ماهان شبکه ایرانیان
خواندنی ها برچسب :

تعالی

رسولخدا صلی الله علیه و آله و سلم: «ان الله تعالی لیسئل العبد فی جاهه کما یسئل فی ماله فیقول: یا عبدی رزقتک جاها فهل اعنت به مظلوما او اعنت به ملهوفا؟
میرزا ابوالحسن بن اسماعیل لاری، معروف به محقق اصطهباناتی ، از دانشمندان بنام شیعه در قرن چهاردهم به شمار می آید که به علوم مختلف، آشنایی داشته و بخصوص در ریاضیات، تبحر داشته است و از ذوق عرفانی برخوردار بوده و به تصوف، گرایش داشته است .
قضیة البحث یبحث هذا الکتاب((579)) فی قضیة الامام المهدی (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف)، والبحث فی هذه القضیة یعد من اهم البحوث التی حافظت علی ثوریتها وتجددها،وصحة مصدریتها.
عهدنامه مالک اشتر نخعی، آن بزرگ یاور امیرمؤمنان (ع) هماره دستمایه سیاست های حکومتی شیعیان و از جمله مواردی بوده که علما و آزاداندیشان اسلامی در جهت نشر و اشاعه آن در طبقه حاکم کوشیده اند و بدین ترتیب است که در طول تاریخ، شاهد ترجمه های بسیار چه به صورت منثور و چه منظوم آن بوده ایم .
از جمله"منهم من کلم الله..."بر می آید که اجمالا عمل"سخن گفتن"از خدای تعالی سرزده، و بطور حقیقت هم سرزده، نه اینکه جمله نامبرده، مجازگوئی کرده باشد، خدای سبحان هم این عمل را در کتاب خود، کلام نامیده، حال چه اینکه اطلاق کلام بر عمل نامبرده خدا، اطلاق حقیقی باشد، و یا اطلاقی مجازی، پس پیرامون کلام از دو نظر باید بحث کرد.
این مقاله در صدد تبیین دیدگاه خاص قاضی سعید درباره چگونگی و کیفیت اتصاف واجب تعالی به صفات است از آن جا که توضیح دقیق این مسئله، منوط به تبیین اصول فکری و مبنایی قاضی سعید است، لذا در ابتدا به این مبانی اشاره شده و سپس چون به نظر نویسنده قول حق در مسئله قول صدرالمتالهین شیرازی است، مقایسه ای اجمالی بین این دو دیدگاه به عمل آمده است .
مقاله حاضر در صدد تبیین دیدگاه دو فیلسوف نامدار، شیخ الرئیس، ابن سینا و حکیم، صدرالمتالهین و بیان اختلاف نظر آن دو درباره علم الهی است
قل هو الله احد الله الصمد لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد.
بین جبر و تفویض مرز دقیقی است، اینکه نسبت خداوند به اعمال بندگانش چگونه است؟ آیا او خالق افعال بندگانش هم هست یا نه؟ بعضی بطور کلی خلقت افعال را انکار کرده اند و بعضی هم آنرا قبول کرده اند. حقیقت مطلب در روایات اسلامی آمده است، در مقاله حاضر استاد علامه طباطبایی ضمن بحث کوتاهی به بررسی روایات در این زمینه پرداخته اند.
اولیاء خدا، پروردگار خود را از هر چیزی که لایق به ساحت قدس او نیست منزه می دارند، چه شریک در اسم و چه شریک در معنا، و چه نقص، و چه عدم
پیشخوان