رحلت

در می­زنم تا از تو اذن بگیرم؛ ورود به خانه محمد(ص) را ... و تو جوابم می­کنی؛ ­پنداشتی غریبه­ای هستم که شوق دیدار پیامبر(ص) را دارم و من به حرمت حضور تو، پشت در ایستادم!

در انتظار رهایی، دل به موج های زمان سپرده ای و جان به دست های خدا.

آماده ای که راهی شوی. آماده ای که بروی.

همه جا غم است، همه جا ماتم! گویی توفان خاموشی در آسمان ها وزیده و زمین در حوالی رستاخیز است! حتی صدای سکوت، غمگین است! بغضی سنگین بر گلو و داغی شگرف، بر دل سنگینی می کند؛ کم کم نجوای مرثیه هایم سکوت را می شکند:

پیامبر اکرم، حضرت محمد بن عبداللّه صلی الله علیه و آله ، در سال 570 بعد از میلاد مسیح علیه السلام به دنیا آمد و در چهل سالگی، به مقام نبوت مبعوث گشت

لحظه ای با پیامبر هم نفس بودن، یا لحظه ای چشم در نگاه مهربانش دوختن می ارزید به یک عمر سختی کشیدن و رنج بردن

آنچه پس از رحلت رسول اکرم(ص) مدینه به وقوع پیوست این پرسش را در ذهن تداعی می کند که آیا رسول خدا(ص) به حوادث پس ازحیات خود اطلاع نداشت؟ در آن صورت برای پیشگیری از آن رخدادهای تاسف آور چه تدابیری اندیشیده و مردم را تاچه حد آگاه ساخته بود؟ آنچه در این گفتار می خوانیم پاسخ همین پرسش و بیان رویدادهایی است که با رحلت پیامبر(ص) به وقوع پیوست.

رحلت پیامبر اکرم (ص) برای حکومت اسلامی و امت اسلام حادثه ای سخت و جانسوز بود . چنانکه امیرالمؤمنین (ع) می فرماید:

در ادامه­ی مقاله­ی جلوه­هایی از جمال دوست, ماه صفر و ایام رحلت جانگداز نبی­ مکرم اسلام (ص)  بهانه­ای شد تا به موضوع فوق بپردازیم، باشد که مرضی رضای حق قرار گیرد.

زمین عربستان، آشنای گام های مردی است از جنس آسمان که در نگاهش ملکوت موج می زد و آیینش مهرورزی بود. اَبَرمردی که خُلق نیکویش مایه مباهات خدای سبحان و سریر شوکتش بر قلب های امتش استوار بود