مهرداد-خدیر

اعدام یا قتل یا ترور در جوانی تصویر فرد را در همان قاب در تاریخ جاودانه می‌کند و اگرچه می‌میرند اما جاودانه می‌شوند

60 سال قبل و در بهمن 1343 در راهرو بیمارستان پارس تهران همسر منصور نخست وزیر بر سر رفیق نزدیک و وزیر دارایی کابینه فریاد کشید و خطاب به امیر عباس هویدا ‌گفت: "آن قدر آمریکایی‌بازی درآوردید که انگلیسی‌ها او را زدند." حالا در آمریکا عده ای می‌گویند هریس آن قدر اروپایی‌بازی درآورد تا باختند.

هر قدر فریدون تنکابنی تازه درگذشته با طبقه متوسط میانه نداشت مشیری اما از جنس طبقه متوسط بود. همان طبقه متوسط که در سال‌های اخیر به شدت آسیب دیده و بیش از هر زمان دیگر درگیر معیشت شده

به بهانه دهمین سالگرد درگذشت آیت‌الله مهدوی کنی به نکات مختلفی پرداخته‌ایم و از جمله این که در فهرست نام نخست‌وزیران ایران نام او نیز دیده می‌شود چون در شهریور و مهر 1360 نخست‌وزیر بود ولی برخی به اشتباه از او به عنوان نخست‌وزیر موقت یاد می‌کنند

اواخر مهر 1383 رییس جمهوری وقت در واپسین سال کلمهٔ‌ استعفا را در مقام آمادگی آن بر زبان آورد اما نه برای تهدید یا به خاطر اعتراضی سیاسی بلکه به قصد هم‌دلی در یک قضیه‌ اجتماعی و به همین خاطر موجی برنینگیخت

وقتی مجالی برای موسیقی، رقص و نقاشی نباشد شاعر همه را در شعر متجلی می کند. به جای این که بحث کنیم یا دست کم در این بحث توقف کنیم که مراد حافظ از «می» شراب واقعی است یا نه یا حافظ باور داشته یا نه سراغ یکایک واژگان شعر او برویم تا ببینیم شعر نیست، موسیقی است

مردم‌آزاری را حکایت کنند که سنگی بر سر صالحی زد. درویش را مجالِ انتقام نبود. سنگ را نگاه همی‌داشت تا زمانی که مَلِک را بر آن لشکری خشم آمد و در چاه کرد.

غافلی را شنیدم که خانهٔ رعیت خراب کردی تا خزانهٔ سلطان آباد کند؛ بی‌خبر از قول حکیمان که گفته‌اند: هرکه خدای را -عَزَّوَجَلَّ- بیازارد تا دلِ خلقی به دست آرد خداوند، تعالیٰ، همان خلق را بر او گمارد تا دَمار از روزگارش برآرد.

در تهران آیت‌الله بهشتی خطر اصلی را از ناحیه کمونیست‌ها و روشن‌فکران سکولار و مجاهدین دید و با ملی‌مذهبی‌ها ائتلافی کرد که به «ائتلاف بزرگ» شهرت یافت

سید حسین نصر می گفت: « اوایل، سلطنت طلب بود و صد در صد مخالف چپ گرایی. همیشه هم از تعبیر "اعلی‌حضرت" استفاده می‌کرد. نزدیک انقلاب اما انقلابی شد و سید! روزی پرسیدم از کی سید احمد فردید شده‌اید و پاسخ داد: مگر شما به خودت نمی گویی سید حسین نصر؟ من هم می گویم: سید احمد فردید! در پاسخ گفتم ولی من در 25 سالگی که از هاروارد برگشتم نامم را عوض نکردم.»