بررسی Deadpool ۲: دنباله‌ای به نسبت موفق

قسمت دوم کمدی خشن «ددپول» Deadpool بامزه‌تر و بهتر از قسمت اول آن از آب درآمده است. حتی می‌توان گفت فیلم‌نامه‌ی آن‌هم انسجام بهتری دارد. در قسمت قبلی ماجرای وید ویلسون Wade Wilson را دنبال کردیم که طی ماجرایی به قدرت‌های ابرقهرمانی دست‌یافت. فیلم پشت لایه‌ای از شوخی‌های جنسی و ماجرای عاشقانه‌ی وید پنهان شده و به‌این‌ترتیب زیر بار به تصویر کشیدن دردها و سختی‌های شخصیت اول نمی‌رود.
داستان قسمت دوم ماجرای مأموریت شخصیت موردعلاقه‌ی همه‌ی ما را دنبال می‌کند. وید در این مأموریت باید یک جهش‌یافته‌ی 14 ساله به نام راسل Russell (با بازی جولین دنیسون Julian Dennison) را از دست یک قاتل به نام کیبل Cable (با بازی جاش برولین Josh Brolin) که در زمان سفر می‌کند، نجات دهد. کیبل ممکن است به نظرتان آشنا بیاید، چراکه برولین علاوه بر این فیلم در «انتقام‌جویان: جنگ ابدیت» Avengers: Infinity War کمپانی مارول Marvel که در حال حاضر بر روی پرده است هم حضور دارد.

او در این فیلم در نقش تانوس Thanos بازی کرده است. مثل‌اینکه برای انتخاب بازیگر این نقش بررسی‌های زیادی انجام‌شده و درنهایت برولین برای این نقش انتخاب شده است. برولین انتخاب درستی برای این نقش بوده است و ماهرانه آن را جلوی دوربین برده است. بااین‌حال حتماً گزینه‌های خوب دیگری هم برای این نقش وجود داشته‌اند. با توجه به اینکه «ددپول» هم ساخته‌ی کمپانی مارول است، انتخاب دوباره‌ی این بازیگر عجیب به نظر می‌رسد.
در این فیلم مورنا باکرین Morena Baccarin هم بار دیگر در نقش همراه خونسرد وید Wade حضور دارد. کاران سونی Karan Soni هم بار دیگر در نقش دستیار و راننده‌ی تاکسی او به ایفای نقش پرداخته است. دنیسون نیوزیلندی هم‌بازی‌ای فوق‌العاده در جهش‌یافته‌ای عصبانی و خشمگین از خود به یادگار گذاشته است.تیم نویسندگان «ددپول 2» Deadpool 2 این بار در خلق شخصیت‌ها، دست بازی داشتند. این بار رایان رینولدز Ryan Reynolds هم در کنار رت ریس Rhett Reese و پال ورنیک Paul Wernick فیلم‌‌نامه‌ی فیلم را نوشته‌اند. علاوه بر شخصیت‌های قبلی، شخصیت‌های جدیدی مثل بدلم Bedlam (با بازی تری کروس Terry Crews)، دومینو Domino (با بازی زازی بیتز Zazie Beetz)، زیتگیست Zeitgeist (با بازی بیل اسکارشگورد Bill Skarsgård) به فیلم اضافه‌شده‌اند.
دیوید لیچ David Leitch که کارگردانی «جان ویک» John Wick و «بلوند اتمی» Atomic Blondeرا هم در کارنامه دارد، داستان غیر اقتباسی تیم میلر Tim Miller ر ا جلوی دوربین برده است. لیچ صحنه‌هایی در ابعاد بزرگ خلق کرده است، البته این صحنه‌‌ها در حد آهنگ صحنه‌ی آغازین فیلم Angel of the Morning نیستند.
اگر طرفدار فیلم‌های کمیک هستید «ددپول 2» قطعاً نظر شما را جلب خواهد کرد. حال و هوای فیلم شما را طوری جذب می‌کند که کم‌وکاستی‌های آن، مثل جلوه‌های ویژه‌ی زیاد آن در صحنه‌های جنگی، به چشمتان نمی‌آید.و حالا نظر منتقدین درباره‌ی این فیلم:
برایان ترویت Brian Truitt منتقد یواس‌ای تودی USA TODAY نوشته است:
“از برگ‌های برنده‌ی «ددپول 2» شوخی‌های فکرشده‌اش است، شوخی‌هایی که پای فیلم‌های دیگر دی‌سی DC و مارول را هم وسط می‌کشد. حتی کار به شوخی با آهنگ معروف سلین دیون Celine Dion برای تایتانیک Titanic هم می‌رسد.
اگر طنز بی‌وقفه‌ی فیلم شما را به سینما کشیده باشد، سیر داستانی «ددپول» که به‌مرور به شخصیت‌ها شکل داده و گره‌های داستانی را یکی بعد از دیگری باز می‌کند شما را بر صندلی میخکوب می‌کند. بااینکه از «ددپول 2» به‌عنوان فیلمی خانوادگی یاد شده است، فیلم صحنه‌هایی نامناسب برای بچه‌ها دارد. بااین‌حال فیلم پیامی مهم دارد که شنیدن آن برای بچه‌ها خالی از لطف نیست. درجایی از فیلم بلایند آل Blind Al (با بازی لزلی اوگامس Leslie Uggams) به وید می‌گوید:” تا وقتی‌که یک کم نمیری، نمی‌توانی آن‌طور که باید زندگی کنی ”.کیت اربلند Kate Erbland منتقد ایندی‌وایر indiewire نوشته است:
“این فیلم همانند قسمت قبلی‌اش بسیار خشن است، درنهایت یک نفر باید بنشیند و تعداد استخوان‌هایی که در این فیلم شکسته شد را بشمرد، تخمین من به صدها استخوان‌ هم می‌رسد. بااین‌وجود در این قسمت این درگیری‌ها پیشرفت زیادی کرده‌اند. صحنه‌های اکشن فیلم هم در مقیاسی بزرگ مثل خراب شدن شهر و هم در مقیاس‌های کوچک مثل درگیری در فضای یک آپارتمان روایت می‌شود. لیچ در خلق صحنه‌های چالشی تبحر دارد و این توانایی در تمام فیلم مشهود است. به‌ویژه صحنه‌ی پایانی فیلم که قطعاً نیازمند جابجایی هزاران قطعه‌ی متحرک و بازیگران زیاد و زمان زیادی بوده است.”
نظر مت سینگر Matt Singer منتقد اسکرین کراش ScreenCrush در مورد این فیلم این‌طور آمده است:“در مورد بازی رینولدز در قسمت اول این فیلم نوشته بودم: مخاطبی که شیفته‌ی او باشد می‌گوید او در این فیلم شخصیتی ناب را خلق کرده است. مخاطبی که علاقه‌ی کمتری داشته باشد می‌گوید مزخرف‌ترین شخصیتی است که تابه‌حال دیده‌‌‌ام. احتمالاً حق با هردوی آن‌ها باشد. این بار هم ماجرا هیچ فرقی نکرده است، با این تفاوت که این بار بازیگران بهتری هم‌بازی رینولدز شده‌اند. دنیسون برخلاف برداشت اولیه‌ای که از شخصیت او می‌شود عمقی باورنکردنی به فیلم اضافه می‌کند و بیتز همانند یک ابرقهرمان واقعی ظاهر می‌شود. فیلم پایانی به نسبت قوی دارد و بهتر از آن چیزی که انتظار می‌رفت، درآمده است. فیلم به اهمیت حضور خانواده در زندگی هر فرد اشاره می‌کند. ددپول که معمولاً تنها کار می‌کند درنهایت متوجه می‌شود به حضور افرادی در کنارش نیاز دارد تا او را سر عقل بیاورند.”
اما «ددپول 2» نتوانسته است نظر منتقد ونیتی فیر Vanity Fair کی.آستین کالینز K. Austin Collins را به خود جلب کند:“رینولدز در این فیلم تلاش زیادی کرده است. او حتی کاریزما و سبک‌سری لازم برای جذاب جلوه دادن وید ویلسون را هم دارد. بااین‌حال «ددپول 2» بی‌نهایت کسل‌کننده به نظر می‌رسد. این فیلم فرق زیادی با رقبایش ندارد. فیلم سعی کرده است نسل‌های مختلفی از طرفداران را جلب خود کند. فیلم حتی موفق نیست شوخی خاصی بکند و درنهایت مجبور است تمام شوخی‌هایش را توضیح دهد. «ددپول 2» آن‌قدرها هم بامزه نیست، حتی در این پروسه شخصیت خودش را گم می‌کند. تنها نکته‌ی مثبت این فیلم این است که به ما نشان می‌دهد هیچ‌چیزی در این ژانر مقدس نیست و می‌توان ‌همه‌چیز را زیر تیغ انتقاد برد. این فیلم همه‌چیز را مسخره می‌کند تا نشان دهد با بقیه‌ی فیلم‌های ابرقهرمانی فرق دارد، این در حالی است که درنهایت هیچ فرقی با بقیه‌ی آن‌ها ندارد.”

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.