مسجدی قدیمی است که در شهر تایباد استان خراسان رضوی قرار دارد. این بنای تاریخی، از دوره تیموریان باقی مانده و به نام مسجد و مزار مولانا شیخ زین الدین شناخته می‌شود.
بانی این مسجد پیر احمد خوافی وزیر شاهرخ بهادر تیموری می‌باشد و مسجد در سال 848 هجری قمری به دستور وی ساخته شده‌است. اهمیت این بنا بیش‌تر از لحاظ دارا بودن کتیبه‌های زیبای سر در، کاشی کاری معرق و حواشی آن است که از هر جهت، شامل نکات ظریف هنری و ویژگی‌های دوره تیموری است .
در کتیبه کاشی معرق تاریخی مسجد، نام شاهرخ و پیر احمد خوافی خوانده می‌شود. گذشته از کتیبه تاریخی ایوان و حواشی آن، کتیبه‌ای بر روی سنگ نقر شده‌است و در بالای سر قبر قرار دارد . این کتیبه منظوم که به خط نستعلیق نوشته شده، حاکی از این است که معجر مشبکی از سنگ رخام در سال 1030 هجری قمری از طرف خواجه درویش نامی برای قبر شیخ زین الدین علی ساخته شده‌است . این معجر هم اینک در خارج مسجد و جلو ایوان نصب شده‌است . بنا تحت شماره 309، در زمره آثار تاریخی به ثبت رسیده‌است.
زین‌الدین ابوبکر، یکی از صوفیان برجسته قرن هشتم هجری است که در سال 791 هجری قمری وفات یافته است. مقبره مولانا زین الدین ابوبکر، در ابتدای جاده تایباد به خواف واقع شده است. بر اطراف مرقد ، معجری کشیده شده است و دو لوح سنگی خاکستری رنگ ، یکی بر روی قبر و دیگری دربالای سر آن بصورت افراشته قرار داده شده‌اند. معجر خاکستری در سال 1030 هجری قمری توسط شخصی بنام (خواجه درویش) تقدیم مزار شده است. در برابر مزار مزبور، بنای مجللی وجود دارد که در سال 848 هجری قمری توسط پیراحمد خوافی – وزیر شاهرخ ، پسر تیمور – جهت مسجد و نماز خانه بنا گردیده است. در شرق مقبره مولانا ، در میان قبرستانی بنایی قرار دارد که به مقبره شیخ زین الدین علی – پدر شیخ زین الدین ابوبکر – منسوب است.
نمای داخلی و محراب مسجد مولانا ابوبکر تایبادی