علم-دینی

« همْ مَوْضِع سِرِّهِ وَ لَجَأ أَمْرِهِ وَ عَیْبَة عِلْمِهِ وَ مَوْئِل حکْمِهِ وَ کهوف کتبِهِ وَ جِبَال دِینِهِ بِهِمْ أَقَامَ انْحِنَاءَ ظَهْرِهِ وَ أَذْهَبَ ارْتِعَادَ فَرَائِصِه »

 نویسنده: علی اصغر خندان (1)

علم تجربی در لایه های پنهان خود بر بنیانهای فلسفی و فرهنگی استوار است. در علم دینی پیش فرضها از دین اخذ می گردد و بر آن اساس، مفهوم سازی و فرضیه سازی می شود

در نوبت پیشین، از مناسبات علم و دین سخن به میان آمد و اینک عزم آن داریم تا پرتوی بر مفهوم «علم انسانی دینی » بیفکنیم

محمود رجبی ، عضو پژوهشکده حوزه و دانشگاه

ذیلا پاسخ سه تن از دانشوران خارج از کشور، ویلیام آر. استوگر، ترنس جرارد کندی، کارل دبلیو گیبرسن به اقتراح علم دینی ارائه می شود.

خسرو باقری - استاد دانشگاه تهران

بحث از امکان علم دینی یکی از مسائل مهمی است که از دیرباز ذهن دانشمندان متدین و به خصوص اندیشمندان مسلمان را به خود مشغول کرده است

محمد فتحعلیخانی - عضو پژوهشکده حوزه و دانشگاه

آیا می توان علم و دین را از منظری با یکدیگر آمیخت؟ و آیا می توان این دو را بر سر یک سفره نشاند؟