زهد

فرهنگ و تمدن غربی در هر دوره ای از ادوار تاریخ، ابتدا در باورها و اندیشه های افرادی تبیین شده است. اگر تاحدودی می توانیم فرهنگ و تمدن آتنی را، با شناخت اندیشه های سقراط، افلاطون و ارسطو بشناسیم، فرهنگ و تمدن دوران تجدید حیات غرب را در اندیشه های شخصیت هایی چون ماکیاولی، داوینچی، لوتر، کالون، ولتر، روسو، دکارت، کانت و... متجلی می بینیم.

یکی از موضوعاتی که در زندگی فردی و اجتماعی و مادی و معنوی انسان تأثیر بسزایی دارد، ساده زیستی و قناعت است که متأسفانه کمتر به آن توجه شده است، در حالی که از نظر فرهنگ دینی، یکی از ارزش های متعالی به حساب می آید.

راستش را بخواهید این که می گویند شهدا زنده اند، یکی از باورهای عمیق ماست و ما در این روزها که عیار حرف ها کم شده است این مساله را خوب می فهمیم

از جمله موانع بسیار مهمی که در باب اندیشه و فکر انسان ظهور پیدا می کند و او را از راه صحیح زند گی و از جاده پرشتاب نوآوری و شکوفایی به بی راهه می برد، تصویر نادرست و غیر واقعی از دنیا و زهد در آن است؛ از این رو ابتدا باید معنای درست این دو واژه شناخته شود و حقیقت آن دو معلوم گردد:

علامه محمد باقر مجلسی در سال 1037 هجری چشم به جهان گشود . (1) پدرش مولا محمد تقی مجلسی از شاگردان بزرگ شیخ بهایی و در علوم اسلامی از سرآمدان روزگار خود به شمار می رفت . مادرش دختر صدرالدین محمد عاشوری (2) است که خود از پرورش یافتگان خاندان علم و فضیلت بود .

یکی از مکارم اخلاقی، زهد و پارسایی است. آیات قرآن و روایات اهل بیت علیهم السلام نیز، بیانگر تشویق به سوی این فضیلت اخلاقی است. زهد، در لغت به معنی پارسایی و روی گردانی از دنیا، مال، مقام و به طور کلی ترک تعلقات دنیوی و توجه به آخرت و پاداش الهی است. پس زهد به معنای بی میلی و بی علاقگی است که در مقابل آن، علاقه شدید قرار دارد.

زهد، یکی از بالاترین مقامات معنوی و از بهترین فضیلت های اخلاقی است که زینت عارفان و عالمان و سالکان راه هدایت است

در جریان جنگ تحمیلی هرگاه فرماندهان سپاه و ارتش خسته و مأیوس می شدند، به خدمت معظم له می رسیدند و از آرامش و طمأنینه ایشان الهام می گرفتند و با کسب روحیه مجدد، به محل کار باز می گشتند

امام چشمه حیات و گنجینه اسرار بود.انسان کامل بود

آقامحمّد ـ که به خاطر سکونت در محلّه بیدآباد اصفهان،به بیدآبادی شهرت یافت،در خانواده ای علمی و مذهبی دیده به جهان گشود، پدرش ملاّ محمّد رفیع گیلانی،که نسبش به شیخ زاهد گیلانی (درگذشته 700 ق) می رسد،دانشمندی محقق و زاهد و مجتهد بوده است