آیا شما هم از آن دسته خانم هایی هستید که هر ماه در روزهای خاصی سرتان درد می گیرد، احساس خستگی دارید و فکر می کنید معده تان نفخ کرده است؛ به هر چیزی که با آن موافق نباشید، واکنش نشان می دهید و زود عصبانی می شوید؛ اگر کسی ناراحت تان کند، می زنید زیر گریه و بعد خودتان را در اتاقی حبس می کنید، شروع می کنید به خوردن و حتی بیش از معمول غذا می خورید؟ اگر جواب تان مثبت است، احتمالاً دچار علایم پیش از قاعدگی شده اید. علایم پیش از قاعدگی در اغلب زنان پیش از شروع قاعدگی دیده می شود. محققان معتقدند، فرضیه های گوناگونی مثل نامتعادل بودن استروژن و پروژسترون، کمبود ویتامین و افزایش بیش از حد پروستا گلندین ها در بروز این علایم نقش دارند. سردرد، خستگی، درد قسمت تحتانی پشت، بزرگی و دردناک شدن پستان ها و احساس پری شکم از نشانگان پیش از قاعدگی است. بی قراری، تحریک پذیری عمومی و تغییرات خلق و خو، ترس از بی اختیاری از دست دادن کنترل، پرخوری و حملات کوتاه مدت عصبی از جمله علایمی است که زنان در این دوران با آن دست و پنجه نرم می کنند. البته ممکن است این علایم در زنی با زن دیگر و در یک دوره ی قاعدگی با یک قاعدگی بعدی متفاوت باشد. زندگی پر استرس با شدت این علایم ارتباط دارد. رفتارهای زنان در این دوره حتی بر روابط آن با دیگر افراد خانواده، بخصوص همسر تاثیر سوء می گذارد. از این رو، آگاه کردن همسر از این علایم و دلیل تغییر رفتارها و درک همسر در کاهش این نشانگان تاثیر زیادی دارد. این حالت می تواند عاملی برای کاهش قدرت کار، حوادث شغلی و غیبت از کار باشد.
تطابق با تغییرات
کاهش اضطراب ناشی از ناپایداری خلق و خو، گریه کردن، پرخوری، ترس از عدم کنترل اختیار توانایی تطابق روابط عادی با افراد خانواده و محل کار و آگاهی از این که علایم مربوط به این نشانگان است، در کاهش این علایم مؤثر است. روش های مثبت کنترل مثل همراهی و کمک همسر در کارهای منزل و نگهداری از فرزندان موجب بهتر شدن روحیه ی زنان می شود. زنان می توانند با تعیین زمان قاعدگی، روزهای قبل از قاعدگی را مشخص کنند و در این روزها با انجام ورزش و تکنیک های انبساط فکری بر مشکلات این دوره غلبه کنند. خانم ها می توانند برنامه های زندگی خود را طوری تنظیم کنند که در این دوران بیشتر بتوانند استراحت کنند و پروتئین بیشتر و قند و نمک کمتری مصرف کنند. مصرف غذاهایی مانند غلات سبوس دار، آجیل و سبزی های سبز طی این دوران در کاهش علایم کمک کننده است. در این دوران هرگز نباید سیگار کشید و الکل مصرف کرد.
چند روش ساده برای کاهش درد
گرفتگی عضلانی دوران قاعدگی که «دسمینوره» نامیده می شود، به دلیل ترشح ماده ی شیمیایی به نام پروستاگلندین است. این ماده موجب انقباض عضلات رحم می شود تا در مدت قاعدگی بافت و مایعات را از رحم خارج کند. میزان زیاد پروستاگلندین ها موجب گرفتگی های عضلانی رحم می شود.
رعایت نکات زیر موجب می شود تا حدود زیادی این دردها کاهش پیدا کنند:
-در خوردن غذا زیاده روی نکنید، از خوردن غذاهای بسیار شیرین و پرنمک بپرهیزید، به جای خوردن غذاهای حجیم و زیاد، بیشتر از میوه، سبزی، مرغ و ماهی استفاده کرده و سعی کنید آنها را در وعده های کوچک مصرف کنید.
-ویتامین مصرف کنید. بسیاری از بیماران وقتی انواع ویتامین و مواد معدنی به مقدار مناسب دریافت می کنند، کمتر دچار گرفتگی های عضلانی می شوند. استفاده از کلسیم و مواد معدنی دیگر مانند پتاسیم و منیزیم اثرات خوبی در کاهش درد این دوران دارند.
-کافئین نخورید، کافیئن موجود در قهوه، چای و نوشابه های گازدار حاوی کولا و شکلات، می تواند منجر به عصبانیت شود و دردهای قاعدگی را تشدید کند.
-خود را گرم نگاه دارید. گرما جریان خون را سرعت می بخشد و به عضلات استراحت می دهد که این کار برای ناحیه ی لگنی بسیار مهم است. چای داغ و استفاده از کیسه ی آب گرم و تشک حرارتی روی شکم در کاهش درد مؤثر است.
-با تجویز پزشک قبل از شروع انقباضات و زمان احتمالی شروع درد، هر چهار ساعت یک بار مسکن مصرف کنید. در صورت لزوم ممکن است پزشک برای تان داروی ضد انقباض، آرام بخش و ضد تهوع هم تجویز کند.
-فعالیت های عادی و روزمره ی خود را قطع نکنید، زیرا مشغولیت های ذهنی درد را تسکین می دهد.
-از داروهای مسکن کمک بگیرید. استفاده از استامینوفن ها برای تسکین دردهای گرفتگی عضلانی مفید است. البته قبل از آن می توانید با پزشک مشورت کنید. شاید پزشک داروی مؤثرتر و بهتری برای کاهش دردتان توصیه کند.
-ماساژ درمانی در کاهش درد مؤثر است. می توانید با ماساژ دادن شکم از درد خود بکاهید.
-قدم بزنید. ورزش و پیاده روی قبل از شروع قاعدگی بسیار مؤثر است. تمرین های کششی یوگا در خلال قاعدگی می تواند سودمند باشد. قدم زدن علاوه بر اثرات جسمی در کاهش درد، موجب احساس آرامش و کاهش استرس هم می شود که این می تواند در تسکین درد روشی خوب و مؤثر باشد.
منبع: نشریه 7 روز زندگی، شماره 103