روحانیت

رسول جعفریان، نویسنده توانا و نام آشنای حوزه تاریخ سیاسی اسلام و ایران، به تازگی یکی از بکرترین موضوعات تاریخ سیاسی معاصر را پژوهیده و تحت عنوان «جریان ها و سازمان های مذهبی سیاسی ایران در سال های 1320 تا 1357» توسط پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی منتشر کرده است؛ موضوعی که با وجود گذشت بیش از دو دهه از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، به طور مستقل و ...

در این مقاله، ضمن اشاره به جریان تاریخی شکل گیری نهاد مرجعیت شیعه، تلاش های حکومت پهلوی برای تضعیف حوزه و روحانیت به بحث گذارده شده، سپس فعالیت سیاسی نهاد مرجعیت دینی در رهبری انقلاب اسلامی ایران و فعالیت های فرهنگی حوزه علمیه قم در مقابله با جریان غیردینی شدن ایران ارائه گردیده است.

در جامعه مذهبی ایران، پس از ورود اسلام و بسط تشیّع، روحانیت شیعه یکی از پرنفوذترین و تأثیرگذارترین اقشار اجتماعی بوده و در بیشتر جریان های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی نظامی نقش مهمی ایفا نموده است

با استفاده از برخی نظریه های مورد استفاده در مطالعه سازمان اجتماعی، عواملی را که از داخل سازمان روحانیت در وضعیت حوزه علمیه قم مؤثرند، به دست آوردیم. بر اساس تعریف درک فرنچ و هیثر ساورد، نظریه های سازمان مشتمل بر مجموعه دانش های مربوط به رفتار سازمانی و ساختار سازمانی می باشد.(1)

این نوشتار سعی بر آن دارد که به اقدامات فرهنگی قشر روحانیت پس از انقلاب اسلامی در کشور بپردازد و در این راستا به شش مورد در عرصه فرهنگی کشور به طور تفصیلی و هشت مورد دیگر به طور مختصر اشاره شده است

مستند «در امتداد فلق» امروز روایتگر داستان زندگی روحانی جوانی است که خود را وقف کودکان بیمار کرد.

نویسنده در این پژوهش با نگاهی نو، به ارائه تعاریف، مفاهیم و کلید واژه هایی چون روحانی، مجتهد، حوزه علمیه، فرهنگ و

براساس گفته معروف یک مورخ غربی که «تاریخ هر قوم را همواره فاتحان آن قوم می نویسند» می توان، بلکه باید در تاریخ نگاری معاصر کشور خودمان تردید کرد; چه، دست کم در دو سده اخیر، هرچند ایران به طور رسمی مستعمره هیچ کشور استعمارگری نبوده است، اما اغلب حکومتها و دولتهای آن یا دست نشانده بودند و یا آن قدر سست عنصر و بی لیاقت بودند که نتوانستند تاریخ نگاری ...

رادیو دولتی انگلیس (BBC) ضمن اعتراف به ناتوانی امریکا در رویارویی نظامی با جمهوری اسلامی ایران می گوید:

این نوشتار در مقدمه، اشاره ای تعریف وار به انقلاب و چگونگی پیدایش آن دارد، سپس به طور اخص انقلاب اسلامی ایران را مد نظر قرار می دهد و چنین بیان می دارد: که «جنبش انقلابی ایران در راستای تغییر وضع موجود که مبتنی بر پذیرش الگوهای فکری و فرهنگی غرب و تبدیل آن به وضعیتی مطابق با فرهنگ و تمدن ایران اسلامی بوده به وقوع پیوست.»