نفس

طرح نظریۀ تکامل و تبدیل شدن آن به پارادایم حاکم بر زیست شناسی نوین [٤٣]، موجی از بحث ها و مجادله ها را دربارٔە رابطۀ علم و دین در میان اندیشمندان جهان برانگیخت

روایتی را مرحوم کلینی (رضوان الله علیه) در جلد دوم کافی در بحث الاخلاص نقل کرده است[1] که «مَنْ أَخْلَصَ‏ لِلَّهِ‏ أَرْبَعِینَ‏ صَبَاحاً فَجَّرَ اللهُ یَنَابِیعُ الْحِکْمَةِ‏»؛[2] از قلب او بر لسانش جاری میشود

قوه خیال شأنی از شئون نفس آدمی است و رابطی است بین عالم جسم و عالم عقل

در جریان اخلاق به ما گفتند اگر با دشمن بیرونی بخواهید او را سرجایش بنشانید باید دشمن را طرد کنید، چون او مزاحم شماست؛ ولی در داخل کشور، شهر، یا خانوادهتان کسی با شما مخالف بود سعی کنید مخالفت را از بین ببرید نه مخالف را

از آن جا که انسان دائم در حرکت و سیر و سلوک است و حرکت او گاهی به سوی بالا و به اصطلاح سیر صعودی و گاهی به سوی پایین و سیر نزولی است؛ اگر زمام امور یک انسان در دست عقل و شرع باشد، قهراً سیرش صعودی خواهد بود و اگر تابع هوا و هوس باشد یعنی زمام امرش به دست نفس و هواهای نفسانی باشد سیرش نزولی و منتهی به اسفل السافلین خواهد بود

تهذیب در لغت به معنی پاکیزه نمودن است و وقتی به کسی گفته می شود انسان مهذب، یعنی انسانی که اخلاقی پاکیزه دارد.

یکی از واژگان کلیدی قرآن و دستورات خداوند متعال در قرآن کریم، که در اشکال و قالب های گوناگون[1] برای بندگان بیان شده است، تقوا می باشد

آسمان نالان بود. دیوارهای کوفه از ترس حدوث «واقعه » به هم نزدیک می شدند، شاید جلوگیر آن باشند

انسان با خودشناسی، خود را ارزیابی می کند خصلت های ناروا را از خود دور می کند و در صدد تقویت جنبه های مثبت خود بر می آید آن گاه، می فهمد که در زندگی و در جهان، چه باید انجام بدهد و چگونه باید رفتار کند