صفویه

حکومت پادشاهی باید تعهدات خود در قبال احترام به آداب و سنن ایران باستان و آداب شیعی در زندگی مردم و شاه را دائما تصدیق و اثبات می‌کرد. شاه‌عباس پس از تسلط بر امور، بنا بر دلایل متعدد، اصفهان را به‌عنوان پایتخت انتخاب کرد و در تمام سال‌های حکومت تلاش خود را برای عظمت و شکوه آن به‌کار بست.

همدان - مرمت پل تاریخی «آبشینه» از آثار به جا مانده دوران صفویه در استان همدان در حال انجام است.

صفویه تشیع دوازده‌امامی را مذهب رسمی کشور اعلام کرد و رسما به مناسبات دین و دولت شکل داد، چنان‌که نمی‌توان مرکزیت این نوع تشیع را در طرح توسعه شاهنشاهی صفوی انکار کرد. همچنین «شبه‌شالوده‌ای برای قشر فعال و ریشه‌دار فقیهان و متکلمان شیعه پدید آورد.

حکومت پادشاهی باید تعهدات خود در قبال احترام به آداب و سنن ایران باستان و آداب شیعی در زندگی مردم و شاه را دائما تصدیق و اثبات می‌کرد. شاه‌عباس پس از تسلط بر امور، بنا بر دلایل متعدد، اصفهان را به‌عنوان پایتخت انتخاب کرد و در تمام سال‌های حکومت تلاش خود را برای عظمت و شکوه آن به‌کار بست.

به موجب قراردادی بین ایران و فرانسه که ماری کلود پرتی، سیاح فرانسوی هم در آن نقش داشت «بازرگانان فرانسوی از تسهیلات و مساعدت‌های لازم برخوردار و برای عبور از سرزمین ایران از پرداخت مالیات و عوارض گمرکی معاف می‌شدند. ضمنا حق محاکمه اتباع فرانسوی بر عهده کنسول‌ها محول می‌شد.

چکیده: در این نوشتار با بررسی تاریخی قمه زنی و با استفاده از گزارش هایی که در مورد عزاداری در اعصار گوناگون رسیده به این نتیجه می‌رسیم که قمه زنی از قدمتی چندان برخوردار نبوده و در زمان قاجاریه توسط بعضی عوام آغاز و ترویج گردیده است

زیست و جهان و اندیشه‌های زنانه در تاریخ ازجمله گمشده‌های بزرگ است. زنان در تکه‌هایی بزرگ از تاریخ غایبند و کوشش برای تماشای آنها از پس نقاب‌ها و ناگفته‌ها در منابع رسمی تاریخ‌نگاری ازجمله ممتنع‌های بزرگ تاریخ‌پژوهان به شمار می‌رود. اما پژوهندگان اکنون سال‌هاست برآن‌اند دنیای زنان را از پس مردانه‌نگاری‌های تاریخی بجویند.

برنامه «ایران» جمعه 6 بهمن ساعت 23:15 در گفتگو با علی اکبر ولایتی مشاور مقام معظم رهبری در امور بین‌الملل، به اهمیت و نقش دوران صفویه در ساماندهی فرهنگ و تمدن ایران می پردازد.

کتاب «زمان نگری و کیهان باوری در عصر صفویه» نوشته بهزاد کریمی توسط نشر ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شد.

آنچه از نوشته‏های سیاحان برمی‏آید زنان در دوره صفویه دارای حجاب و پوشش خاصی‏ بوده‏ و در پرده زندگی می‌کردند. تعصب مردان ایرانی به حدی بود که زنان خود را در محدودیت نگه می‏داشتند و از دادن هر نوع آزادی امتناع می‏کردند و اجازه نمی‏دادند با مردان غریبه معاشرت کنند.