گزارش سالانه هیئت بین المللی مواد مخدر که روز پنجشنبه در وین منتشر شد، نسبت به دسترسی تنها یک نفر از هر شش نفر، که نیاز به درمان وابستگی مواد دارند، به برنامه های درمانی در سطح جهانی هشدار می دهد. حتی در شرایطی که درمان قابل دسترس است، معمولاً از کیفیت پایینی برخوردار است و طبق استانداردهای بین المللی نیستند.
به گزارش به نقل از مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد، هیئت بین المللی کنترل مواد مخدر در گزارش سال 2017 خود:
· تأکید می کند که نیاز به درمان و بازپروری به طور گسترده ای بیش از دسترسی به خدمات است.
· از دولت ها می خواهد تا بر درمان و بازپروری و نه تنها بر پیشگیری تأکید بیشتری شود.
· از دولت ها می خواهد تا برخدمات درمان و بازپروری، با توجه ویژه به نیازهای جمعیت خاص، سرمایه گذاری بیشتری شود.
· وظیفه کشورها در ارائه خدمات درمانی به افرادی که تحت تأثیر اختلالات مصرف مواد هستند را به آن ها یادآور می شود.
· از جامعه بین الملل و افغانستان می خواهد تا برای تغییر اولویت ها در پاسخ به چالش مواد مخدر در افغانستان با یک دیگر همکاری کنند.
· مجدداً تأکید می کند که قـانونی کردن کانابیس برای مصرف غیر پزشکی با تعـهدات کشورها، بر اساس معاهده های بین المللی کنترل مواد مخدر، سازگار نیست.
گزارش سالانه هیئت بین المللی مواد مخدر که روز پنجشنبه در وین منتشر شد، نسبت به دسترسی تنها یک نفر از هر شش نفر، که نیاز به درمان وابستگی مواد دارند، به برنامه های درمانی در سطح جهانی هشدار می دهد. حتی در شرایطی که درمان قابل دسترس است، معمولاً از کیفیت پایینی برخوردار است و طبق استانداردهای بین المللی نیستند.
سر تا سر جهان افرادی که مواد مصرف می کنند انگ را نیز تجربه می کنند. این انگ نه تنها دسترسی آنان را به درمان به تأخیر می اندازد، بلکه امیدواری آنان به بازگشت به جامعه را نیز تحت تأثیر قرار می دهد.
خدمات درمانی معمولاً نیازهای خاص را در نظر نمی گیرند
این گزارش سالانه از دولت ها می خواهد تا برای درمان، بازپروری و بازگشت افراد با اختلالات مصرف مواد تلاش بیشتری را انجام دهند و توجه ویژه نسبت به جمعیت خاص داشته باشند.
این گزارش به این نکته اشاره می کند که گروه های مختلف افراد، از جمله زنان یا افرادی که از لحاظ اجتماعی به حاشیه رانده شده اند شامل افراد مهاجر یا آواره، معمولاً به خدمات درمانی دسترسی ندارند که نیازهای خاص آنان را در نظر بگیرند.
دکتر ویروج سومیائی، رئیس هیئت بین المللی کنترل مواد مخدر، می گوید حفاظت و بهبود حقوق همه افراد با اختلالات مصرف مواد برای دولت ها حیاتی است. تمام کشورها، تحت کنوانسیون های بین المللی کنترل مواد مخدر، می بایست اقدامات عملی را برای پیشگیری از مصرف مواد و همچنین شناسائی زود هنگام، درمان، آموزش، مراقبت های بعدی، بازپروری و بازگشت به جامعه برای افراد تحت تأثیر در نظر بگیرند.
درمان وابستگی مواد جزئی از حق سلامت است
در این گزارش سالانه، هیئت بین المللی کنترل مواد مخدر بر دسترسی به درمان وابستگی مواد به عنوان جزئی از حق سلامت تأکید می کند.
دو رویکرد منطبق اما متفاوت در کاهش تقاضا برای مواد دخیل هستند: نخست پیشگیری از مصرف مواد و دوم درمان و بازپروری افراد با اختلالات مصرف مواد است. در این راستا، هیئت بین المللی کنترل مواد مخدر از دولت ها می خواهد تا نسبت به اتخاذ اخط مشی های مناسب برای پرداختن به مصرف مواد با تمرکز هم بر پیشگیری و هم بر درمان و بازپروری اقدام نمایند.
هفتادمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر
سال 2018 سالگردهای متعددی را در خود دارد، از جمله هفتادمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال 1948، بیست و پنجمین سالگرد بیانیه وین و برنامه اقدام که توسط کنفرانس جهانی حقوق بشر در سال 1993 اتخاذ شد، و سی امین سالگرد کنوانسیون ملل متحد علیه قاچاق مواد مخدر و مواد روانگردان سال 1988 است.
در این راستا، هیئت بین المللی کنترل مواد مخدر یک بار دیگر از کشورها می خواهد تا اطمینان حاصل کنند اقدامات کنترل مواد مخدر کاملاً مطابق با استانداردهای بین المللی حقوق بشر است. این، شامل تضمین حق سلامت، حقوق مجرمین مواد مخدر و مصرف کنندگان مواد، همچنین حصول اطمینان از پاسخ های مناسب در پرداختن به جرائم مربوط به مواد مخدر، از جمله از بین بردن مجازات اعدام برای جرائم مربوط به مواد مخدر است. هیئت بین المللی کنترل مواد مخدر پاسخ های فاقد اعتبار قضائی به جرائم مربوط به مواد مخدر را شدیداً محکوم می کند.
پرداختن به "شکاف جهانی دسترسی به مسکن ها"
هیئت بین المللی کنترل مواد مخدر بر نیاز مبرم به پرداختن به "شکاف جهانی دسترسی به مسکن ها"، به عنوان بخشی از دسترسی به خدمات درمان، و از بین بردن خلأ جهانی در دسترسی به مواد مخدر و روانگردان های تحت کنترل برای اهداف پزشکی و علمی تأکید می کند. این اختلاف به طور نامتناسبی بر کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط در سرتا سر جهان، که دسترسی به مواد مخدر و روانگردان ها ناکافی است، تأثیر می گذارد.
این هیئت تأکید می کند که کشورها می بایست از راه برداشتن موانع حقوقی و سیاست گذاری که از دسترسی به داروها جلوگیری می کند، و مهمتر از آن، از راه توانمندسازی و بالا بردن آگاهی در میان متخصصین سلامت و دست اندرکاران کشوری ذیربط، نسبت به پرداختن به این عدم توازن سریع اقدام نمایند. این اقدام شامل حصول اطمینان از دسترسی به داروهای مورد نیاز برای درمان وابستگی به مواد نیز می شود. محدودیت های بیش از اندازه و بی دلیل در فراهم آوردن درمان با استفاده از داروهای تحت کنترل با اصول معاهدات بین المللی کنترل مواد مخدر در تضاد است که حق سلامت را محفوظ می دارند.
قانون مصرف غیر پزشکی کانابیس تعهدات بین المللی در خصوص قانونی کردن کانابیس برای اهداف غیر پزشکی را به مخاطره می اندازد. هیئت بین المللی کنترل مواد مخدر یک بار دیگر تأکید می کند که چنین استفاده ای با کنوانسیون های بین المللی کنترل مواد مخدر مغایرت دارد. محدود کردن مواد تحت کنترل به اهداف پزشکی و علمی، یک اصل بنیادی در معاهدات بین المللی کنترل مواد مخدر است و نباید استثنائی برای آن وجود داشته باشد.
حمایت بین المللی پایدار از افغانستان
این هیئت همچنین از جامعه بین الملل می خواهد تا مجدداً حمایت از افغانستان را بنا به وضعیت نگران کننده کنترل مواد مخدر در این کشور در اولویت قرار دهند. تلاش ها برای ایجاد ثبات در این کشور بدون مبارزه با اقتصاد بر پایه مواد مخدر آن پایدار نخواهد بود. این هیئت مجدداً تأکید می کند که کنترل مواد مخدر یک موضوع بین بخشی است. تنها زمانی می توان به موضوع فقر، ناآرامی، تروریسم و موانع بر سر راه توسعه پرداخت که تلاش های محلی، کشوری، منطقه ای و بین المللی برای پرداختن به این چالش به طور مؤثر دنبال شوند.
