شاه

سال امام (ره) را در حالی به پایان می بریم که هر روز بیش از پیش بر یقینمان از تعالی و بزرگواری آن شخصیت تاریخ ساز، در آگاهی به زمان، درک موقعیت اسلام و طراحی متعالی ترین راهکرد سعادت بشری افزون گردیده و دریغ و سوزمان از حرمان و آن چشمه معرفت و هدایت بیشتر می گردد.

در شهرهاله آلمان، نسخه ای خطّی از روایت عربی بلوهر و بیوذسف به دست آمد که ادوارد رهاتْسِک آن را از عربی به انگلیسی ترجمه کرد و در نشریه انجمن آسیایی سلطنتی (لندن، 1890 م) به چاپ رسید

بر پایه روایات شاهنامه می توان ساختار انواع حکومتهای باستانی و چگونگی مشروعیّت آنها را دریافت. فردوسی، روایات مربوط به ساختارهای کلّی حکومتهای پادشاهی پیش از اسلام و معیارهای مشروعیّت آنها را در پنجاه روایت شاهنامه به صورت پراکنده آورده است

علامه محمد باقر مجلسی «1110 - 1037 ه ق » از عالمان بزرگ و مشهور عصر صفوی است . وی با تلاشهای علمی و عملی خود سهم فراوانی در ترویج مذهب تشیع در ایران داشته است

در چهارمین قسمت از بیان مواضع شیخ شهید، توضیح داده شده که چگونه علیرغم جوسازی ها، وی درصدد تشکیل مجلس بر شالوده صحیح و مطالبه عدالت و شوری و اعمال نظارت بر دستگاه حکومت بوده و می کوشید تا صف غربگرایان را از مشروطه خواهان مسلمان جدا کند و عاقبت قربانی ائتلاف شاه، انگلیس و خط انحراف شد:

محمدحسن فرزند میرزا سید محمود سال 1230 ق در شیراز متولد شد. در ایّام کودکی، با از دست دادن پدر، تحت سرپرستی دایی اش، تا سن شش سالگی، خواندن و نوشتن آموخت؛ سپس به فراگیری علوم عربی پرداخت و مقدّمات را در سن هشت سالگی به اتمام رساند و در دوازده سالگی به تحصیل کتاب شرح لمعه پرداخت.

واژه «استعمار» در ادبیات سیاسی جهان خواران هرچند مثل سایر عناوین انسان مدارانه از جذابیت خاصّی برخوردار است، ولی غربی ها، بخصوص در انگلستان، تحت همین عنوان در طول سالیان متمادی، تمامی منابع ثروت جهان سوم، از جمله کشورهای اسلامی خاورمیانه مانند ایران و عراق را به یغما برده اند.

«حاج میرزا محمد حسن شیرازی،معروف به «میرزای شیرازی بزرگ »،ابتدا دراصفهان تحصیل کرد و سپس به نجف رفت و در حوزه درس صاحب جواهرشرکت کرد و بعد از او به درس شیخ انصاری رفت و از شاگردان مبرز و طراز اول شیخ شد

شیخ علی بن حسین بن عبدالعالی کرکی، مشهور به محقق ثانی، عالم کرکی الاصل - منسوب به کرک نوح (1) - است که به طور عمده در نجف تحصیل کرد و به لحاظ فقهی، به رتبتی بلند دست یافت; آن گونه که وی را محقق دوم و خاتم المجتهدین عصر خویش می نامیدند

در میان قرون اسلامی قرن یازدهم هجری درخشندگی خاصی دارد. عالمان بزرگی چون میرداماد, شیخ بهایی, میرفندرسکی, صدرالمتالهین, محمدتقی مجلسی, فیض کاشانی, محقق سبزواری, محمدباقر مجلسی, محقق خوانساری و سیاست مدارانی چون شاه عباس اول, خلیفه سلطان, شیخ علی خان زنگنه, و