تاویل-قرآن

مجموعه ای که پیش رو دارید گزیده ای از مقالاتی است که در زمینه هرمنوتیک در نشریات مختلف به چاپ رسیده است.

گاهی در تفسیر قرآن، مطالبی ارائه می شود که رابطه منطقی و زبان شناختی با الفاظ قرآن ندارد; مانند تفسیر «لیال عشر» در سوره مبارکه فجر به «حواس ده گانه ظاهر و باطن » (1) و نیز تفسیر همین آیه به امامان ده گانه، از امام حسن مجتبی علیه السلام تا امام حسن عسکری علیه السلام مطابق برخی از روایات تفسیری (2) ; تفسیر «لیلة القدر» به پیامبر اکرم صلی الله علیه ...

درشماره های گذشته 1 ، بحثی را درباره «تاویل قرآن » آغاز نمودیم که به خاطر طولانی بودن بحث 2 از ادامه آن صرف نظر گردید، ولی جهت ابتر نبودن مطالب آورده شده، تصمیم برآن شد که مختار خود را در این موضوع از نظر خوانندگان بگذرانیم.

تاویل قرآن در روایات به معنای مصادیقی است که آیات قرآن بر آن انطباق می یابد . مصادیق آیات قرآن تنها به عصر و قوم رسول خدا صلی الله علیه و آله منحصر نیست; بلکه همچو روز و شب روان است (1) و آیات قرآن در هر عصر و نسل مصداق هایی دارد .

حدیث مانند قرآن تاویل دارد; از این رو معناشناسی تاویل حدیث مراد از تاویل قرآن را روشن می سازد. تاویل بیشتر به معنای بیان معنانی خلاف ظاهر به سبب وجود قرینه قوی بر مراد نبودن معنای ظاهر بکار می رود

این مقاله پس از بیان معنی تاویل قرآن کریم به ضرورت آن از نظر عقلی و نقلی پرداخته و دیدگاههای مختلف مسلمانان را در مورد تاویل بیان کرده است

این مقاله پس از بیان معنی تاویل قرآن کریم به ضرورت آن از نظر عقلی ونقلی پرداخته و دیدگاههای مختلف مسلمانان را در مورد تاویل بیان کرده است

قرآن مجید دارای تاویل و تنزیل میباشد