برای جوان ماندن
لوبیا سبز سرشار از ویتامین است به خصوص درصد بالایی ویتامین E دارد، همچنین حاوی ویتامینهای C ,A و ماده معدنی آهن است.
تجمع مواد معدنی و ویتامینهای مهم به همراه درصد بالای فیبر و کلروفیل، لوبیا سبز را تبدیل به یکی از پرخاصیتترین سبزیجات کرده است.
وجود ویتامین A ,E و C در آن از پیری زودرس جلوگیری میکند و به حفظ استحکام پوست و جلوگیری از چروکخوردگی، کمک میکند.
همچنین ویتامین A که در آن به وفور یافت میشود، قوه دید را بهبود بخشیده و نقش افزایش دهندگی اشتها را داراست.
از آن جایی که درصد بالایی فیبر و کلروفیل دارد، بر خلاف لوبیای خشک، مصرف آن به افراد دیابتیک توصیه میشود و مناسب است که در تمام وعدههای غذایی به همراه سایر سبزیجات مفید از قبیل گوجهفرنگی، بروکلی، بامیه و... در کنار غذای اصلی صرف شود، البته انواع ترد و شکننده آن که قطر نازکتری دارند برای این کار مناسبترند که علاوه بر پختن میتوان از آنها به شکل خام در تهیه سالادها نیز بهرهمند شد که در این صورت ویتامین C آن نیز بیشتر حفظ خواهد شد.
مصرف لوبیا سبز برای پایین آوردن فشارخون و تعدیل میزان چربیهای خون بسیارمناسب است و توصیه میشود برای جلوگیری از هدر رفتن پتاسیم و سایر املاح معدنی مناسب که عاملی برای حفظ سلامت بدن به شمار میآیند در حین پخت از آب کمی استفاده شود و حتماً درب ظرف را بگذارند تا خواص این سبزی هر چه بیشتر حفظ شود.
لوبیا سبز همچنین بدن را قوی کرده و حافظه را تقویت میکند به علاوه نفاخ بودن لوبیا خشک را هم دارا نیست.
به دلیل دارا بودن املاح و آب، مدر به شمار میآید و در موارد کسالتهای شدید سنگ کلیوی، احتباس ادرار و وجود آلیومین در ادرار، میتوانید عصاره لوبیا سبز خام را گرفته و روزی نصف لیوان بنوشید.
برای آنکه کاملاً از خواص آن بهره گرفته شود لازم است برای مدتی، همه روزه لوبیا سبز را جزو غذای اصلی خود قرار دهید.
در مواردی مثل بیماریهای نقرس، روماتیسم و فشار خون بالا مصرف آن به شکل مرتب، حداقل یک ماه، توصیه میشود.
اغلب مواد اصلی لوبیا سبز، ناشناخته مانده است، لیکن باید دانست که سبزی مقوی و نیروبخشی است و علت آن وجود ویتامینها و مواد معدنی گوناگون در آن است. وجود ویتامین A تبادل بعضی مراحل تغذیهای را تسهیل نموده و ویتامین C، این فعل و انفعالات را تکمیل میکند.
منبع مقاله :
کوهکن، صدف، (1393)، میوه درمانی، تهران: همشهری، چاپ سوم