حسین-علیه‌السلام

مقتل (Maghtal) اسم مکان از ریشه قتل به معنای جای کشتن است و به عبارتی قتلگاه. در اصطلاح تاریخ نگاری مراد از مقتل الحسین نوعی تک نگاری تاریخی می باشد که شامل کتبی است که در آنها شرح قتل حسین بن علی علیه السلام یا به تعبیری واقعه کربلا را بیان کرده اند.

شرایط ویژه عصر امام حسین علیه السلام و تقابل گفتاری و عملی آن امام معصوم با حکومت وقت، سبب اهمیت تحقیق و کاوش در مشروعیت حکومت دینی از منظر آن امام همام گشته است.

زنان شیعه برای فراگیری و آموزش تعالیم معصومان علیهم السلام در طول تاریخ مسلمانان، همّت گماشته، معارف و دانش های بسیاری از آن بزرگواران فراگرفته و به نسل های بعد منتقل کرده اند و بدین وسیله، از راویان چهارده معصوم علیهم السلام به شمار آمده اند و مطالب ارزشمندی به دیگران آموزش داده اند.

حادثه عاشورا را با توجه به ماهیت و اهداف و پیامدهایش، می توان عظیم ترین واقعه در نظام هستی برآورد کرد، این بدان روست که قهرمان و شخصیت حادثه، شخصیتی همچون حسین بن علی علیه السلام ؛ برترین هدف آن، حفظ اصالت برترین ادیان، و مهم ترین پیامد آن بقای اسلام است

در پاسخ به این پرسش(1) که آیا امام حسین علیه السلام در برابر اعمال و رفتار معاویه سکوت اختیار کردند یا به مبارزه سیاسی پرداختند و اگر سکوت نکردند، چه مواضع و سیاست هایی اتخاذ نمودند، باید گفت: گرچه قیام و حرکت نظامی از جانب امام حسین علیه السلام علیه معاویه مقدور و سودمند نبود، امّا این امر بدان معنا نبود که هیچ حرکت، مبارزه و اقدامی از سوی آن حضر ...

بر اساس احادیث و روایات شیعی، امامان علیهم السلام از علم غیب موهبتی از سوی خداوند بهره مندند. خداوند متعال می فرماید: عالِم الغیب فلا یُظهِر علی غیبه احداً الاّ مَن ارتضی مِن رسول.1

با فتح شام در سال هفدهم هجری و پذیرش اسلام از سوی مردم این سرزمین، خلیفه اول و دوم برای تبلیغ و گسترش آیین اسلام و نیز آموزش قرآن و احکام دینی، تعدادی از صحابه بزرگ رسول خدا صلی الله علیه و آله و قاریان مدینه را به این سرزمین اعزام داشتند

کسانی که حسین علیه السلام خود را به بالین آنها رساند مختلف بودند،هر کس در یک وضعی قرار داشت.وقتی امام وارد می شد یکی هنوز زنده بود و با آقا صحبت می کرد، دیگری در حال جان دادن بود

پس از آنکه حضرت عباس علیه السلام به شهادت رسید، امام حسین علیه السلام غریب و بی یاور شد، و دیگر هیچکس را نیافت که از او یاری کند، صدای گریه و ندبه بانوان حرم و کودکان را می شنید، در این هنگام فریاد زد:

علی اکبر نخستین نفر از بنی هشام بود که به میدان جنگ رفت، او 19 سال یا 18 سال یا 25 یا 27 سال داشت، نزد پدر آمد و اجازه طلبید، امام حسین علیه السلام به او اجازه داد، سپس نگاه مایوسانه به اکبرش کرد و دو انگشت اشاره را به طرف آسمان کرد و گفت: