خیبر

البته موضوع این تحریم، تهدید جانی و حذف فیزیکی مسلمانان نبود؛ تنها اعمال فشار اقتصادی شدید و گرسنگی مطرح بود

سال هفتم هجرت فرا می رسد. یهودیان شکست خورده و رانده شده، در دامان یهود «خیبر» افتاده اند و خیبر، پناهگاه توطئه و خیانت و تزویر می شود.

ایمان علی(ع) زبانزد عام و خاصّ است و راویان احادیث از شیعه و سنی سخنان بی شماری از پیامبر اکرم(ص) در وصف ایمان علی(ع) نقل کرده اند؛ از جمله پیامبر(ص) فرمودند: اولین کسی که به من ایمان آورد و رسالت مرا تصدیق نمود و با من نماز گزارد، علی بود

آنچه در پیش رو دارد متن سخنان استاد عظیم الشأن علامه سید مرتضی عسکری است که برای مجله مبلغان ایراد گردیده و پس از ویرایش در حد مقدور مستند سازی شده است. این نوشته حاوی نکاتی ظریف از تاریخ اسلام و شخصیت امیرالمؤمنین علی علیه السلام است. امید آن که با تبلیغ لطایف و ظرایف زندگی امیر المؤمنین گامی در جهت معرفی این اسوه معنویت برداشته شود.

در ماه شوال سال 1422ه . آقای حامد عباس در یک تماس تلفنی، خبر داد که برنده جایزه مرحوم امین مدنی شده ام و ایشان از طرف آقای ایادبن امین مدنی، وزیر محترم، مأمور ابلاغ این امر شده اند. دبیر خانه مراسم از من خواسته اند مقاله ای در باره یک شهر تاریخی و باستانی ارائه کنم.

درباره صلح نامه پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و یهود مدینه هر چه سخن گفته می شود منحصر به پیمانی است که به «موادعه یهود» شهرت یافته است. لیکن در این مقاله قرار داد دیگری که تنها در کتاب «اعلام الوری » آمده است به عنوان پیمان اصلی میان پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و یهود معرفی می گردد و دلایل و شواهدی بر درستی آن متن ارائه می شود.

درباره صلح نامه پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم و یهود مدینه هر چه سخن گفته می شود منحصر به پیمانی است که به «موادعه یهود» شهرت یافته است

رایت در لغت به معنی درفش فرماندهی کل و بزرگترین پرچم است. آن را ام الحرب یعنی مرکز و اصل و اساس جنگ گفته اند زیرا تا در میدان برافراشته است بدان معنی است که فرمانده در مرکز ستاد باقی است و جنگ ادامه دارد

روزی که ستاره فروزان اسلام در سرزمین «مدینه » درخشید، ملت یهود بیش از قریش، عداوت پیامبر و مسلمانان را به دل گرفتند، و با تمام دسیسه ها و قوای خود، بر کوبیدن آن کمر بستند.

پیغمبر اسلام هنوز در خیبر بود یا در راه بازگشت به مدینه بود که خبر بازگشت جعفر را از حبشه بدو دادند و رسول خدا(ص)به قدری از بازگشت او خورسند شد که فرمود: