ما شعبان در شُرُف انقضاست به استقبال ماه مبارک رمضان باید برویم. مستحضرید یک سال طبیعی هست که اول فروردین، گیاهان و درخت ها سرسبز می شوند، اول سال است؛ اما بر اساس ادعیه، بر اساس روایات، اول سال برای کسی که بحث های اخلاقی دارد، اهل سیر و سلوک است، اول ماه مبارک رمضان است. در دعاها، در روایات «غرّةالشّهور» هست،[1] «غرّةالسنة» هست، «رأس السنة»[2]هست دعاهایی که در اول ماه مبارک رمضان هست تعبیرات فراوانی دارد که این اول سال است، آغاز سال است و مانند آن. برای کسی که می خواهد بر اساس علوم انسانی و انسانیت خودش ارزیابی کند، اول ماه مبارک رمضان خودش را آماده می کند و آخر ماه شعبان هم آخر سال است و اگر جناب حافظ و امثال حافظ گفت:
ماه شعبان نده از دست قدح کاین خورشید٭٭٭ از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد[3]
یعنی چند روز بیشتر فرصت ندارید کسی که حساب مالی دارد یک تاجر بالأخره آخر سال باید سود و زیان خودش را حساب کند. ماه شعبان، آخر سال ماست؛ یعنی سال اخلاقی ما، سال اعمال ما، سال اعتقاد ما که این سال چه کار کردیم. اینکه در دعاهای ماه شعبان است: «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکنْ غَفَرْتَ لَنَا فِیمَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِی مِنْهُ»[4]همین است. دعاهای ماه شعبان این است خدایا! اگر تاکنون ما مورد لطف تو نبودیم آمرزیده نشده بودیم از این به بعد دیگر ما را بیامرز؛ الآن اگر رفتیم، رفتیم، اگر ـ معاذ الله ـ مرگ، پوسیدن بود و از بین رفتن بود حساب و کتابی نبود، اما مرگ از پوست به در آمدن است. اوّلین سؤالی که از ما می کنند می گویند عمرت را در چه راهی صرف کردی؟ ما باید جواب نقد داشته باشیم چون مرگ، زندگی است و مرگ، از پوست به در آمدن است نه پوسیدن، باید جواب نقد داشته باشیم که چه کار کردیم این است که بسیاری از بزرگان این دهه آخر شعبان که می شود تمام تلاش و کوشش آنها این است که سود و زیانشان را مشخص کنند که من این یک سال چه کردم با چه وضعی می خواهم مهمان خدای سبحان بشوم، چون در ماه پربرکت رمضان که ماه «ضیافت الرحمان» است انسان یا در آن زمین مهمان خداست به نام سرزمین وحی یا در این زمان مهمان خدا به نام ماه مبارک رمضان است. یا ما باید مهمان خدا باشیم در این دو مقطع یا میزبان خدای سبحان باشیم که جمع هر دو را شاید. چه وقت ما میزبان خدا هستیم و چه وقت خدا مهمان ماست فرمود: «أَنَا عِندَ المُنکسِرَة قُلُوبُهُم»[5] کسی که قلب شکسته دارد با خدا اهل مناجات است با خدا راز و نیاز دارد، می گوید: «من الهی هو الله گویم»، به تعبیر شیخناالاستاد حکیم الهی قمشه ای(رضوان الله علیه)، با قلب شکسته همیشه تا مظهر او بشود این میزبان خداست. اگر کسی این توفیق را داشت که خدا مهمان اوست، یعنی لطف خدا و اگر این را نداشت لااقل در آن سرزمین یا در این زمان، خودش را دریابد، پایان ماه شریف شعبان این است و بهترین فرصت عمل به قرآن، قرائت قرآن، راهنمایی گرفتن از دستورات قرآن کریم که بعضی از آیات را این ریاست محترم هم قرائت فرمودند.
مرحوم ابن بابویه قمی در کتاب شریف امالی از وجود مبارک پیغمبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) نقل کرد که «الْحَافِظُ لِلْقُرْآنِ الْعَامِلُ بِهِ مَعَ السَّفَرَةِ الْکرَامِ الْبَرَرَةِ»[6] کسی که قرآن را حفظ کند، به قرآن عمل می کند این با فرشته های الهی محشور می شود، چون در قرآن دارد وحی که نازل می شود ﴿بِأَیدِی سَفَرَةٍ ٭ کرَامٍ بَرَرَةٍ﴾[7]فرشته هایی هستند که وحی را می آورند، چنین کسی در قوس صعود با آنها که در قوس نزول قرآن را می آورند هماهنگ می شود، چه بهتر که ما فرشته منش زندگی کنیم، یک جامعه فرشته منش نه بیراهه می رود نه راه کسی را می بندد. ما بارها به عرض دوستان رساندیم اگر با تعاون و گذشت و محبّت زندگی کردیم، جامعه ما آباد است. اگر با خشونت زندگی کردیم حداقلّش ده میلیون پرونده شکایت در دستگاه قضایی است این هم برای ماهاست، این نشانه آن است به ما گفتند ربا نگیر، رباه نده، با قرض الحسنه زندگی کن ما ربا دادیم ربا گرفتیم بقیه سود را هم دادیم به دستگاه قضایی یا دادیم به دارو. جامعه را رحمت اداره می کند:
از رحمت آمدیم و به زحمت رویم باز ٭٭٭ زان خدای دان همه ماکان و ما یکون[8]
هرگز با قهر، دشمنی، جامعه اداره نمی شود این یک چیز شفاف و روشنی است ده میلیون پرونده، یک سوم دستگاه نظام را اشغال کرده این همه هزینه ها صرف می شود برای زد و خورد، آن همه هزینه های استرس و دارو و سکته ها برای همین است. چرا گفتند مصافحه کنید، چرا گفتند یکدیگر را دیدید سلام کنید این چرا برای همین است، یکدیگر را دیدید سلام کنید. ما این سلام کردن و قرض الحسنه را کنار گذاشتیم، شده خشونت، شده ربا، آن ده میلیون پرونده هم هست مگر می شود کشور را به غیر دستور خدا اداره کرد، ما را او آفرید او دارد اداره می کند.
هر کدام از ما مخصوصاً جوان هایی که قلب شفاف و صاف تری دارند هم به یاد خودشان باشند، هم ما را فراموش نکنند هم گذشته ها را فراموش نکنند. کشور فقط با قرآن و عترت اداره می شود و دیگر هیچ! شما شرق و غرب ما را ببینید، گذشته را ببینید، جنگ جهانی اول و دوم را ببینید، هشتاد میلیون را آدم بخواهد بگوید برای او سخت است همین ها که داعیه تمدن دارند کشتند، ما که کاری نکردیم، ما فقط ظلم اینها را از نزدیک دیدیم. بشر را بشرآفرین اداره می کند و بس! جهان را جهان آفرین اداره می کند و بس!
پی نوشت ها
[1] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص99؛ «فَغُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ اللَّهِ وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَان».
[2] اقبال الاعمال، ج1، ص31؛ «رَأسُ السَّنة شَهرُ رَمَضَان».
[3] دیوان حافظ، غزل شماره164.
[4] وسائل الشیعه، ج10، ص301.
[5] منیة المرید، ص123.
[6] الامالی(للصدوق)، متن، ص59.
[7] سوره عبس، آیات 15 و 16.
[8] الهی قمشهای
