تا همین چند وقت پیش میتوانستیم بگوییم گوشی هوشمند به یک دوران اوج رسیده است. ظاهر گوشیها یکسان شده بود و به همین خاطر خستهکننده شده بودند. ظاهر و امکانات آنها آنقدر تکراری شده بود که ازلحاظ بصری و عملکرد جذابیتی نداشتند و حتی گاهی اوقات نقد و بررسی آنها هم فرایندی خستهکننده بود. اما امسال اوضاع تغییر کرد.
گوشیهای هوشمند حرکت در مسیر جذابیت را دوباره آغاز کردهاند. چنین موفقیتی به لطف حذف مشخصههایی مانند دکمهی Home و استفاده از نمایشگرهای بزرگ کمحاشیه و دوربینهای دوگانه ممکن شده است. گوشیهای هوشمند هماکنون در یک مرحلهی گذار عجیبوغریب به سر میبرند و همین موجب افزایش جذابیت آنها شده است.
هرگونه تغییری بحثبرانگیز است و بدون شک همیشه افرادی هستند که با چنین تغییراتی مخالفت میکنند؛ اما همین مخالفتها و موافقتها قضیه را هیجانانگیزتر میکند. خیلی از کاربران خواستار نوآوریهای قابل پیشبینی هستند که کاربردی هم باشند، اما چنین نوآوریهایی معمولا چندان جالب نیستند. به همین خاطر لازم است که شرکتها دست به ریسک بزنند و نوآوریهای عجیبوغریبی را ارائه کنند.
استفادهی جسورانه از مواد جدید
یکی از اولین تغییراتی که در گوشیهای جدید به چشم میآید، تغییر در جنس بدنهی آنها است. نخستین آیفون با ترکیب آلومینیوم، فولاد ضدزنگ و پلاستیک، استاندارد بالایی را برای بدنهی گوشی هوشمند ایجاد کرد. اپل سپس در آیفون 3G و 3GS به استفاده از پلاستیک خمیده روی آورد. در آیفون 4 و 4s هم اپل از فولاد ضدزنگ و شیشه استفاده کرد و آیفون 6، آیفون 6s و آیفون 7 از یک بدنهی یکپارچهی آلومینیومی بهره میبردند. اپل برای آیفون 8 و آیفون 10، قسمت اعظمی از بدنهی آلومینیومی را با شیشه جایگزین کرد.
گوشیهای اندرویدی هم از لحاظ طراحی و بدنه مسیر مشابهی را طی کردند تا این که بالاخره بدنهی این گوشیها مشابه آیفون 6 شد: یک بدنهی یکپارچهی آلومینیومی همراه با نوارهای آنتن تعبیه شده در پشت آنها.
یک مثال بارز در این زمینه، گوشی وانپلاس 5 است. بدنهی این گوشی هوشمند یک کپی محض نیست، اما در مواردی مانند جایگیری نوارهای آنتن و نوع قرارگیری دوربین دوگانه در پشت گوشی، میتوان تأثیر واضح آیفون 7 پلاس را مشاهده کرد. در حقیقت رییس بخش بازاریابی وانپلاس زمانی گفت که در مورد بدنههای فلزی دست ما برای خلاقیت باز نیست و چه بخواهیم و چه نخواهیم ظاهر گوشیها مشابه یکدیگر خواهد شد. برای همین، روی آوردن دوبارهی شرکتها از فلز به شیشه خبر خوبی محسوب میشود. البته میدانیم که آیفون 4 در سال 2010 از ترکیب فلز و شیشه استفاده گرد، اما این ترکیب مدتی از دور خارج شده بود و حالا خوشبختانه دوباره به بازار گوشیهای هوشمند برگشته است.
اسنشال فون از بدنهی تیتانیومی بهره میبرد
شیشهی استفاده شده در بدنهی گوشیهایی مانند آیفون 10 و گلکسی نوت 8 نهتنها در برابر خط و خش مقاومت زیادی دارد، بلکه به لطف آن امکان استفاده از شارژ بیسیم هم فراهم شده است. البته گوشیهای جدید فقط از فلز و شیشه استفاده نمیکنند. بهطور مثال اسنشال فون از بدنهی تیتانیومی بهره میبرد و پشت شیائومی Mi Mix 2 هم از جنس سرامیک است. استفاده از این مواد کار چندان سادهای نیست، اما خب نوآوریها هم هیچوقت بهسادگی به دست نمیآیند. پیکسل 2 هم از بدنهای آلومینیومی بهره میبرد که با پوششی مات پوشیده و شبیه به پلاستیک شده است. هر چند شاید از نظر ظاهری این ترکیب مورد پسند همه نباشد، ولی بسیار مقاومتر است. این پوشش باعث میشود پیکسل 2 مانند گوشیهای آلومینیومی دیگر در دست لیز نخورد.
نمایشگرهای بزرگتر و منحنیتر همراه با بریدگیها
از زمان عرضهی اولین گوشیها، بسیاری از کاربران دوست داشتند زمانی فرابرسد که گوشیها فقط شامل یک نمایشگر بزرگ باشند و در حقیقت خود گجت دیده نشود. در سال جاری، به تحقق چنین آرزویی نزدیکتر شدیم. برخی از کمپانیها مانند «شارپ» (Sharp) چند سال پیش گوشی کمحاشیه عرضه کردند. اما حالا بهجایی رسیدهایم که بیشتر شرکتهای سازنده به ساخت گوشیهایی با نمایشگرهای بزرگ و کمحاشیه روی آوردهاند.
گوشی شیائومی Mi Mix که سال پیش عرضه شد، ادامهدهندهی راه گوشی Aquos Crystal شارپ بود و در سه جهت از چهار جهت از حاشیههای بسیار کمی داشت. همچنین گوشی Mi Mix اولین گوشی هوشمندی بود که گوشههای گردی داشت؛ مشخصهای که بعدازآن در بیشتر گوشیها به کار گرفته شد.
گوشیهای گلکسی اس 8، گلکسی اس 8 پلاس و نوت 8 از نمایشگر خمیده بهره میبرند و در قسمت بالایی و پایینی آنها فقط حاشیههای کمی دیده میشود. اما جذابترین نمایشگرها را میتوان در گوشیهای آیفون 10 و اسنشال فون مشاهده کرد. نمایشگر آیفون 10 و اسنشال فون در قسمت فوقانی یک بریدگی دارند و در قسمتهای دیگر تا نهایت بدنه کشیده شدهاند. آیفون 10 از بریدگی بزرگتری بهره میبرد زیرا در آن انواع و اقسام دوربینها و سنسورها قرار گرفته ولی در بریدگی اسنشال فون فقط دوربین سلفی جای گرفته است.
هردوی این بریدگیها سروصدای زیادی ایجاد کردهاند. با وجود این که آنها شکل و شمایل عجیبوغریبی دارند، اما همین موجب خاصتر شدن این گوشیها شده است. آنقدر خاص که از فاصلهی بسیار زیادی میتوان آنها را شناسایی کرد.
دور انداختن پورتهای قدیمی، دکمهها و دوربینهای تکی
مرثیهسرایی برای انواع و اقسام فقدانها در طبیعت انسان است. امسال سال خوبی برای دکمههای Home، جکهای هدفون و دوربینهای تکی نبود. هرچند برخی از گوشیها سرسختانه به این مشخصهها چسبیدهاند، اما به قول معروف حذف آنها دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد. اپل با حذف جک هدفون در آیفون 7 هدف انتقادهای بیشماری قرار گرفت، اما مدتی بعد درستی و اجتنابناپذیر بودن این تصمیم مشخص شد. اگر چنین تصمیمی به ضرر کاربران بود، بدون شک شرکتهایی مانند گوگل، اسنشال و موتورولا از آن دنبالهروی نمیکردند. با وجود این که چنین حذفی دردسرهای زیادی را برای کاربران ایجاد کرده، اما تصمیمی ضروری برای آیندهی طراحی گوشی هوشمند بود.
بیشتر گوشیهای پرچمدار سال 2017 جک هدفون ندارند
چنین حذفی میتواند فواید زیادی داشته باشد که ازجملهی آنها میتوان به مقاومت بیشتر در برابر آب و ایجاد فضای بیشتر برای باتری اشاره کرد. حذف دکمهی Home را هم باید به فال نیک بگیریم. با چنین حذفی، سازندگان بدون افزایش اندازهی بدنه، میتوانند از نمایشگرهای بزرگتر استفاده کنند و کاربران دیگر با خرابی این دکمهی مکانیکی روبرو نخواهند شد.
حذف دکمهی Home برای برخی از افراد بهمنزلهی خداحافظی از حسگر اثر انگشت است. اما باید توجه کنیم که گوشیهای اندرویدی مانند نوت 8، وانپلاس 5T و پیکسل 2 این حسگر را به پشت گوشی منتقل کردهاند و اپل هم در آیفون 10 فناوری فیس آیدی را جایگزین این حسگر کرده که مورد استقبال فراوانی گرفته است.
علاوه بر این، حذف حسگر اثر انگشت بدین معنی است که به سرعت پیشرفت فناوریهای تشخیص چهره افزوده میشود. نسل اول سیستمهای تشخیص چهره شاید در حد و اندازهی انتظارات ما نبودند، اما همانطور که حسگرهای اثر انگشت روزبهروز بهتر شدند، این سیستمها هم در طی مرور زمان دقیقتر و سریعتر خواهند شد.
یکی دیگر از مشخصههای جدید و جذاب گوشیهای هوشمند، دوربین دوگانه است. آیفون 7 پلاس با وجود این که اولین گوشی هوشمند واجد این مشخصه نبود (گوشی HTC One M8 اولین بود)، ولی اپل مطابق معمول اولین شرکتی بود که توانست از این سیستم به نحو احسنت استفاده کند.
البته نوآوری شرکتها در زمینهی سیستم دوربین دوگانه وضعیت عجیبوغریبی را ایجاد کرده است. بهطور مثال برخی از این دوربینها شامل «لنز عریض + لنز زوم»، «سنسور رنگی + سنسور سیاهسفید»، «لنز عریض + لنز بسیار عریض» و دیگر موارد هستند. این نوآوریهای عجیبوغریب همیشه جواب نمیدهند و عکاسی با دوربین برخی از گوشیهای اندرویدی به تجربهای نهچندان لذتبخش بدل شده است.
اما نکتهی مهم این است که این آشفتگی موجب جذابتر شدن بازار گوشیهای هوشمند شده است. پیشبینی دیگر کار چندان سادهای نیست. دوربین گوشیها اهمیت بسیار زیادی پیداکردهاند و به یکی از مهمترین مشخصههای آنها بدل شدهاند. از آنجا که همهی دوربینها عالی نیستند، این رقابت موجب حذف گجتهای بیکیفیت میشود. در چنین رقابت تنگاتنگی، شرکتهایی که بودجهی زیادی را برای دوربینها هزینه میکنند، برندهی نهایی خواهند بود.
طلوع عصری تازه
در طی این سالها، گوشیهای هوشمند به گجتهای خستهکنندهای بدل شده بودند که هیجان چندانی را ایجاد نمیکردند. 10 سال پیش، آیفون عرصهی گوشیها را متحول کرد و تنها چند سال بعد از آن بود که نوآوریها به دوران اوج خود رسید. گوشیهای هوشمند امروزی هم با وجود تمام این نوآوریها، هنوز در ابتدای راه به سر میبرند و باید انتظار نوآوریهای خیلی بیشتری را داشته باشیم.
این نمایشگرها، بدنهها، دوربینها و نرمافزارهای جدید هرچقدر هم ضعف داشته باشند، هوای تازهای را به بازار گوشی هوشمند وارد کردهاند. به همین خاطر است که گوشی هوشمند دوباره جذاب شده است. حالا دیگر عرصهی رقابت سرشار از حریفهای قدر است و روزبهروز مشخصههای قدیمی بیشتری دور انداخته میشود و ویژگیهای جدیدی ظهور میکند.
منبع: Mashable