امام-صادق-(ع)

امام جعفر صادق (ع) ششمین امام شیعیان است که دوران امامتش در دو وضعیت کاملاً متفاوت سیاسی و اجتماعی قرار گرفت. به دلیل تفاوت شرایط سیاسی زندگانی امام ششم (ع)، مواجهات ایشان را در دو بخش بررسی خواهیم کرد:

عصر امام صادق (ع) شاهد رشد فزاینده فرقه ها و اندیشه های گوناگون در سرزمین اسلامی است. امام در تعامل با اندیشه های مختلف، از راهبردهای خاصی که از کتاب و سنت سرچشمه گرفته بود، استفاده میکردند

فساد فراگیر بنی امیه، مخالفان زیادی را به وجود آورد

در فرهنگ نامه معین «صنعت» این گونه تعریف شده است:

ظرفیت های عظیم اسلام در حوزه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی و دیگر حوزه های علمی تاکنون به نحو شایسته ای مورد مطالعه قرار نگرفته اند

 ابوسلمه حفص بن سلیمان، مشهور به ابوسلمه خلال، از موالی بنی مسلیة،[1] اولین وزیر[2] خلافت عباسی بود که به وزیر آل محمد لقب گرفت و نقش به سزایی در براندازی خلافت اموی داشت.

پس از شهادت امام باقر( در سال 114 هجری قمری، رهبری جامعۀ شیعی تا سال 148 هجری قمری بر عهدۀ امام صادق (ع) بود. دوران امامت امام صادق (ع) یکی از دوران های طلایی عصر حضور معصومان به شمار می رود؛ چراکه فضای علمی آن دوران به گونه ای بود که معارف ناب اسلامی را به جامعه منتقل می کرد.

واکاوی شخصیت زنان برجسته و تأثیرگذار تاریخ ، از جمله وظایف مهم و اساسی در هر عصر و برای هر نسلی است. در سایه تحقیق و شناسایی این شخصیت ها، می توان نقاط مبهم و ناگفته تاریخ را از بوته ابهام و سکوت خارج نمود و افزون بر ایجاد معرفت تاریخی، به دادن الگوهایی ارزشمند برای نسل های پسین پرداخت

نگاهی گذرا به گـرایش های غالیانه به عنوان پدیده ای نکوهش آمیز در جهان اسلام حاکی از آن است که بیشتر این باورها از مـتن تشیع پدیدار گشت؛ امـری کـه سبب گمانه زنی علیه شیعیان شد و توانست سرزنش های رقیب را تا اندازه زیادی علیه نظرگاه امامیه تشدید کند

افراد زیادی در نشر و گسترش احادیث و علوم خاندان اهل بیت علیهم السلام نقش داشته اند. در این میان اما افرادی بودند که نقش مهم تری نسبت به سایرین ایفا کردند