شهر لپویی در بیست کیلومتر ی میراث جهانی تخت جمشید و بیست و پنج کیلومتری شمال شیراز واقع گردیده و از نظر تقسیمات کشوری جزو حوزه پانزده شیراز می باشد. در مورد وجه تسمیه لپویی گر چه واژه ها یی چون لب کوه و له پای و لب کوه بیان گردیده ولی طبق نظر کارشناسان ، لپویی یک نام باستانی است که تا کنون موفق به رمز گشایی آن نگردیده اند. قدمت لپویی طبق مستندات و کشفیات باستان شناسی به شش هزار سال قبل باز می گردد.مجموعه ی اقامتگاه بوم گردی(مهمانکده لپویی)و موزه مردم شناسی لپویی در ساختمانی با قدمت یکصد سال به سبک بالاخانه ، دارای شانزده اتاق که به صورت دو فصل طراحی گردیده از فروردین ماه سال 1395با مجوز رسمی از سازمان میراث فرهنگی استان فارس فعالیت خود را آغاز نموده.در این موزه از اشیاء و ابزار شش هزار ساله ی تمدن لپویی تا مجموعه های منحصر بفرد ترازو و نعلبکی و ابزار و وسایل زندگی روستایی که بر پایه ی کشاورزی و دامپروری بنا نهاده شده را می توان مشاهده کرد.مدیریت این مجموعه با توجه به تحقیقات بیست ساله و تالیف دو جلد کتاب به نام لپویی ستاره درخشان فارس و اشراف بر دانش بومی منطقه با غذاهای سنتی که ریشه در فرهنگ شش هزار ساله لپویی دارد از میهمانان پذیرایی می کنند. منوی غذایی اقامتگاه لپویی منحصر بفرد بوده و چند غذا برای ثبت در میراث ناملموس کشور در نظر گرفته شده. اتاق های اقامتگاه با معنا و مفهوم خاص چیدمان گردیده و هر اتاق با نامی شناخته می شود از جمله ،اتاق بی بی،حجله گل نسا و ممدلی،گنجینه خمره و سفال ، اتاق تمدن شش هزار ساله،اتاق نعلبکی،اتاق ترازو،اتاق تلویزیون و…در این مجموعه میهمانان علاوه بر تجربه ی اقامت و پذیرایی با غذاها و دم نوش ها ی سنتی با فرهنگ و آداب و رسوم لپویی نیز آشنا می شوند.بازدید از باغ پرندگان وگاوداری سنتی وطبیعت گردی لپویی از جمله برنامه های اقامتگاه می باشد
