هنگامی که افراد در پیام‌های متنی از ایموجی‌ها یا صورتک‌های مختلف استفاده می‌‌کنند، تشخیص احساسشان را بسیار ساده می‌‌کنند. و ما می‌توانیم برداشت کنیم که پیام آن‌ها طنز است، یا جدی. در پشت کلام آن‌ها ناراحتی است یا شادی!
اما وقتی پیام فقط به صورت نوشتاری باشد و هیچ المان تصویری در آن به کار نرفته باشد، اگر حس پشت آن را درک نکنیم ممکن است دچار سؤ تفاهم‌هایی شویم. شما می‌توانید با استفاده از راه‌های زیر تلاش کنید از احساسات پشت پیام‌های نوشتاری آگاه باشید:
1. همیشه فرض را بر نیت خیر فرد بگذارید.
در کل پیام‌های کوتاه نوشتاری اطلاعات کمی به ما برای درک منظور و احساس فرستنده می‌‌دهند بنابراین به منظور جلوگیری از مشاجره‌های غیر ضروری همیشه فرض را بر احساس مثبت فرد مقابل بگذارید.
2. از پیش قضاوتی‌های ناخودآگاه، آگاه باشید!
ممکن است افراد باتوجه به نوع شخصیت، جنسیت و سنّ، احساسات پشت نوشته‌ها را قضاوت کنند. ما بهتر است به این پیش قضاوتی‌های خود نسبت به پیام دیگران، آگاه باشیم و در هنگام خواندن پیام‌ها آن‌ها را دخیل نکنیم.
3. بار احساسی برخی کلمات واضح هستند، آن‌ها را بشناسید.
به‌طور مثال عباراتی مثل: «دوست داشتن و فوق‌العاده» بار مثبت؛ و کلماتی مثل: «متنفر بودن و کار سخت» بار منفی دارند و برداشت احساسات از جملاتی که این کلمات در آن‌ها باشند، ساده خواهد بود.
4. تصور نکنید از احساسات شخصی افراد آگاه هستید.
پیام‌های نوشتاری کوتاه‌اند و حاوی تمامی اطلاعات لازم برای قضاوت نیست. وقتی ما تلاش می‌‌کنیم خود جاهای خالی در داستان را پر کنیم؛ معمولا خود را در شرایط مشابه فرض می‌‌کنیم و واکنش خود را به فرد مقابل نسبت می‌‌دهیم. بنابراین از خود بپرسید بر اساس اطلاعاتی که از افراد می‌‌گیرید قضاوت می‌‌کنید یا نه؟
5. نظریه خود درباره احساس را کشف کنید.
هر فردی نظرات خود را راجع به ریشه احساسات و معنای آن‌ها دارد، معمولا وقتی ما یکی از احساسات منفی را تجربه می‌‌کنیم احتمال آن هست که احساسات منفی دیگری را نیز تجربه کنیم. به‌طور مثال افرادی که ناراحت هستند در عین حال ممکن است مضطرب یا عصبانی نیز باشند.
6. به دنبال اطلاعات بیشتر باشید.
اگر از 5 راه پیشین استفاده کردید و باز هم احساسات فرد برای شما شفاف نبود، با سوال پرسیدن از شخص مورد نظر به اطلاعات بیشتر دست پیدا کنید و سپس قضاوت کنید.
