کاربرد واژگان کهن ایرانی در ادبیات فارسی، تاریخی دارد که به ظهور نخستین نمونه های نظم و نثر راه می برد، امّا در پژوهش های ادبی و تصحیح متون کمتر مورد توجه بوده است. این مقاله با بهره گیری از دستاوردهای زبانشناسی و با استناد به متن های کهن اوستایی و پهلوی، می کوشد به معنای اصلی ترکیب های «درد سخن» و «گرگ خشن» در ابیاتی از حافظ و خاقانی نزدیک شود.
