به گزارش ایسنا، علیرضا رحیمی اسفند 95 با اکثریت آرا به عنوان ناجی و رییس فدراسیون هندبال انتخاب شد تا این رشته توپی و المپیکی را به سرمنزل مقصود برساند. رشته‌ای که سال‌ها ناکامی‌های زیادی را متحمل شده و نیاز به بازسازی و رشد دارد اما حدود سه ماه بعد از نشستن رحیمی بر صندلی ریاست، زمزمه‌هایی مبنی بر استعفایش به دلیل برخی مشکلات مالی و حواشی موجود در این رشته به گوش رسید.
رحیمی بدون علنی کردن موضوع استعفایش از وزارت ورزش، برای بدهی‌های موجود در این فدراسیون کمک خواست و گفت: با این حجم از بدهی بدون حمایت، مساعدت و کمک وزارت ورزش و جوانان با حضور من یا هر فرد دیگری در راس فدراسیون کار بسیار دشوار است و فدراسیون با مشکلاتی زیادی روبه‌رو خواهد شد.
گویا این حمایت‌ها از سوی وزارت ورزش و جوانان صورت نگرفت و حواشی دیگری نیز از سوی خانواده هندبال رخ داد تا بالاخره علیرضا رحیمی اوایل مرداد ماه یعنی چهار ماه بعد از نشستن بر صندلی فدراسیون، استعفایش را علنی کند. او در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: من کار خودم را انجام دادم و موارد را عینا با مسئولان وزارت در میان گذاشتم. حدود 20 روز پیش استعفایم را اعلام کردم چرا که با این شرایط امکان ادامه فعالیت را برای خودم نمی‌بینم. مشکلات بسیار زیادی در فدراسیون وجود دارد. البته بدهی‌های زیاد و مشکلات عدیده مالی قابل حل است اما نمی‌توانیم تخریب‌ها را بیش از این تحمل کنیم.
بعد از علنی شدن استعفای رحیمی، ملی‌پوشان هندبال نامه‌ای به وزیر ورزش و جوانان مبنی بر ادامه حضور رحیمی در ریاست این فدراسیون نوشتند و از مقام عالی وزارت خواستند که با استعفای رحیمی موافقت نکند تا حضورش در این رشته "نور امیدی به دل جوانان آینده‌دار باشد."
معاون ورزش حرفه‌ای و قهرمانی وزارت ورزش نیز بعد طرح این موضوعات گفت: مشکلات دست به دست هم داد تا رحیمی احساس کند نمی‌تواند کار را ادامه دهد و به همین دلیل سه هفته پیش استعفای خود را کتبا اعلام کرد. ما تمام تلاش خود را خواهیم کرد تا او را مجاب به ادامه کار کنیم چون او مدیر شایسته‌ای است و امیدوار بودیم کار را ادامه دهد اما اگر اصرار به استعفا داشته باشد مجبوریم بپذیریم.
رحیمی بعد از طرح موضوع استعفایش کارهای فدراسیون را همچنان پیگیری می‌کرد. در این مدت هم توانست طلب داوران و ناظران را پرداخت و بدهی‌های موجود به کنفدراسیون آسیا را قسط بندی کند. اردوها و برنامه‌های تیم‌های ملی و باشگاهی نیز پیگیری شد و شرایط هندبال رو به پیشرفت بود تا این که دیروز (چهارشنبه) علیرضا رحیمی مجددا از وزارت ورزش و جوانان خواست برای این فدراسیون هرچه سریع‌تر سرپرستی انتخاب کند. او ماندنش در این فدراسیون را به صلاح خود، هندبال و وزارت ورزش ندانست و گفت که "باید سرپرستی که حمایت همه جانبه وزارت ورزش و جوانان را دارد برای این فدراسیون انتخاب شود."
هرچند داورزنی مجددا مخالفت وزارت ورزش با استعفای رحیمی را مطرح کرد اما این صحبت‌های رحیمی، آب پاکی بود بر دست اهالی هندبال که کمتر از شش ماه قبل او را به عنوان ناجی این رشته بر صندلی ریاست نشاندند.
البته به نظر می‌رسد که در حال حاضر مصلحت هندبال فراموش شده و طبق اخباری موثق علیرضا رحیمی با مالک باشگاه نفت برای پذیرفتن مدیرعاملی این باشگاه به صحبت نشسته است. گویا حتی توافق‌هایی نیز صورت گرفته و اکنون عقد قرارداد ملزم به پذیرش استعفای رحیمی از سمت ریاست فدراسیون هندبال است.
علیرضا رحیمی مدیری توانمند در عرصه ورزش است و به همین دلیل تمام خانواده هندبال یک دل و یک صدا او را برای نشست روی کرسی ریاست این فدراسیون انتخاب کردند تا این رشته مظلوم واقع شده را دوباره به جایگاه اصلی‌اش برساند. بدهی‌ها و حواشی موجود در این رشته هم بر کسی پوشیده نبود و رحیمی با علم به این موضوع به عنوان کاندیدای ریاست ثبت نام کرد و با اکثریت آرا هم انتخاب شد.
اکنون باید دید علیرضا رحیمی که قبلا حضور در فوتبال را با باشگاه‌های سپاهان و پرسپولیس تجربه کرده، مدیرعاملی باشگاه نفت - با تمام مشکلات و بدهی‌ها و جنجال‌های پیرامونش - را به فدراسیون هندبال، آرا و حمایت اهالی هندبال ترجیح خواهد داد یا با ماندن در راس فدراسیون هندبال برای برطرف شدن مشکلاتش تلاش خواهد کرد؟
