حرمت توقیت

با انتشار گسترده ی فیلم مستند.«ظهور بسیار نزدیک است »، بحث نقد و بررسی ادعاهای این مستند در محافل گوناگونی مطرح است . ادعاهای این مستند را می توان به دو دسته تطبیقات و توقیت تقسیم کرد. خود سازندگان این مستند اذعان دارند که تطبیقات شان قطعی وحتمی نیست و احتمال اشتباه در آن وجود دارد. البته این عقب نشینی پس از انتقادات فراوان و توجیهات بسیار و گاه عجیب و غریب به نتیجه مطلوب سازندگان رسیده بود . برای مثال شعیب ابن صالح را، گفته اند که شعیب مصغر شعب است و شعب یعنی مردم و رئیس جمهور مردمی است و صالح یعنی نیک و وی فرزند انسانی صالح بوده است و..این نوشته به مسأله توقیت ظهور پرداخته است.
در معتبرترین کتب شیعی، بابی به نام المنع عن التوقیت یا کراهیه التوقیت بوده است. اصطلاح کراهت در عرف قدمای امامیه به معنای حرمت بوده است. در کتاب الغیبه نعمانی، بابی به نام المنع عن التوقیت و درکتاب شریف کافی، باب کراهیه التوقیت به روایات در این باره می پردازد.
با خواندن این روایات ، دریافت می شود که لسان این روایات بسیار محکم است و از توقیت شدیداً نهی شده است.
1. من اخبرک عنا توقیتاً فلاتهابن ان تکذبه فانا لا نوقت لاحد وقتاً
2. ابی الله الا ان یخلف وقت الموقتین.
3. متی خروج القائم ؟ یا ابا محمد! انا اهل بیت لا نوقت و قد قال محمد صلی الله علیه و آله کذب الوقانون، یا ابا محمد ان قدام هذا الامر خمس علامات

معنای توقیت
 

توقیت به معنای تعیین وقت است. اگر کسی بگوید:« ظهور نزدیک است.» و منظورش این باشد هر لحظه امکان بر پایی ظهور است یا کسی بگوید از اوضاع جهان احساس می کنم ظهور نزدیک است، این ها توقیت نیست.
اما اگر کسی بگوید ظهور نزدیک است و این افراد، افراد ظهور است، این توقیت است و مشمول حرمت توقیت می شود.

رابطه توقیت و نشانه ها
 

بسیاری از نشانه ها نسبت زمانی با ظهور ندارد، ولی وقتی نشانه های حتمی آمد می توان گفت طبق روایات شش ماه بعد ظهور است. علائم حتمی بداء پذیرنیستند اگر چه احتمال دارد، زمانش ،بداء پذیر باشد.

سیال بودن وقت ظهور
 

وقت ظهور شناور است به این معنا که می تواند تأخیر بیافتد یا در امر آن تعجیل بیافتد.
روایات نهی از توقیت:
روایات نهی از توقیت بر چهار دسته است.
کسی که وقت تعیین کند دروغ گو است. متی هو؟ کذب الوقاتون، و روایات دیگری مانند : قلت لهذا الامر وقت، کذب الوقانون»
روایاتی که تکلیف ما را معین کرده است، در این باره باید موضع گرفت و باید بگویند انحراف است. این روایات امر به تکذیب کرده اند. فلاتهابن ان تکذبه.
کسی که از ناحیه معصوم خبر دهد. این دسته از روایات تعیین وقت از سوی معصوم را تکذیب می کنند. «انا اهل بیت لانوقت» روایاتی که توقیت از طرف امام در هر زمانی را نفی می کند «کذب الموقنون لانوقت فی ما مضی ولا بعد فی ما یستقبل».
این روایات نشان میدهد باب این مسأله کلاً بسته شده است.
تعیین وقت احتمال دارد از جانب دو گروه باشد. یکی از جانب مردم عادی که از طرف خود خبر می دهد که هیچ تضمینی برای صحت آن نیست. و یا این تعیین وقت از جانب اهل بیت است. برای عدم توقیت از سوی اهل بیت می توان از سوی اهل بیت (ع) می توان چند دلیل شمرد:
یک: ظهور امری سیال و شناور است وتابع یک سری شرایط است، اگر وقت تعیین شود یعنی این شرایط در قبل ایجاد نمی شود و مردم در آن نقشی ندارند. این مسأله با فرهنگ اهل بیت (ع) سازگار نیست. طبق روایات مردم خود عامل غیبت امام هستند و خود نیز باید عامل ظهور باشند.
دو: تاریخ شیعه همواره با رنج و سختی و تنگنا همراه بوده است . شیعه این رنج ها را با امید به ظهور و فرج تحمل می کرده است. اگر برای ظهور وقتی تعیین می شد، از لحاظ روانی به صلاح شیعه نبوده است و شیعیان با علم به این که امام تا سال تعیین شده ظهور نخواهد کرد، باید این رنج ها را به جان می خریدند.
سه: ائمه با عدم تعیین وقت، راه را بر شیادان بسته اند و مجال سوءاستفاده را پیدا نمی کردند در طول تاریخ هیچ گاه از جانب توقیت انحرافی صورت نگرفته است.
منبع: ساعت عصر شماره 10