اخلاص

طرز تفکر و عقیده هر شخص را از سه راه یاد شده در زیر می توان به دست آورد:

ثم التفتت الی اهل المجلس و قالت:

گروه اندیشه: سالک الی‌الله پس از عبور از منزل چهارم (ذکر) به وادی بعدی یعنی اخلاص وارد می‌شود و عارفان مسلمان از اخلاص به عنوان راز جاودانگی یاد می‌کنند.

گروه اندیشه:‌ حجت‌الاسلام محلاتی در تفسیر آیه 127 سوره بقره می‌گوید که حضرت ابراهیم نیز دغدغه قبولی عملش را داشت و فارغ از صحت، اخلاص مهم‌ترین شرط قبولی اعمال نزد خداوند است.

گروه اندیشه:‌ استاد مرتضی خوانساری در جلسه تفسیر قرآن ذیل تفاوت «مخلِص» و «مخلَص» در قرآن گفت: مخلِص یعنی کسی که خود را برای خدا خالص می‌کند و مخلَص کسی است که برای خدا اخلاص یافته است.

منقول است که مرحوم حاجی سبزواری (رضوان الله علیه ) برای عیادت بیماری می رفت و عده ای هم با او بودند. نزدیک منزل بیمار که رسید، برگشت و نرفت

قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله" در ذیل آیه: "و الذین آمنوا اشد حبا لله ..." (1) ، گفتاری پیرامون مساله"حب" داشتیم که در مقاله «حقیقت حب چیست» آمده و در آنجا بیان گردید که حب نسبت به خدای تعالی معنای حقیقی و واقعی کلمه است، همانطور که به غیر خدای تعالی تعلق می گیرد.

به تعبیر لطیف محقق طوسی «پارسی اخلاص، ویژه کردن باشد» (1) ؛ یعنی، انسان قلبش را مخصوص حق کند تا احدی جز «مقلب القلوب» در حرم دل او راه نیابد و البته اگر انسان محب شود، صحنه نفس را برای محبوب، خالص می کند؛ چون می داند که محبوب با مبغوض، جمع نمی شود.

مبلغ دین، می بایست خود را به فضایل بیاراید، تا بتواند در مسند انبیا قرار گیرد; نفس و بیان گرم او، دلهایی را بشوراند و جانهایی را بگدازاند و شوق و حرکت بیافریند و جامعه را به سمت و سوی صلاح سوق دهد.

گروه حوزه‌های علمیه: عضو شورای عالی حوزه تاکید کرد: منظور از بهترین اعمال توجه به کیفیت عمل است یعنی دو رکعت نماز با حال بهتر از 10 رکعت نماز بی حال است.