در درون انسان یک آینه شفاف است که فیض خدا را نشان می دهد، انسان اگر یک آینه شفاف بشود و سرش را خم بکند، این آینه را نگاه کند فیض خدا را می بیند، خدا دیدنی نیست ولی فیض او، وجه او، لطف او، آثار او دیدنی است، آن وقت راحت است؛ نه بیراهه می رود نه راه کسی را می بندد، چون آن جمال محض به انسان فرصت خلاف نمی دهد و اخلاق برای این است
