برنامه‌ریزی
مهمترین نکته برای پزشکان این است که به طور مثبت تمایل جوانان را به ورزش زیاد کنند و آنها دریابند که هر فعالیت بدنی برای فرد خاصی مناسب است. کودکان ناتوان نسبت به هم سن و سالان توانای خود کمتر با ورزش آشنایی دارند. جالب اینکه آنها برای افزایش قدرت بدنی و تناسب اندام خود به ورزش بیشتری هم نیازمندند.
بجز کودکان معلولی که در سازمان‌های ملی و جهانی(مثل المپیک) به سر می‌برند، بقیه تحرک بدنی اندکی دارند؛ بنابراین تک‌تک افراد، مدارس و مؤسسات مختلف باید نهایت سعی خود را بکنند تا روز به روزاین انگیزه مثبت را بین آنان افزایش دهند. پزشکان می‌توانند با تهیه فهرستی از فعالیت‌ها، به میزان مصرف انرژی و تحرک بدنی بیماران پی ببرند.
درضمن این روش به پزشکان کمک می‌کند تا ورزش‌هایی را پیشنهاد کنند که متناسب با سن، اندام، علاقه و موقعیت بدنی آنها باشد. توجه داشته باشید که هیچ ورزشی به تنهایی برای سلامت جسمانی و روانی نوجوانان و کودکان مفید نیست؛ بلکه باید به کمک اولیای مدرسه فعالیت‌های بدنی را انتخاب کنند که با سن و توانایی فیزیکی بچه‌ها متناسب باشد.
یکی از اهداف اصلی متخصصان این است که بتوانند 30 دقیقه ورزش سبک و آرام را در بیشتر روزهای هفته دانش آموزان بگنجانند. پیاده روی و پیمودن پله، باعث تناسب و سلامت روز افزون می‌شود. انجام ورزش‌های سنگین بین بیشتر افراد جامعه رایج است، و حتی کودکان نابالغ هم می‌توانند با کمترین خطر و بدون هیچ صدمه‌ای به استخوان‌ها، عضلات و مفاصل، نتایج خوب و مثبتی به دست آورند. نظارت دقیق و همه جانبه در انجام حرکات فیزیکی بسیار مهم است.
بچه‌ها نباید اجسام سنگین بلند کنند. همچنین باید تا رشد کامل اسکلت بدنشان از پرتاب وزنه خودداری ورزند. گاهی اوقات پزشکان ورزش‌هایی را برای کودکان تجویز می‌کنند که متناسب با توانایی و میزان آسیب پذیری آنهاست؛ مثلاً به افراد مبتلا به بیماری ضعف رباط‌ها پیشنهاد می‌کنند تا بیشتر به شنا و دوچرخه سواری بپردازند و از ورزش‌هایی مثل بسکتبال که منجر به پیچ خوردگی می‌شود اجتناب ورزند.
کاهش صدمات حین ورزش
رعایت اصول ایمنی مهمترین عامل به شمار می‌رود. با این وجود، حوادث ناگوار مربوط به ورزش بسیار شایع است. در یک بررسی مشخص شد که 22 درصد از بچه‌های مدرسه‌ای طی انجام فعالیت‌های بدنی مصدوم می‌شوند و اغلب این حوادث هم بسیار جدی است. با بکارگیری روش‌های دقیق و حساب‌شده می‌توان از این عوارض جلوگیری کرد. به عنوان مثال، اولیا باید بدانند که آیا مکان‌های ورزشی کاملاً نکات ایمنی را رعایت می‌کنند یا خیر.
با اینکه حفظ روحیه رقابت بین بچه‌ها بسیار مهم و مثبت است، باید آنها را ازهل دادن یکدیگر، به خصوص در مناطق خطرناک منع کرد. شایان ذکر است که بچه‌ها هنگام احساس درد در بدنشان نباید ورزش و یا با مصرف مسکن در این فعالیت‌ها شرکت کنند. آسیب‌های بدنی ممکن است در آینده به لنگی یا سائیدگی بازو منجر شود.
به منظور اطمینان بیشتر، کودکان و نوجوانان باید برای هر ورزشی از وسیله ایمنی مناسب آن استفاده کنند. مثلاً هنگام فوتبال کفش‌های مناسب بپوشند. استفاده از کلاه دوچرخه سواری هم ضروری است، در ضمن، محیط‌های ورزشی باید عاری از زباله و گودال باشد.
یکی از مهمترین، معمولی‌ترین و سخت‌ترین آسیب‌ها حین موتورسواری ایجاد می‌شود. دقت کنید که مسیر عبور آنها ترافیک نباشد. همچنین ازعلامت‌های دوچرخه سواری و راهپیمایی هم در این مکان‌ها استفاده شود. به کودکان و نوجوانان توصیه کنید که هنگام ورزش در معرض آفتاب، از کلاه و عینک آفتابی استفاده کنند. به منظور جلوگیری از کم‌آبی باید به آنها آموزش دهید که قبل و بعد از حرکات فیزیکی و نیز هنگام انجام ورزش‌هایی که بیش از 20 تا 30 دقیقه به طول می‌انجامد از مایعات استفاده کنند.
منبع: تبیان
برای خواندن بخش اول -ورزش و سلامت کودک- اینجا کلیک کنید.
