نیستانک روستایی از توابع شهرستان نایین در استان اصفهان است. فاصله آن تا شهر نایین 30 کیلومتر است مردم این منطقه، خود آن را نیستانه می‌خوانند، و در متون تاریخی به نام‌های دیگری هم از آن یاد شده‌است. این روستا تا سال 1357 مرکز دهستان بخش حومه شهرستان نائین محسوب می‌شده‌است. کنار جاده ترانزیت تهران- بندرعباس تشکیل شده از بافت قدیم و جدید دارای منطقه صنعتی( پیستون سازی و کیک و بیسکوییت) دارای پرورش شتر مرغ دارای مکان های تاریخی( قلعه برزو – مسجد جامع – کاروانسرا – …..) روستاهای همسایه: همسایه هامون دورن!! مهراوران – بلان -اسد اباد- مزیک – کجان – ….) نزدیکترین ارتفاع به نیستانک: کوههای معروف به چهارگنبد در شمال شرقی این روستا محدوده آن: از غرب به کجان از شمال به ظفرقند از شرق به اراضی پاکوه از جنوب به اراضی بلان ارتفاع آن از سطح دریا 1885 متر. طول جغرافیایی آن 48 دقیقه و 52 درجه عرض جغرافیایی آن 58 دقیقه و 32 درجه آب و هوا نیستانک جزء اقلیم بیابانی سرد و یا معتدل است وبا کمبود شدید آب در فصل تابستان روبرو است. میزان تبخیر آن به بیش از چند برابر بارندگی می‌رسد. این میزان بارندگی به صورت باران‌های بهاری و یا برف‌هایی‌ست که در اواخر زمستان می‌بارد. این منطقه به علت کویری بودن و اختلاف درجه حرارت بین شب و روز، باد خیز است؛ که این باد و طوفان‌ها از گردنه (ظفرقند) وزیدن می‌گیرد و باعث اختلاف درجه حرارت در شبانه روز می‌شود. متوسط درجه حرارت: حدود 5/14 سلسیوس متوسط بارندگی سالانه: حدود 110 میلی متر یاد کردها در عهد سلاطین عجم نیزار و محل شکار گراز بوده‌است. مقدسی که در قرن چهارم زیسته در کتاب خود بنام احسن التقاسیم فی معرفت الاقالیم شهرهای تابع یهودیه(اصفهان) را بشرح زیر می‌نویسد: «وللیهودیه المدینه خالنجان، الرباط، لورکان، سمیرم، یزد، ناین(نیاستانه)، قاشان». سعد ابن وقاص که در سال 25 هجری از نیستانک عبور و به ری رفته‌است، این محل را «نیستانه که از روستای یزد است» نام می‌برد. روستا در اصل رستاق است و در فرهنگها آن را به معنی شهرستان، سواد، شهر، یا گشتزارها و توابع شان آورده‌اند. یاقوت که در سال 623 هجری می‌زیسته‌است. در کتاب خود نام معجم البلدان می‌نویسد در زمان وی روستا را بر جایی که دارای دیه‌ها و گشتزارهاست اطلاق می‌کنند. در جامع الخیرات یا وقفنامه سید رکن الدین تسجیل شده‌است در سال 733 هجری از خانقاه و رباط نیستانه وموقوفات آن یاد می‌کند. در شاهنامه فردوسی از این محل نام نیستان یاد شده‌است. در سفرنامه و نیزیان در ایران جوزافا باربارو که در سال 876 هجری وارد نائین شده‌است می‌گوید بعد از نائین وارد شهر نیستان شدیم. عطائی شاعر قرن پنجم در کتاب برزونامه نیستانک را بنام نیستان ذکر کرده‌است.
