وقتی «فیلم لگو» برای اولین بار در سال 2014 اکران شد، مخاطبان برای سبک تازه پرسرعت و غیرعادی این کمدی با نقطه اوج احساسی شگفت‌انگیز آن آماده نبودند. چند سال بعد، شرکت برادران وارنر «فیلم لگو بتمن» The LEGO Batman Movie را که شبیه به نسخه اصلی نبود و به‌تازگی «فیلم لگو نینجاگو» که در حال اکران هست را ساخت. درحالی‌که هر دو فیلم سعی در حفظ سبک کمدی و تم احساسی نسخه اصلی «فیلم لگو» دارند، اما نشانه‌هایی که مبنی بر سرعت تغییر فرمول در سری فیلم‌ها است را بروز دادند.
خوشبختانه، «فیلم لگو نینجاگو» به‌اندازه کافی داستان خاص خودش را دارد که زیادی آشنا و یا کسل‌کننده نباشد. بر اساس حق مالکیت لگو با همین نام، نینجاگو سبک خود-ارجاع و تقلیدی خود را نسبت به دو فیلم قبلی حفظ کرده اما با تم نینجا و داستان نو جوانانه‌اش از صحنه‌های بی‌رونق سینمایی آن دو فیلم فاصله گرفته است. نتیجه آن، اگرچه گاهی آشنا و به‌دوراز طنز است، بسیار شگفت‌انگیز شده.
داستان فیلم درباره اعضای خانواده‌ای است که یاد می‌گیرند چگونه برای اولین بار کنار هم جمع شوند. با اقتباس از داستان کلی سریال تلویزیونی نینجاگو، این فیلم در جزیره‌ای می‌گذرد که تلاش‌های مدام لرد گارمادون شرور (جاستین ثرو Justin Theroux) برای تصاحب آنجا ساکنانش را در ترس فرو برده است. او یک فرمانروای دیوانه بی‌فکر است که قصد دارد بر آن شهر و همه مردم آن حکومت کند و در آغاز فیلم، تنها مانع بر سر راه او گروهی متشکل از شش نوجوان نینجا است که توسط دشمن شخصی گارمادون، نینجا سبز مرموز، تعلیم داده می‌شوند.
گارمادون نمی‌داند که نینجای سبز همان پسر خودش لویدز (دیو فرانکو Dave Franco) است که در کودکی رهایش کرده بود و لویدز تمام عمر به دلیل حملات دائمی پدرش از جامعه رانده‌شده بود. بااین‌حال، وقتی هویت لویدز به‌عنوان نینجای سبز آشکار می‌شود، گارمادون تصمیم می‌گیرد که پسر گمشده و باقی نینجاهای جوان را که راهی جنگل‌های ناشناخته اطراف نینجاگو برای پیدا کردن سلاح اصلی هستند، دنبال کند.
با فرض قبلی، «فیلم لگو نینجاگو» سعی دارد داستان‌های احساسی بیشتری را نسبت به «فیلم لگو بتمن» بازگو کند؛ اما تأثیری که نسخه اصلی «فیلم لگو» دراین‌باره داشت را تقریباً ندارد چراکه گاهی در اداره کردن روابط میان لویدز و گارمادون بیش‌ازحد پیش‌پاافتاده و لوس می‌شود. احتمالاً این فیلم که نتوانسته نسبت به اولین فیلم خود بهسازی شود یک ناامیدی بزرگ به‌حساب می‌آید. نینجاگو به‌شدت از طرح ماجراجویی اصلی و شخصیت‌هایش رنج می‌برد.
بااین‌حال، اگر دلیلی برای دیدن «فیلم لگو نینجاگو» وجود داشته باشد، حضور جاستین ثرو است که با اجرایش در نقش گارمادون کاملاً توجهات را به خود معطوف کرده است. او یک شخصیت شرور طنز است که به‌صورت آشکار و گاهی هم خنده‌دار به تمایلات خود-مخربش آگاه است.
زمان‌هایی که گارمادون با دیگر شخصیت‌ها در تعامل است فیلم بسیار خوب پیش می‌رود؛ شاید یکی از خنده‌دارترین صحنه‌ها در تمام فیلم زمانی است که گارمادون داستان اصلی خودش را برای رفقای نینجای مشتاق لودیز تعریف می‌کند. ثرو لقب بهترین دوبله شخصیت فیلم لگو تا به امروز را از ویل آرنت Will Arnett در فیلم بتمن نیز ربوده است. کارگردانان این اثر چارلی بین Charlie Bean، پل فیشر Paul Fisher و باب لوگان Bob Logan فیلم را با همان انرژی زیادی که فیل لرد Phil Lord و کریس میلر Chris Miller اولین اثر لگو را آغاز کردند، ساخته‌اند؛ اما همان‌طور که فیلم‌های پی‌درپی لگو ساخته می‌شوند، احساس تازگی و هیجان خود را به خاطر دنبال کردن سبک و فرمول یکسان در هر فیلم از دست می‌دهد.
البته «فیلم لگو نینجاگو» تا حد زیادی رگه‌های موفقیت خلاقانه این فیلم دنباله‌دار را حفظ کرده است و اگر فیلم لگو بعدی خواستار ادامه دادن این رویه باشد، می‌بایست رویکرد و روایت داستانی جدیدی را برای فیلم کمدی‌اش پیدا کند.
اگرچه «فیلم لگو نینجاگو» مانند دیگر فیلم‌های کلیشه‌ای و بی‌کیفیت نیست، اجرای بازیگران و نگرش هیجان‌انگیز ساختار آن، فیلم را از ورطه ابتذال به دورنگه داشته است. نینجاگو هم مانند دو فیلم پیشین این کمپانی فیلم‌سازی، توانسته ساختار هوشمندانه و خنده‌داری را در فیلم حفظ کند که هم برای گروه سنی مخاطبان اصلی فیلم یعنی کودکان و هم بزرگ‌سالانی که آن‌ها را برای دیدن این فیلم همراهی می‌کنند جالب‌توجه است.
و اما نظر برخی منتقدان درباره این انیمیشن:
سورن اندرسن Soren Andersen از سیاتل تایمز The Seattle Times گفته: نکته جالب این است که مخاطبان بزرگ‌سال می‌توانند حرکات و مکالمات فرعی را درک کنند و بچه‌ها از سروصداهای جنون‌آمیز و اسباب‌بازی‌ها لذت می‌برند. فیلم توازنی میان بازاریابی و قصه‌گویی است و فیلم موفق شده به‌خوبی روایت داستانی را در اولویت قرار دهد. «فیلم لگو بتمن» نیز در این بخش به موفقیت این فیلم دست‌یافت اما به نظر می‌رسد این توازن در هر وقفه، به سمت تبلیغات آشکاری تغییر جهت می‌داده است.
دیوید ارلیش David Ehrlich نویسنده ایندی‌وایر Indiewire می‌گوید که هر نقش باهوش، بی‌نزاکت و به طرز خنده‌دار سرگرم‌کننده‌ی این فیلم شبیه نقش‌های فیلم‌های قبلی لگو است و «فیلم لگو نینجاگو» ثابت کرد که همه این فیلم‌ها در آستانه تبدیل‌شدن به‌عنوان برند ماندگار و موفق خودشان هستند: «فیلم لگو نینجاگو» دیگر فیلم‌ها را جوری کنار هم قرار داده که آن‌ها را تبدیل به یکی از دل‌پذیرترین فیلم‌های چندگانه معاصر در دنیای انیمیشن‌های گروهی و مشترک کرده است و هیچ انیمیشن دیگری در این جایگاه قرار نمی‌گیرد.
برد ویلر Brad Wheeler از گلوب اند میل کانادا The Globe and Mail این‌طور نوشته: نتیجه کار یک نمایش تمسخرآمیز و پرتحرک با دیالوگ‌های پرهیاهو و پیامی بسیار واضح است که حتی برای کم‌هوش‌ترین افراد نیز قابل‌درک هست: قدرت واقعی هرکس درونی است و ابزار بیرونی ندارد. داستان درباره شهری است که تقریباً هرروز توسط قهرمان جوانی که به دنبال پیوند پدر-پسری در میان جنگجویان است موردحمله قرار می‌گیرد. تمام این ماجراها به‌سرعت به هم وصل می‌شوند، درست مثل چیزی که روی بسته‌بندی اسباب‌بازی لگو نوشته‌شده است.
جان دی‌فور John DeFore منتقد هالیوود ریپورترز در نقد فیلم نوشته: این‌یک فیلم خانوادگی قابل‌قبول برای بچه‌هایی که عاشق دیدن چیزهای تکراری که قبلاً دیده‌اند (می‌توان گفت برای اکثر بچه‌ها) هست. فیلم صحنه‌های طنز زیادی برای مخاطبان بزرگ‌سال ارائه می‌دهد اما در برابر درخشش اولین «فیلم لگو» چندان موفقیتی ندارد.
نظر نویسنده ورایتی Variety اندرو بارکر Andrew Barker درباره نینجاگو این است که فیلم بسیار سرگرم‌کننده و بیشتر اوقات بسیار خنده‌دار است و بااین‌وجود، نشانه‌هایی از بازگشت نزولی را آشکار می‌کند. ممکن است شرکت لگو پیش از ساختن فیلم دیگری با همین مدل‌ها، خواستار تغییر شکل در اسباب‌بازی‌هایش باشد.
و در آخر جانی اولکسینسکی Johnny Oleksinski منتقد نیویورک پست New York Post نوشته: همه‌چیز تا حد زیادی همچنان عالی است!
درحالی‌که انیمیشن‌های مزخرفی مثل «فیلم شکلک» The Emoji Movie و «ماشین‌ها 3» Cars 3 ذهن تأثیرپذیر کودکان را مثل سطل‌های زباله تلقی می‌کنند، سری «فیلم‌های لگو» که باهوش، امیدبخش و خنده‌دار هستند در رده‌بالاتری قرار می‌گیرند.
جدیدترین اثر لگو از دیگر فیلم‌های لگو جدا است.
Post Views:
3
