بهشت

در روایات زیادی از حضرت رضا(ع) و فرزند بزرگوارشان حضرت جواد(ع)، نقل شده است که: "من زارها فله الجنه؛ هر کس حضرت فاطمه معصومه(س) را در قم زیارت کند، از برای اوست بهشت".

بهشت در لغت ریشه‌ی اوستایی دارد و به معنای خوش‌تر، نیکوتر، جهان بهتر (فردوس، خلد، جنّت). جای خوش آب و هوا، فراوان نعمت و آراسته است که نیکوکاران پس از مرگ در آن جاودان باشند.[1]

خداوند متعال در سورۀ مبارکه نساء، درباره مردمانی که تکالیف و حدود الهی را رعایت می‌کنند، چنین فرموده است:تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا[1]«یدخلهُ» از باب افعال است

نوح ع روز اول ماه رجب بر کشتی سوار شد و به آنان که همراهش بودند فرمان داد آن روز را روزه بگیرند. و فرمود هر کس آن روز را روزه بگیرد، آتش به اندازه مسیر یک سال از او فاصله می گیرد و هر کس هفت روز روزه بگیرد، درهای دوزخ بر او بسته می شود و هر کس بیفزاید، خدای تعالی بر عمرش می افزاید.

آنچه از کارها و نیکی های مومن پس از مرگش به او می رسد، دانشی است که آن را منتشر کرده و فرزند صالح و نیز مصحف قرآنی است که از خود بر جای گذاشته یا مسجدی است که ساخته است

مقاله اى به مناسبت ایام فاطمیه  ببسم الله الرحمن الرحیم

راحتی برای دنیا خلق نشده استدر روایتی از زین العابدین(ع) منقول است که حضرت فرمودند: «مَنْ طَلَبَ الْغِنَی وَ الْاَمْوَالَ وَ السَّعَةَ فِی الدُّنْیَا

دانش امام علی(ع) تجلّی دانش خدا

برای خانواده ی امام صادق (ع) روزهای قشنگی بود. یکی از نورانی ترین ستاره های خدا در خانه ی امام (ع) متولد شده بود.

جادویی ‌ترین سرزمین و جادویی ‌ترین چشم‌ ها، چشمه‌ها، کاخ‌ ها، باغ ‌ها و دل ‌انگیزترین زندگی‌ ها و شادکامی‌ ها در آن وجود دارد؛ منتهای آرزوی خردمندان و دانشوران است و خداوند، آن را سرای پارسایان و نیکان و شایستگان و پری چهرگان قرار داده است