این پژوهشگر و استاد زبان و ادبیات فارسی در پی درگذشت احمد عزیزی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: عزیزی شاعر خوش‌ذوق و خوش‌قریحه کرمانشاهی بیشتر جهت‌گیری‌های شعرش در ساحت ائمه اطهار (ع) و پاکان است. او بیشتر شعرهایش را در قالب شعری مثنوی سروده است. مثنوی‌هایش نسبتا بلند هستند و بسیاری از مثنوی‌هایی که گفته شهرت دارند به ویژه مثنوی‌ای که برای حضرت زهرا (س) سروده است.
او درباره ویژگی‌های شعری عزیزی افزود: بزرگ‌ترین ویژگی شعری او روانی قلم، ذهن و زبانش بود. او قریحه بسیار روانی داشت و ضمن روان بودن، ذهنش ذهن زاینده‌ای بود.
آذر افزود: دیگر ویژگی عزیزی خواندن شعر به زبان خود بود؛ او چنان با هیجان شعر را می‌خواند که هر شنونده‌ای را تحت تأثیر قرار می‌داد.
این استاد دانشگاه با بیان این‌که ما از شاعر انتظار تاریخ نداریم، گفت: احمد عزیزی با تاریخ آشنا بود و شعرهایی که سروده گواهی این مدعاست که با تاریخ به‌ویژه تاریخ ائمه (ع) آشنایی داشت.
او همچنین خاطرنشان کرد: ویژگی‌هایی که از این شاعر به کوتاهی گفتم، به طور قطع او را در مسیر یکی از شاعران مرثیه‌سرای طول تاریخ زبان و ادبیات فارسی قرار می‌دهد. محفل‌های شاعران آیینی که خاصه در محضر مقام معظم و فرزانه جمهوری اسلامی ایران برگزار می‌شود شعر آیینی را پیش می‌برد و کمک می‌کند شعر آیینی جهش یابد.
اسماعیل آذر خاطرنشان کرد: شعر احمد عزیزی الگویی است برای شاعرانی که بعد از او شعر می‌گویند. عزیزی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم بر شاعران جوان، مرثیه‌سرا و کسانی که شعر آیینی می‌گویند، تأثیر گذاشته است و این شاعران می‌توانند از او بهره بگیرند.
