینند که آنها را به هدف نزدیکتر می سازد. یکی از این راهها استفاده از دفترچه ساعتی یا همان دفترچه یادداشت است. دفترچه ساعتی وسیله ای است که اهداف تعیین شده را پیش می برد. امروزه مدیران شرکتها، بازاریابها، کارمندان فعال، تجار و ... همگی با استفاده از این روش به کارهای روزمره خویش نظم و ترتیب می بخشند. منشیان نیز موظفند ساعات ملاقات رؤسای خود را در چنین دفترچه ای منعکس کنند. واضح است که هر یک از ما در زندگی مسوول انجام کارهایی هستیم که همچون کیسه ای پر از قلوه سنگ بر دوشمان سنگینی می کند و به ثمر رساندن هر یک از این کارها دقیقاً مانند خارج کردن یکی از قلوه سنگهاست، اما آنچه در این ارتباط حائز اهمیت می باشد، نحوه انجام کارها و خلاصی از این بار گران است. یکی از بهترین راههای انجام صحیح و دقیق کارها، ثبت آنها در دفترچه روزانه است.
استفاده از دفترچه روزانه خود شرایطی دارد که رعایت آنها به سهولت کارها می انجامد. نحوه عمل بدنی صورت است که شما باید کارهای آینده را به ترتیب تقدم و تأخر زمانی و درجه اهمیت در دفترچه ای بنویسید و سپس آنها را با توجه به امکان تحققشان، صرفه جویی در وقت و کسب منافع احتمالی رده بندی کنید.
پس از انجام هر کار، علامت مثبتی جلو آن بگذارید و آن را تمام شده تلقی کنید و کارهایی را که به هر دلیلی انجام نشده، همراه کارهای جدید به صفحه بعد منتقل کنید و این شیوه را تا اجرای کامل برنامه هایتان ادامه دهید.
خب، تا اینجا مطلب تازه ای گفته نشد، زیرا همه شما کماکان با چند و چون این روش آشنایید و به گونه ای آن را به کار می گیرید. موضوعی که باید بدان توجه داشت ویژگیها و مزایای این روش است:
الف- یادداشت کارها و برنامه ریزی برای انجام آنها به آسایش خیال می انجامد.
ب- داشتن نظم و ترتیب و تعیین وقت مناسب برای انجام کارها بر سرعت و دقت ما در روند کار می افزاید.
اما مواقعی هم پیش می آید که شما به رغم برنامه ریزی صحیح از انجام برخی کارها طفره می روید و مرتباً آنها را به روزهای بعد موکول می کنید که البته این خود دلایل پیچیده تری دارد:
* نگران عدم موفقیت در انجام آن کار هستید.
* هراس دارید که مبادا اوضاع از آنچه هست، وخیم تر شود.
* به تواناییها و قابلیت های خود اطمینان ندارید.
* از شکست احتمالی و تحقیر شدن می ترسید.
اینها بخشی از عواملی هستند که همواره میل و اشتیاق به انجام کار را در نطفه خفه می کنند و مانع پیگیری اهدافمان می شوند.
بیکاری کشنده تر است یا کار کردن؟
اغلب افراد می گویند که از کار زیاد خسته شده اند و احتیاج به مدتی استراحت دارند. حق با آنهاست. کار مداوم و خالی از تفریح، بخصوص اگر علاقه ای نیز به انجامش نداشته باشیم، توانفرساست. اما این را باید در نظر داشت که استراحت بیش از حد و تا مرز بیکاری نیز بسیار کسل کننده تر از کار کردن است. محور بحث ما دستیابی به موفقیت و پیروزی در هدف است و برای رسیدن به هدف نیز باید کار کرد و این کار چنانچه با لذت توأم باشد و در ما اشتیاق ایجاد کند، رضایت خاطری فراهم می سازد که به نوبه خود اساس نیکبختی و سعادت است.
اثر کار کردن
حضرت محمد(ص) می فرماید: «کار صیقل روح است.» معنای عبارت فوق آن است که انسان با کار کردن می تواند به روح و روان خود آرامش ببخشد. برخلاف نظر عده ای که به آسایش و بیکاری معتقدند، حرکت و هیجان به جسم نیرو می بخشد و روح را سرزنده و شاداب می کند. امروزه علم روان شناسی، بیکاری و بی هدفی را عارضه ای تلقی می کند که یا به مرگ زودرس می انجامد و یا اینکه دلمردگی و محنت می آفریند. احساس بیهودگی ناشی از بیکاری همچون خوره ای به جان انسان می افتد و امکان هر شور و نشاطی را از بین می برد.
احساس بیهودگی
اگر به من و شما ثابت شود که به درد هیچ کاری نمی خوریم و یا جرأت اقدام به عملی را نداریم، در خود حالت نامطلوبی حس می کنیم که در اصطلاح روان شناسی به آن احساس بیهودگی می گویند. این احساس نابود کننده آدمی است. کسانی که به جای کار خلاق و پویا سرمایه خود را به بانکها می سپارند و از سود آن امرار معاش می کنند، گرچه همیشه در حال استراحتند، اما از روحیه شادی برخوردار نیستند. در خاطرتان گشت و گذاری کنید و روزی را به یاد آورید که از انجام کار مفید خوشحال شده اید، حتی اگر آن کار تعمیر پایه صندلی منزلتان بوده باشد. داشتن کار و میل رسیدن به اهداف و آرزوها نیروی حیات را در شما تقویت و صد چندان می کند.
یک روز را 365 مرتبه تکرار نکنید!
برای موفقیت در زندگی سعی کنید هر روز سال را با آموختن مطالبی تازه، خواندن کتابی مفید، به کارگیری مهارت و خلاقیت در کار و حرفه و سرانجام کسب تجربه ای جدید سپری سازید. چنانچه بخواهید یک روز را 365 بار یا به عبارتی به اندازه عمری یکساله تکرار کنید، همواره در محدوده ای کوچک دست و پا خواهید زد. آیا می توان از کسانی که فارغ از هر مسؤولیتی غرق در دنیای خیالی خود هستند و به جهان و مسائل دیگر بی اعتنایند و به دور از هرحرکت خلاق و پویا زندگی می گذرانند، انتظار پیشرفت داشت؟ لازم است در پایان هر روز و هر هفته فهرستی از کارهای انجام نشده تنظیم کنید و از خود بپرسید که با انجام دادن آنها به چه نتایجی دست می یافتید و یا اگر کاری را انجام داده اید، در فکر نقشه برای فردا و فرداهای دیگر باشید. سرگذشت کسانی که سالها در یک نقطه متوقف می شوند و در زندگی شغلی به هیچ پیشرفتی نمی رسند همانند سرگذشت آن کارمندی است که نزد رئیس خود شکایت برد که چرا ارتقای مقام پیدا نکرده است. رئیس در پاسخ به او گفت: عیب کار شما این است که همچنان تجربه سال اول خدمتتان را تکرار می کنید!
منبع: نشریه روزهای زندگی، شماره 330.