: افراد زیادی هستند که دوست دارند لاغر شوند و افرادی هستند که ذاتا لاغرند ولی هیچ یک از این ها بیمار نیستند؛ اما افرادی هستند که دائما بی اشتها می باشند و لب به هیچ چیز نمی زنند؛ باید اعتراف کنم که این افراد ممکن است به بی اشتهایی عصبی مبتلا باشند.
به گزارش ، آفتاب یزد نوشت: بی‌اشتهایی عصبی ماجرای مهمی است که البته تعریف خاص خودش را دارد، گرچه بی‌اشتهایی عصبی در جمعیت عمومی شایع نیست، اما به واسطه دشواری در تشخیص، درمان و از همه مهم‌تر آمار بالای مرگ و میر در صورت درمان نشدن به موقع، نیازمند توجه ویژه است.با توجه به اهمیت موضوع آفتاب یزد در اینباره با دکتر سحر انصاری ، روانپزشک به گفتگو نشسته که در ادامه می خوانید :
وی در ابتدا گفت : بیماری بی‌اشتهایی عصبی با سه ویژگی اصلی مشخص می‌شودکه عبارتند از:
1-گرسنگی خود خواسته به مقادیر قابل توجه و کاهش وزن مضر
2- اشتیاقی مداوم برای لاغر شدن و ترس شدید از چاق شدن
3- وجود علائم و نشانه‌های فیزیکی که از بی غذایی ناشی شده‌اند. (اختلال کاربرد دستگاه تولید مثل و افت حرارت بدن و کاهش فشار خون) و باید گفت که این بیماران تصوری بیمارگونه از چاق بودن علی‌رغم لاغری واضح دارند.
این روانپزشک ادامه داد : شایع ترین سن بروزبیماری بی‌اشتهایی عصبی بین 14 تا 18 سالگی است. این بیماری در حدود نیم تا یک درصد دختران نوجوان رخ می‌دهد. بروز این اختلال در زنان 10 تا 20 برابر مردان است و در بین کشورهای توسعه‌یافته شایع تر است.
دکتر انصاری در پاسخ به این پرسش که" علل تاتیرگذار در ایجاد بیماری بی اشتهایی عصبی چیست"، بیان کرد : عوامل بیولوژیک، اجتماعی و فیزیولوژیک از جمله عوامل تاثیرگذار در بی‌اشتهایی عصبی هستند.
وی خاطرنشان کرد : اختلالات خلقی در اعضا خانواده افرادی که دچار بیماری بی اشتهایی عصبی هستند، بیش از جمعیت عادی به چشم می‌خورد. رفتار اجتماعی بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی شاید ناشی از تاکید اجتماعی بر لاغر شدن و یا ورزش بیش از حد است و معمولا در خانواده‌های این بیماران رفتار ناشی از خصومت، آشفتگی و سطوح پایینی از مهرورزی و همدلی را مشاهده می شود.
این روانپزشک ابراز داشت : بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی، اشتغال ذهنی (که شبیه وسواس می‌باشد) با غذا خوردن یا افزایش وزن دارند و اغلب آنها فاقد احساس استقلال و هویت فردی هستند. این بیماران اغلب دچار طیف بیماری‌های اضطراری مثل فوبیا یا وسواس و بیماری‌های خلقی مثل افسردگی هستند.این بیماران معمولا تجربیات جنسی کمی دارند و تمایلات جنسی در آنها محدود است. دکتر انصاری در پاسخ به این سوال که " راه های درمان بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی چیست، عنوان کرد : اگر بیماری بی اشتهایی عصبی در حد شدید باشد یعنی کاهش وزن آنها کمتر از 85 درصد نرمال می‌باشد نیاز به بستری در بیمارستان می‌باشد. درمان این بیماران به گونه روان درمانی به شکل درمان شناختی و رفتاری در بیماران بستری یا سرپایی می‌باشد.رفتار درمانی در القاء افزایش وزن موثر است.خانواده درمانی و آموزش خانواده جهت چگونگی رفتار با این بیماران نیز ضرورت دارد.دارودرمانی هم در بعضی بیماران جهت افزایش وزن و درمان اختلال روانی زمینه‌ای اثربخش بوده است.
