گیشیگان یکی از روستاهای بخش راین در جنوب غربی کرمان است که در دل طبیعت سرسبز آرمیده است. این روستا از مرکز شهر راین30 کیلومتر فاصله دارد و دارای چشمه دائمی ، آب لوله کشی ، برق ، جاده آسفالته ، مدرسه و مرکز مخابرات میباشد. شغل اصلی ساکنان روستا کشاورزی و محصول عمده آنها گردو و باغات میوه است. البته برخی خانواده ها با داشتن تعداد محدودی گاو ، شیر و ماست مورد نیاز محل را تأمین مینمایند.زمانی گیشیگان بیش از 70 خانوار داشت اما از سال ها پیش کاهش رونق کشاورزی و دامپروری از یک طرف و ادامه تحصیلات وکار در صنعت از طرف دیگر باعث شد بسیاری از اهالی به شهر بخصوص کرمان مهاجرت کنند.
اهالی گیشیگان از قدیم جزء باسوادترین مردم منطقه و از نظر سطح تحصیلات و فرهنگ بسیار پیشرو و روشنفکر بوده اند.بسیاری از فرزندان این روستا در رشته های مختلف پزشکی و مهندسی در معتبرترین دانشگاه های کشور تحصیل کرده و در بخش های مهم علمی و اداری و صنعتی شاغل اند.
گیشیگان بدلیل داشتن چشم اندازی بسیار زیبا و منحصر بفرد در منطقه و داشتن مردمانی با فرهنگ و مهمان دوست ،از دیر باز مورد توجه مسافران و گردشگران قرار داشته است بخصوص پس از ساخت سد که زما که موجب افزایش چشمگیر بازدیدهای مسافران شده است. جنگل انبوه و سرسبز ، رودخانه و آبگیرهای مناسب، باغ های گردو ومیوه بخشی از زیبایی های کم نظیر طبیعت گیشیگان است.
چشم انداز زیبای گیشیگان موجب استقبال گسترده گردشگران و افزایش ساخت ویلا در اطراف این روستا در چند سال اخیر شده است
گیشیگان از نظر گردشگری
گیشیگان از نظر گردشگری ظرفیت های مناسبی دارد. آب و هوای مناسب به همراه باغات روستا، درختان قدیمی و از همه مهمتر قرار گرفتن رودخانه در مسیر این روستا از جمله مهمترین پتانسیل های روستا می باشد.
با توجه به محدودیت فضای روستای گیشیگان، در صورت ایجاد امکانات مناسب اقامتی در روستای گیشیگان، بسیاری از گردشگران ترجیح می دهند که بعد از بازدید از روستای برای اقامت روستای گیشیگان را انتخاب نمایند.
ماههای اردیبهشت تا شهریور بیشترین گردشگران وارد منطقه می شوند و طبق گفته افراد محلی روزانه حدود 150 ماشین به محدوده وارد می شود که اوج ورود گردشگر در اواخر هفته و روزهای تعطیل می باشد.
با توجه به این زمینه ها، اما متأسفانه در حال حاضر روستای گیشیگان نتوانسته استفاده های خوبی از ورود این گردشگران ببرد و تنها خدماتی که به گردشگران ارائه می شود 2 بقالی(طوطی و حسین جان ) کنار جاده است که وجود دارد و به جز آن در حال حاضر هیچ امکانات اقامتی و پذیرایی در روستا وجود ندارد و عملاً گردشگری نقشی در اقتصاد روستا ندارد.
