اردوگاه-کار-اجباری

در این مستند زندگی عطاالله صفوی به تصویر کشیده شده است؛ زمانی که در عصر متفقین کمونیست بود و بعد به شوروی رفت و به جرم جاسوسی حدود 9 سال در اردوگاه کار اجباری ماند.

کار در دمای 40 درجه با تجربه آزار جنسی و تجاوز در روز و خواب در کانتینرهای شلوغ و کثیف که دوش‌های حمامش محدود و دستشویی‌هایش خراب است، دیگر کار فصلی نیست. برده‌داری اروپایی در قرن 21 است.

نشست «سولژنیتسین و ادبیات مهاجرت» با مرور کارنامه این نویسنده روس برنده نوبل ادبیات برگزار شد.

هنگامی‌که پس از انقلاب روسیه سربازان انگلیسی به این کشور اعزام شدند، اصلی‌ترین دشمنانشان آلمان‌ها بودند (رقیبشان در جنگ جهانی اول)، اما اندکی بعد با بلشویک‌ها هم درگیر شدند و دست به قتل و زندانی کردن آن‌ها زدند. در جریان این درگیری زندانی ایجاد شد که روس‌ها آن را اولین اردوگاه کار اجباری در کشورشان می‌دانند.

همانطور که در بخش اول این مطلب گفتیم فرار از زندان نیز به اندازه ی تاریخ زندان ها قدمت دارد. اصولاً انسان خواستار آزادی بوده و تحمل محدود بودن در یک محوطه ی خاص برایش بسیار سخت خواهد بود به همین دلیل نهایت تلاش خود را خواهد کرد که به هر شکل ممکن از این محدودیت فرار کند

از زمانی که زندان ها به وجود آمد زندانیان نیز به فکر روش های خاصی برای فرار از این زندان ها افتاده و روش های جالبی را نیز برای این کار مورد استفاده قرار دادند. برخی از این فرارها چنان با دقت و ظرافت طرح ریزی و پیاده سازی شده اند که تنها افراد نابغه می توانستند چنین برنامه ریزی کنند.

در اطراف شهر سالخارد (Salekhard)، مرکز منطقه ی خودمختار یامال نِنِتز (Yamal Nenets) در کشور روسیه باقیمانده هایی از خط راه آهن بدنام سالخارد-ایگارکا (Salekhard–Igarka Railway) قرار دارد که معمولاً آن را با نام «راه آهن مرگ»، «جاده ی مرگ» و «جاده ی مردگان» می شناسند.