کنایه روزنامه صادق خرازی به کیهان:چطور شد که شعار"میزان حال فعلی افراد است" فقط شامل بعضی ها می شود؟

کیهان که معتقد است، پرداختن به موضوع حضور یا عدم حضور بانوان در ورزشگاه دغدغه اصلی مردم و کشور نیست و از قضا باور درستی نیز هست، مطالبه‌گری اجتماعی امروز جریان رقیب را دستاویزی برای پرونده‌سازی‌های جناحی‌اش قرار داد و در بخشی از گزارش خود به سرمقاله برخی روزنامه‌های اصلاح‌طلب، پس از دستور احمدی‌نژاد برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها در سال 1385 گریزی زد و با نقد مواضع مطرح شده، به زعم خود تغییر موضع آنها در سال 96 را پارادوکسیکال خواند و نوشت: «حال چه شده است که برخی روزنامه‌های زنجیره‌ای و مدعیان اصلاحات که آن روزها مخالف حضور بانوان در ورزشگاه‌ها بوده‌اند امروز لباس موافقت به تن کرده و از اینکه زنان برای تماشای یک بازی فوتبال در ورزشگاه آزادی حضور نیافته‌اند شرمسارند؟!»
ملاک حال فعلی افراد است! بی هیچ توضیح و بازخوانی سرمقاله‌های منتشر شده در آن ایام و آنکه آیا مقصود و منظور از آن سطور مخالفت با حضور زنان در ورزشگاه بوده یا خیر و با فرض صحت تشخیص فحوای کلام آن مقالات از سوی تحلیلگران کیهان، باید گفت «ملاک حال فعلی افراد است» و بس. همان عبارت معروفی که در این سال‌ها برخی از این دوستان، بسیاری را به‌واسطه استناد به آن در لیست مغضوبین و پیاده‌شدگان از قطار انقلاب جای دادند و سال‌ها خدمت و رنج و خون دل‌های برخی از آنها برای انقلاب و مطالبات توده‌های مردم را به دست فراموشی سپردند. 
کسانی که در پروژه «دگر‌سازی» و غیر‌خودی خواندن افراد، مسبوق به سابقه هستند و کوچک‌ترین زاویه در مشی سیاسی افراد را به ‌مثابه فاصله از انقلاب و آرمان‌های اصیل آن تعبیر می‌کنند و حال فعلی هر آنکس را که با حال آنها کوک نباشد و کمی متفاوت از آنها بیندیشد، بد می‌خوانند، در بزنگاه‌هایی خاص از یاد می‌برند که تغییر در مواضع سیاسی افراد امری بدیهی و بعضا اجتناب‌ناپذیر است ولو آنکه مطلوب آنها نباشد. 
هرچند پیش‌تر نیز کیهان در گزارشی با اشاره به استعفای حجت‌الاسلام ناطق‌نوری از عضویت در هیأت مؤسس دانشگاه آزاد و بازخوانی مواضع دو دهه گذشته برخی اصلاح‌طلبان نسبت به آقای ناطق، مواضع امروز جریان اصلاحات در قبال ایشان را غیر‌واقع و متزورانه توصیف کرد. اینها درحالی است که در مواجهه‌ای متناقض و دوگانه با آن عبارت معروف از حضرت امام(ره) چهره‌ای معلوم‌الحال و خواننده زیرزمینی دیروز و نو اصول‌گرای امروز را به استناد اشتراک در حال امروزشان، تواب و با بصیرتش نامیدند. کیهان در بخشی دیگر از گزارش خود اشاره‌ای به نقش و تأثیر تصمیم دولت در مسئله حضور زنان در ورزشگاه‌ها دارد و می‌نویسد:«نکته جالب دیگر آنکه ورزشگاه‌ها تحت نظر دولت بوده و مدعیان اصلاحات طبق قاعده‌ای عقلانی باید از دولت سؤال کنند که چرا این اجازه به بانوان داده نمی‌شود که در ورزشگاه‌ها حضور داشته باشند نه منتقدان خود را سیبل حملات قرار داده و با آنان تسویه‌حساب کنند!»
بی‌تردید بخشی از رسالت مطبوعات و رسانه‌ها بازتاب کنش‌های اجتماعی و سیاسی در مقابل دیدگان مسئولان است و یاد آوری وعده‌های بر زمین مانده آنها و رساندن پژواک صدای دردهای لایه‌های مختلف اجتماع، حال چگونه می‌شود که پرداختن به این مطالبه حداقلی و یادآوری‌اش، نقد دولت محسوب نمی‌شود و منتقدان جریان اصلاحات، آن را نقد به خود و تسویه‌حساب می‌خوانند؟ شاید از قدرت سیاسی خود در تصمیم‌سازی‌ها آگاه باشند! با این وجود، کیهان که دل پری از برجام دارد و هر فرصتی را برای حمله به آن مغتنم می‌شمارد، با اشاره به مشکلات حاصل از برجام، مسئولیت دولت را سنگین و حل مشکلات مردم می‌داند و روزنامه‌های جریان رقیب را متهم به برجسته‌سازی عامدانه موضوعات بی‌اهمیت می‌کند و در این خصوص می‌نویسد: «با همه این مشکلات روزنامه‌های زنجیره‌ای به سوژه‌های زرد و تیترهای زرد می‌پردازند، بی‌آنکه از دولت بپرسند که نتیجه این همه آمد و رفت و برجام در حل مشکلات مردم چه شد؟!» در ادامه این گزارش آمده است: «به نظر می‌رسد سوژه‌های زرد رسانه‌های زنجیره‌ای سرپوشی است بر مشکلات مردم تا دولتمردان از پاسخگویی به وعده‌های بی‌شماری که در دوران تبلیغات انتخاباتی از آن سخن گفته‌اند رهایی یابند!»
هرچند دغدغه معیشت مردم را داشتن امری ممدوح و پسندیده است اما در پس اتهامات عنوان‌شده پرسشی مطرح می‌شود که پیش‌تر از زبان بسیاری از تحلیلگران نیز شنیده شده است، آیا موضوع اهتمام به مطالبات زنان در وعده‌های روحانی نبوده؟ آیا فقر و مشکلات اقتصادی مردم به صورت خلق‌الساعه از سال 92 به بعد ایجاد شده؟ آیا تا پیش‌ از این که علاوه بر قوه‌مقننه و قضائیه، قوه اجرایی کشور نیز در اختیار جریان مورد حمایت کیهان بوده خبری از مشکلات معیشتی و فساد اقتصادی نبود؟ اینها پرسش‌های تکراری است که تاکنون پاسخ روشنی را به همراه نداشته.
17302