به گزارش خبرگزاری مهر، مدرسه ملی سینمای ایران نخستین گردهمایی دانشگاهیان و سینماگران را در محل مدرسه دارالفنون برگزار کرد.
در ابتدای این مراسم روح‌الله حسینی مدیر مدرسه ملی سینمای ایران گفت: ما امروز گرد هم آمده‌ایم در این محل نمادین، در این نخستین دانشگاه در تاریخ مدرن ایران‌زمین که 166 سال قبل به دستان پرتوان امیرکبیر دایر شده است، برای اینکه به مقام دانش و نظر و عمل و هنر اجر بنهیم.
در ادامه مسعود سفلایی عضو هیات علمی و مدیرگروه سینمای دانشگاه سینما و تئاتر نیز اجرای چنین گردهمایی و ایجاد ارتباط بین سینماگران و دانشگاه و دانشجویان را ضروری دانست و عنوان کرد: شاید در چندین سال گذشته این اولین بار باشد که اهالی دانشکده‌های سینمایی را در کنار هم می‌بینیم و از مدرسه ملی سینما بابت پایه‌ریزی این ایده تشکر می‌کنم. درگیر شدن دانشجویان سینما با فضای حرفه‌ای سینما از دغدغه‌های همیشگی ما بوده و کمبود آن حس می شده است. ما جدای کار کردن حرفه‌ای به حرفه‌ای فکر کردن و حرفه‌ای شدن در کنار همدیگر هم احتیاج داریم. امیدوارم که این اتفاق به همت سازمان سینمایی، مدرسه ملی سینما و اهالی دانشگاه بیفتد.
سپس امیر اثباتی که سمت دبیر کارگروه اجرایی این همایش را برعهده داشت در ابتدا درباره چراییِ طراحی و برگزاری آن گفت: هدف مدرسه ملی سینما از اجرای چنین برنامه‌ای این است که دانشجویان سینما بتوانند افق روشن‌تری از آینده حرفه‌ای خود ببینند و ترجیحاً زمینه‌های کارآموزی دانشجویان را در سینمای حرفه‌ای فراهم کند. این تفاهمنامه‌ای است که میان مدرسه ملی سینما و خانه سینما به عنوان نماینده سینماگران امضا شده است.
در ادامه جمال ساداتیان نیز به موضوع تهیه‌کنندگی و تولید در سینما اشاره و عنوان کرد: به نظرم شما دانشجویان امروز کار سخت‌تری دارید چون برخلاف گذشته در حال حاضر رقیبی چون سینمای آمریکا روی پرده سینماها دارید و فیلم‌های شما باید بتواند با آن‌ها رقابت کند بنابراین هنگامی که وارد حوزه فیلمسازی می‌شوید باید آگاه باشید که سینما حاشیه‌هایی دارد که اگر درگیر آن‌ها بشوید از پیشرفت عقب می‌مانید. یک تهیه‌کننده از نظر من مانند یک مربی است که کنار زمین می‌نشیند اما آنقدر باید به توانایی بازیکنانش داخل زمین مسلط باشد که بتواند هدایتشان کند و در نهایت به نتیجه‌ای خوب برسد. تهیه‌کننده باید تمام حرفه های سینما را بشناسد و به کار گیرد. البته اگر بتواند قصه درستی انتخاب کند قدم اول را برداشته است.
سپس مهران کاشانی فیلمنامه‌نویس به نقش نویسنده در پروسه ساخته شدن فیلم اشاره کرد و به دانشجویان گفت: در پروژه ساخت یک فیلم به لحاظ زمانی، فیلمنامه مقدم به همه مراحل دیگر فیلم است. نباید فراموش کرد که فیلمنامه‌نویس تنها است و از هیچ، باید دنیایی بسازد که بعدها خلق شود؛ باید خوب ببیند و بشنود و آگاه به محیط اطراف و جامع به علوم انسانی باشد. فراموش کنید که می‌توان بدون مطالعه و تنها با اتکا به غریزه، فیلمنامه‌نویس خوبی شد.
نباید فراموش کرد که فیلمنامه‌نویس تنها است و از هیچ، باید دنیایی بسازد که بعدها خلق شود؛ باید خوب ببیند و بشنود و آگاه به محیط اطراف و جامع به علوم انسانی باشدرخشان بنی‌اعتماد نیز از تجربیات خود طی سال‌های فیلمسازی و مصایب این رشته با دانشجویان سخن گفت. این کارگردان فیلم‌های اجتماعی سینما را نامحدود به کارگردانی و فیلم‌های داستانی دانست و اظهار کرد: سینما هر روز تخصصی‌تر می‌شود و حرفه‌های جدیدتری به آن اضافه می‌شود. معتقدم ارزش کارها و تجربیاتی که در اوایل کارم داشتم ابداً اهمیتی کمتر از موفقیتی که اکنون طی این سال ها به دست آورده‌ام، ندارند.
امیر اثباتی این‌بار به عنوان نماینده صنف طراحان صحنه و لباس پشت میکروفون قرار گرفت و بیان کرد: طراح صحنه‌ای که برای یک فیلم با 20 پرسوناژ طراحی لباس می‌کند باید به جای همه آن‌ها زندگی کند و خودش را جای آن‌ها قرار دهد. زمانی من می‌توانم این کار را انجام دهم که زبان سینما، نشانه‌شناسی، روانشناسی و جامعه شناسی بدانم. باید تم و درونمایه اصلی فیلم را بدانم و متوجه باشم که از چه نگاهی قصه روایت می‌شود. باید بدانیم چطور لباس و صحنه به بیان درست فیلم و قصه کمک می‌کند. شناخت از دوره زمانی که فیلم به آن می‌پردازد هم اهمیت بالایی دارد. ساخت فیلم‌های تاریخی بدون طراحی صحنه و لباس اصلاً امکان پذیر نیست. فیلمی که ساخته می‌شود یک دروغ است که ما باید ظاهر آن را به باورپذیرترین شکل ممکن آن دربیاوریم. خانه امیرکبیر یا خرمشهر زمان جنگ جوری باید ساخته شود که باور کنیم واقعی هستند و متعلق به همان زمان. بدون طراحی درست لباس و صحنه، شخصیت را باور نمی‌کنیم.
بعد از اثباتی، تورج منصوری فیلمبردار سینما گفت: قبل از دانستن در مورد حرفه‌های مختلف اگر به لذتی که حرفه‌های مختلف سینمایی دارند آگاه باشید ممکن است راه خود را پیدا کنید، اما باید بدانید وقتی وارد کار سینما می‌شوید همه چیز خود از مال و خانواده و آبروی خود را گرو می‌گذارید و هرگز سینما را یک شغل ندانید.
در ادامه مرتضی دلپاک همراه با اجرای یک پرفومنس که با استقبال دانشجویان مواجه شد حرفه طراحی صدا و اهمیت آن را به دانشجویان معرفی کرد. پس از دلپاک، سپیده عبدالوهاب از تدوینگران سینما از تدوین به عنوان جذابترین حرفه سینما نام برد و بیان کرد: یک تدوین خوب می‌تواند یک فیلم متوسط را به عالی و یک تدوین بد، می‌تواند یک فیلم عالی را به فیلم بد تبدیل کند. تدوینگر انتخاب می‌کند که تماشاگر چه چیز را ببیند و چه چیز را نبیند. در واقع حسِ در لحظه تماشاچی را تدوینگر انتخاب می‌کند. یک سوءتفاهم در رابطه با حرفه تدوین وجود دارد که دانستن یک نرم افزار شما را تدوینگر می‌کند که تصور کاملا اشتباهی است. شما حتی می‌توانید دانش تدوین را داشته باشید اما کار با ابزار آن را نه که در این صورت با یک اپراتور هم می‌توانید کار کنید. نکته آخر این است که یک تدوینگر علی رغم کار بسیار مهمی که می‌کند ممکن است شناخته نشود و مانند دیگر مشاغل سینما، قدردانی نشود.
پایان بخش صحبت سینماگران، سخنان مصطفی احمدی رییس اسبق انجمن برنامه ریزان و دستیاران کارگردان بود که تجربیات خود را با دانشجویان مرور و عنوان کرد: دستیاری کارگردان که یک حرفه نامریی حساب می‌شود از جذابترین حرفه‌های دنیا است و نتیجه نهایی یک فیلم هم تاثیر زیادی در کار او دارد.
نخستین همایش معرفی حرفه‌های سینمایی به دانشجویان سینما پنجشنبه 11 آبان با حضور سینماگران، مسئولان دانشکده‌های سینمایی، مدرسه ملی سینما و دانشجویان این رشته برگزار شد.
