مختـصر و مفیـد در مـورد دروغ و دروغ گفتـن
گاهی حتی بدون اینکه فکر کنیم دروغ می‌گوییم و خودمان نیز نمی‌دانیم که چرا الان و در رابطه با موضوعی دروغ گفتیم! چرا دروغ یکی از عادت های روزمره ی همه‌ی ما شده است؟ آیا برای رسیدن به هدف خاصی دروغ می‌گوییم یا نه؟ آیا بدون دروغ هم می‌توان زندگی کرد؟ آیا تاکنون فکر کرده اید که دروغ چیست و چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟
دروغ و دروغ گفتـن
اگر به افرادی که در اطرافتان هستند خوب توجه کنید، درخواهید یافت که بسیاری از آنها در طول روز دروغهای فراوانی می گویند. در واقع این مسئله گویای این است که تقریبا همه افراد در این سیاره خاکی به شیوه های متفاوتی در زندگی دروغ می گویند. آنها بر این باورند که غالب شدن شرایطی در آن لحظه افراد را وادار به دروغگویی می نماید. در بسیاری از موارد، افراد برای حفظ علایق شخصی خود دروغ می گویند. اما افرادی هم هستند که برای گول زدن دیگران دروغ می گویند. گروه دیگری از افراد نیز به دروغگویی معتاد شده اند. خیلی ها هم به این دلیل دروغ می گویند که از هر گونه مورد انتقاد قرار گرفتن در اجتماع دور باشند.
از یکی از طنز نویس های قدیمی به نام Jerome K حدود صد سال پیش نقل شده که: «همواره بهترین سیاست راستگویی است، مگر اینکه شما استثناً دروغگوی قابلی باشید».
دروغگوهای حرفه ای می دانند که به هنگام دروغ گفتن چگونه به چهره مخاطب شان نگاه کنند. آنها طوری به شما نگاه می کنند که شما تصور می کنید چیزی که می شنوید حقیقت است. حتماً توقع ندارید که دماغ آقا یا خانم دروغگو مثل پینوکیو دراز شود تا شما متوجه دروغش شوید. اما آیا راهی برای اینکه بفهمیم طرف مقابل مان به ما دروغ می گوید یا نه وجود دارد؟
مهمترین نکته در تشخیص سخن کذب این است که گوینده آن توانایی نگاه کردن در چشمان شما را ندارد. این مساله به صورت ناخودآگاه اتفاق می افتد و به همین خاطر بهترین راه برای تشخیص راستگوها از دروغگوها به حساب می آید.
اما اگر می خواهید در مورد سایر خصوصیات دروغگویان بدانید، این نکات حائز اهمیت هستند:
رفتار متناقض
تصور کنید که شما یک بند شلوار نفیس برای همسر خود خریده اید و وی در حالیکه لبخند مناسبی زده و رویش به شما نیست، در مورد هدیه شما می گوید: «عزیزم، این هدیه ات را خیلی دوست دارم؛ واقعاً لازم بود». اما شما در روزها و هفته های آتی همواره شاهد هستید که وی به جای استفاده از آن، کمربند می بندد. این رفتار متناقض نشانه چیست؟
پنهان شدن
دقیقاً مانند یک حیوان که در برخی شرایط سعی می کند خود را در جایی پنهان کند، فرد دروغگو نیز وقتی می فهمد دروغش در حال برملا شدن است، غیبش می زند یا حداقل سعی می کند خود را در گوشه ای مخفی کند. در آن لحظات هر چیزی که کمتر توجه جلب کند، انجام می دهند.
پنهان کردن دستها
افراد دروغگو اغلب اوقات دستهای خود را پشت سر خود پنهان می کنند.
جویدن لب ها
اگر شما در حضور کسی که به شما دروغی گفته، سند یا مدرکی مبنی بر اینکه از دروغ گفتن وی آگاه هستید، نشان دهید، وی ناخودآگاه شروع به جویدن لب هایش می کند. پس به افراد مشکوک یک دستی بزنید تا این رفتارش را کنترل کنید.
چشمک زدن
دروغگو همیشه داستان های دروغ را در ذهن می پروراند؛ و برای به زبان آوردنش ناخواسته چشمهایش به سرعت شروع به سوسو زدن می کنند.
طپش قلب
گونه های سرخ شده از نشانه های دروغ گفتن است. این سرخی گونه ها نشان از دلواپسی و اضطرابی است که فرد دروغگو متحمل می شود؛ چرا که طپش قلب به هنگام دروغ گفتن به سراغش می آید.
بینی
اگر به هنگام صحبت با فردی احساس کردید که سوراخ های بینی اش گشاد شد یا نفس عمیق کشید، می توانید به وی مشکوک شوید. این نشان می دهد داستانی که دارد از خودش در می آورد به ناگاه به یک نقطه بن بست رسیده و وی به فکر چاره است. نفس عمیق هم فرصتی برای فکر کردن به او می دهد.
حال با دانستن این نکات می توانید بهتر دروغگو را از راستگوها تشخیص دهید. حداقل در تشخیص بسیاری از حرف های کذب و کسانی که آنها را به خورد شما می دهند با قدرت بیشتری عمل می کنید.
اما بطورکلی می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که :
-*- کسی که سخنانش نه راست است و نه دروغ "فیلسوف" است.
-*-کسی که راست و دروغ برای او یکی است، "چاپلوس" است.
-*-کسی که پول می گیرد تا دروغ بگوید، "دلال" است.
-*-کسی که دروغ می گوید تا پول بگیرد، "گدا" است.
-*-کسی که پول می گیرد تا راست و دروغ را تشخیص دهد، "قاضی" است.
-*-کسی که پول می گیرد تا راست و دروغ را بهتر نمایان سازد، "وکیل" است.
-*-کسی که با دروغ غریبه است و جز راست چیزی نمی گوید، "بچه" است.
-*-کسی که به خودش هم دروغ می گوید، "متکبر" است.
-*-کسی که حتی دروغ خودش را باور می کند، "ابله" است.
-*-کسی که سخنان دروغش شیرینست، "شاعر" است.
-*-کسی که علیرغم میل باطنی خود دروغ می گوید، "همسر" است.
-*-کسی که اصلا دروغ نمی گوید، "مرده" است.
-*-کسی که دروغ می گوید و قسم هم می خورد، "بازاری" است.
-*-کسی که دروغ می گوید و خودش هم نمی فهمد، "پرحرف" است.
-*-کسی که دروغ گفتنش را مصلحت آمیز عنوان می کند، "خوش خیال" است.
-*-کسی که مردم سخنان دروغ او را در برخی مواقع راست می پندارند، "سیاستمدار" است.
-*-کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می پندارند و به او می خندند، "دیوانه" است.
منبع : ایران سان
