مرحوم علامه طهرانی نقل می کنند که در زمانی که توفیق نصیب شهید مطهری شد که به فیض دیدار مرحوم آسد هاشم حداد نائل شود، آسد هاشم از شهید مطهری پرسید که موقع نماز به چه چیز توجه می کنی؟
شهید مطهری پاسخ می دهد که به معنای آیات و اذکاری که می گویم توجه می کنم. مرحوم سید در پاسخ می گوید پس چه وقت به خدا توجه می کنی؟
با گفتن این کلام، شهید مطهری تا ساعت ها گریه می کرد و نمی توانست آرام بگیرد و بعد از گذشتن چندین ساعت ما به کنارش رفتیم و با او صحبت کردیم و کم کم آرام گرفت.
بهره انسان از نماز به قدر خضوع و خشوعی است که در مقابل حق تعالی از خود نشان می دهد. این خشوع هم بایستی ظاهری باشد و هم باطنی
برای رسیدن به خشوع ، اعمالی باید انجام گیرد.
1- هنگام وضو گرفتن با آرامش وضو بگیرد و دعاهای وضو را بخوانید.
2- قبل از نماز مقداری در سجاده نشسته تا بدن آرام گیرد.
3- وقتی در سجاده نشسته دو عمل مفید است. ذکر و فکر. اذکاری که باعث رفع اوهام (مربوط به عقل) و رفع وسوسه (مربوط به قلب) می شود مثل ذکر یا الله و ذکر لا اله الا الله مفید است. و همچنین تفکر و تامل در سوره حمد قبل از این که شروع به نماز کند. «الحمدلله رب العالمین (توحید) مالک یوم الدین (معاد) . اهدنا الصراط المستقیم صراط الذین انعمت ... (مسئله راهنما و نبوت). همچنین تفکر در احادیثی که فلسفه نماز را ذکر کردند مفید است.
4- در هنگام نماز در حال ایستاده نظر به مهر خود کند تا از چرخیدن چشم جلوگیری شود. دست را روی ران پا بگذارید . این حالت بهترین حالت جهت یافتن آرامش است.
5- رعایت ادب در اداء الفاظ نماز که شامل آهسته خواندن نماز و با تمانینه ..
6- مراحل قبلی همه مربوط به خضوع ظاهری بود اما مرحله ششم مربوط به خضوع باطنی است و آن بدین نحو است که فکر را رام کند و هر لحظه متوجه باشد که در مقابل حضرت حق ایستاده است. هر بار که ذهن جولان کرده دومرتبه او را به سمت حق توجه بدهیم تا به مرور عنان ذهن در دست گرفته شود.
منبع:http://oshagholhosein.ir/
ارسال توسط کاربر محترم سایت : mparsa