حکمیت

تحلیل جریانی تاریخی که منجر به پیـدایی خـوارج شده، همواره از مباحث پراهمیت تاریخ صدر اسلام بوده است. نزد تحلیل گران، این جریان معمولا به عنوان جریانی اصالتا دینی ارزیابی شده است

در جریان حکمیت پیکار صفین، خوارج دست کم دو اشکال به امام علی (ع) برای پذیرش حَکَمیّت وارد می کردند: نخست با استدلال به آیه «إنِ الحُکمُ إلّا لِلهِ» حکمیت را در صلاحیت بندگان خداوند نمی دانستند؛ دوم اینکه امام (ع) را متهم به انتخاب دو حَکَم غیرعادل می کردند

درسلسله مقالات پیشین با تاریخ، روند شکل گیری، زمان وعوامل پیدایش خوارج آشنا شده بودیم، همچنین ازچگونگی آغاز نبردصفین، داستان ونحوه پذیرش حکمیت وفریب خوردگان این میدان مطالبی ازنظرخوانندگان عزیز گذشت اینک وقت آن رسیده است تابا چگونگی ظهور رسمی خوارج درصحنه سیاسی حکومت اسلامی و دست اندرکاران این توطئه بزرگ آشنا شویم.

در مجموعه قوانین مربوط به خانواده، قانون گذار قبل از انقلاب اسلامی نهادی به نام داوری ایجاد و برای آن مقرراتی را وضع کرده بود

در مجموعه قوانین مربوط به خانواده، قانون گذار قبل از انقلاب اسلامی نهادی به نام داوری ایجاد و برای آن مقرراتی را وضع کرده بود

نوشتار حاضر مختصرا به ارائه تصویری از قرّا می پردازد

حکمیت، سنتی از دوران جاهلی و شیوه غالب در رسیدگی و حل وفصل منازعات بود. این عرف جاهلی مورد تأیید و در مواردی توصیه اسلام قرار گرفت و در عین حال به لحاظ ماهوی دستخوش تغییراتی جدی گردید که این امر تأثیراتی نیز بر شکل و چگونگی آن بر جای گذارد

طلوع خلافت امیرمؤمنان (ع) با پیدایش انحرافات مقارن بود. گروهی پیمان شکستند و به مخالفت با حضرت پرداختند

فرقه خوارج در سال 37 هجری در جریان جنگ صفین و مسئله حکمیت پدید آمدند. آنان عده ای از سپاهیان حضرت علی علیه السلام بودند که در آغاز از معاویه و عمرو عاص فریب خورده و با پیشنهاد حکمیت از طرف معاویه موافقت کردند، و امام علیه السلام را به قبول آن وادار کردند

مسئله حکمیت امری بود که امام علیه السلام از روی جبر واکراه وپس از مسدود شدن تمام راهها به آن تن داد، زیرا اگر در برابر آن مقاومت می کرد مخالفان داخلی، با همکاری سپاه معاویه، به نبرد با امام بر می خاستند که پایانی جز نابودی او ویاران با وفایش نداشت