به نظر می‌رسد که تمرکز زیادی ندارد، تکالیف مدرسه‌اش را خیلی کند انجام می‌دهد و دائما حواسش به اینطرف و آن طرف پرت می‌شود. اولین نشانه‌های درک نکردن یک موضوع این است که دائما مادرش را صدا می‌کند تا به او کمک کند. بارها پیش می‌آید که مادر ساعت‌ها برای کمک کردن به فرزندش وقت می‌گذارد ولی بچه باید بیاموزد که خودش کارها و تکالیفش را انجام دهد.
با شروع فصل مدرسه، در بسیاری از خانه‌ها تلاش‌های والدین برای آنکه فرزندانشان تکالیفشان را انجام دهند، همه روزه به جرو بحث ختم می‌شود؛ بچه گریه می‌کند و نوشتن مشق شب، باعث اعصاب خردی والدین و فرزندان می‌شود. خیلی از مادر و پدرها نمی‌دانند چه کار کنند. از سوی دیگر معلم‌های مدرسه هم به والدین پیغام می‌دهند که فرزندشان تکالیفش را کامل انجام نداده است . والدین در فکر جریمه کردن بچه برمی‌آیند و به این فکر می‌کنند که کلاسهای فوق برنامه و تفریحی فرزندشان، مثل کلاس ورزش و کلاس موسیقی را حذف کنند. اما کودکشان خیلی به این کلاسها علاقه دارد. پس چه کار باید کرد که مشق نوشتن بچه‌ها تبدیل به کابوسی برای آنها و والدین نشود؟
دراین گزارش سه قسمتی قصد داریم به بررسی نقش والدین در رابطه با تکالیف مدرسه فرزندانشان بپردازیم. بهترین رفتار ممکن چیست؟ این بخش اول گزارش ماست:
چرا تکالیف مدرسه تبدیل به یک مشکل می‌شوند؟
در اکثریت مواقع گام اول برای حل هر مشکل و اختلافی، شناختن و درک این مشکل است. چرا تکالیف مدرسه دردسرساز می‌شود؟ مشکل کجاست؟ اینها چند تا از دلایل رایج هستند:
*کمبود انگیزه:
دلسرد بودن و کمبود انگیزه برای انجام تکالیف مدرسه و به طول کشیدن انجام این تکالیف، شاید به این خاطر است که فرزندتان دقیقا نمی‌داند چه کاری باید انجام دهد، شاید برخی نکات یادش می‌رود و شاید هم نمی‌خواهد درس بخواند چون به نظرش درس خواندن به هیچ دردی نمی‌خورد.
*استراحت کم:
شاید فرزند شما از نظر فیزیکی آمادگی انجام تکالیف مدرسه را ندارد: شاید بعد از یک روز طولانی حضور در مدرسه و کلاسهای فوق برنامه و بازی کردن خسته است. این خستگی نمی‌گذارد تا او تمرکز و آمادگی روانی لازم برای انجام تکالیف مدرسه را داشته باشد.
*شناخت و دانش کم:
شاید فرزندتان درس‌ها را خوب نیاموخته و نمی‌داند که چطور باید تکالیف مدرسه را انجام دهد. شاید دلیل این بروز مشکل ریشه عمیق‌تری داشته باشد: کمبود توجه و تمرکز بچه در کلاس درک؛ مشکلاتی مبنی بر ادراک زبان، سخت بودن درس‌ها و...
این شرایط معمولا در سال‌های ابتدایی مدرسه رفتن پیش می‌آید.
*کمبود آرامش درونی:
ممکن است فرزند شما در زندگی تحصیلی از نظر احساسی با مشکل روبرو شده؛ یعنی در مدرسه یا خانه آن آرامش لازم را ندارد و استرس درونی اش مانع از آن می‌شود که او تکالیفش را انجام دهد. این "سردرگمی عاطفی" ممکن است باعث ایجاد استرس در او شود.
*عادات متفاوت:
شاید فرزندتان به شرایط عادت ندارد. مثلا یاد نگرفته که به تنهایی درس بخواند و بیش از حد به والدینش وابسته است تا در انجام تکالیف مدرسه به او کمک کنند.
* نبود فضای مناسب برای انجام تکالیف مدرسه:
شاید فرزندتان فضای فیزیکی مناسبی که در آنجا تکالیفش را انجام دهد، را در خانه نیافته. شاید میز و صندلی، نور و دمای اتاقی که در آن مشق هایش را می‌نویسد مناسب نیست و شاید هم این اتاق سکوت و آرامش کافی را ندارد و شاید هم زمان مناسبی برای این کار نمی‌یابد. باید او را متوجه این نکته کرد که "تکالیف مدرسه مهم هستند و باید فضا و زمان مناسبی را برای انجام آنها اختصاص داد." البته باید فرزندتان را متوجه کنید که نباید این تکالیف را هول هولی و دقایقی قبل از صرف شام انجام دهد.
*نبود تفریحات کافی به خاطر سنگینی تکالیف درسی:
باید در نظر داشت که سنگینی تکالیف مدرسه و یا سخت بودن این تکالیف، ممکن است باعث خسته شدن فرزندتان شود. بعد از یک روز سنگین و خسته کننده در مدرسه، فرزند شما به تفریح کردن هم نیاز دارد. بچه‌ها به بازی کردن نیاز دارند. لازم است که هر بچه‌ای در طول روز زمانی را به تفریح و بازی کردن اختصاص دهد.
